Helaas voor mij staat lang niet alles op Spotify. Met name het ontbreken van persoonlijke favorieten als The Cardiacs, Pain Teens, We Are Wolves en Muszikas & Marta Sebestyen valt mij zwaar, evenals het ontbreken van de beste albums van Barkmarket en Wovenhand. Desalniettemin ligt er op Spotify een wereld aan geweldige tracks open en vind ik het best moeilijk me te beperken tot een afgewogen selectie (vooral ook omdat mijn smaak van dag tot dag nogal eens verandert).
Swans – Lunacy
Swans zijn wat mij betreft helemaal terug met ‘The Seer’. In 2010 al de terugkeer van lang weggeweest met ‘My Father Will Guide Me Up A Rope To The Sky’ en daarna een daverende liveshow in Vera. Maar deze plaat graaft toch net even dieper en het nummer ‘Lunacy’ is een killer-track. Een mantra-drone die je nooit meer vergeet.
Colourmusic – Yes!
Muziek maken op basis van van de kleurentheorie van Isaac Newton uit 1672. Hmm, interessant denk je dan, maar wat levert het op? Deze kids uit Stillwater Oklahoma weten hoe je daar evenzogoed hele pakkende nummers mee kunt maken. Melodieën die blijven rondzoemen. Dit nummer komt van de zeer gevarieerde cd ‘My_____Is Pink’, bomvol geweldige tracks.
These New Puritans – We Want War
Uit het niets komen soms compleet op zichzelf staande artiesten tevoorschijn. Het Engelse These New Puritans is zo’n act. De geheel eigen sound gekenmerkt door onevenwichtige breaks ontaard hier net niet in knip-en-plak nummer. Zang doet vaak aan Robert Wyatt denken. Knap en pakkend.
The Upsidedown – Gods Bare Hands
Net als The Dandy Warhols afkomstig uit Portland en hun muziek zit ook duidelijk in die hoek. Eigenlijk kun je wel zeggen dat dit het beste Dandy Warhols nummer ooit is: briljante riffs, coole gitaarsound en heerlijk hijgerige zang.
The Black Angels – Never/Ever
Ik ben dolblij met de golf geweldige neo-psychedelica van de laatste jaren: The Black Ryder, The Blue Angel Lounge, Singapore Sling, Indian Jewelry, The Laurels, The Koolaid Electric Company, Moon Duo, Ten Million Lights, The Brian Jonestown Massacre, The Electric Mainline en vele, vele anderen. Liefst op vinyl, maar grotendeels ook op Spotify te vinden. De aanvoerders van deze golf zijn voor mij The Black Angels uit Austin, Texas. Geweldige drones, lekker gitaargeluid en een zanger die wel een reïncarnatie van Nico van The Velvet Underground lijkt te zijn. Zit allemaal in dit nummer.
Bodies Of Water – We Are Co-Existors
Ik gruw van musicals. Het verbaast me dan ook in hoge mate dat Bodies Of Water mij te pakken weten te nemen met hun zwaar op musical leunende aanpak waarin ook Decemberists en Arcade Fire duidelijk terug te horen zijn. Het hippe label Secretly Canadian (War On Drugs, Yeasayer, Suuns en ook mijn oude helden Swell Maps) pikte hen terecht op.
Alec Empire – On Fire (THV Sessions)
Monstrueuze beat. Zet alle basssen voluit en gewoon compleet ondergaan. Empire weet precies hoe ie je moet overweldigen. En dan is dit nog een stuk ‘subtieler’ dan zijn eerdere beukploeg Atari Teenage Riot. In dezelfde tijd ook in Iduna te bewonderen geweest.
The Decemberists – The Infanta
Ook al uit Portland - wat zit daar in het water? Ik ben geen fan van alles wat Collin Melloy doet. Tegenwoordig doet ie Neil Young weer na en dat is niks voor mij. Wel deze over-de-toppe opsomming van zeldzame woorden in een uitbundig muzikaal verhaal. Pak het woordenboek erbij.
Vive La Fête – Noir Desir
Geweldig om Els Pynoo uit haar dak te zien gaan tijdens dit nummer op Lowlands. Ook uit de speakers thuis klinkt dit heerlijk ongeremd en loopt de boel lekker uit de klauwen. Lekkere gitaarriff, mooie combi met de synthesizer-sound en Els bewijst dat niet kunnen zingen soms gewoon een pré is.
The Cooper Temple Clause – Let’s Kill Music
Jammer van deze band. Tenondergegaan aan misbegrepen label-policies, of: hoe je als band nooit naar je label moet luisteren. ‘Men’ vond dat deze band te veel verschillende dingen deed en dus ‘geen duidelijk profiel’ had. Laat dat nou net hun aantrekkingskracht zijn (geweest). In dit nummer zetten ze gewoon alles op 10 en gaan ze gewoon helemaal los…..Mooi.
The Anubian Lights – Smoke & Mirrors
Electro-lounge uit LA met lekkere ouderwets swingende sixties-beat, druipend van cool.
Primal Scream – Swastika Eyes (Jagz Kooner mix)
Early rave maar dan door een band live op het podium, niets krijgt mij beter in beweging dan dit. Check op Youtube ook de live-uitvoering van dit nummer tijdens Glastonbury 2003, waar bassist Mani (ex-Stone Roses) een kwartier voor het optreden nog uit de politiecel gehaald moest worden. Duidelijk grote invloed op het bij mij eveneens favoriete Kasabian.
Ec8or – Specs Is a Fat Bitch
Digital hardcore uit Berlijn zoals het hoort te zijn: verwoestende beats en luide schreeuwzang in de lijn van labelgenoten Atari Teenage Riot. ‘Zangeres’ Gina V. D’Orio vormde later met Annika Trost van Shizuo het heerlijk ongecontroleerde duo Cobra Killer. Ec8or was ooit te bewonderen in Iduna én op het Frozenland festival.
The Fall – He Pep!
Eén van de 743 geweldige nummers van deze tegendraadse band uit Manchester. Met de van frontman Mark E Smith kenmerkende dubbele bodems en hoog onverstaanbaarheidsgehalte, gratis bijgeleverd. Dat maakt dat dit een band is die heel veel doet met je eigen fantasie, je kunt/moet er zelf je eigen verhalen maar van maken. En dat doe ik graag bij de tig albums en singles die deze nog immer actuele band sinds 1977 heeft uitgebracht. Mijn favoriete band ever. Ooit op de legendarische editie van Sneekwave 1986.
The Butthole Surfers – Pepper
Net als The Black Angels (en het verwante Pain Teens) ook uit Texas, maar dan van twee decennia eerder. Soms to the point, soms een ongelooflijke puinhoop (zoals onder andere hun live-optreden bij Sneekwave ‘87). Dit nummer is daarentegen top en leest als een raar hutspot-radioverslag over een onfortuinlijke groep vrienden uit Dallas met referenties naar de aanslag op JFK. Check ook de geweldige clip op Youtube en zet het geluid op 10!
Fairuz – Oudak Rannan
Libanese zangeres stond altijd in de schaduw van Egyptische grootheid Om Khalsoum. Met haar ietwat Liesbeth List-achtige uitstraling kent Fairuz een lange carrière met heel veel hele fijne nummers (die ik in de jaren tachtig aanvankelijk vooral kopieerde van cassettes van een bedenkelijke kwaliteit). Aanvankelijk zeer traditioneel en bracht in de jaren zeventig al ‘Dabke’ toen Omar Souleyman nog maar een jonkje was. Dit is één van haar grote nummers in een wat modernere bewerking.
Arthur Comix – isgodaman?
Ook als band bekend onder de naam The Snivelling Shits. Het enige nummer van Arthur Comics ever. Mooi zo laten. 100% score.
Slapp Happy – The Owl
Brits trio met de onvergelijkbare stem van Duitse zangeres Dagmar Krause. Werkten ook veel samen met het experimentele gezelschap Henry Cow. Moeilijk in een hokje te duwen – en zo hoort het ook. Dit is een mooi gedragen nummer met onder andere trompetbegeleiding.