Afgelopen zaterdag vond alweer de tweede halve finale van de Kleine Prijs van Fryslân 2012 plaats. Supervixen, The Astonics, Black Cherry Juice, ROOF, Blue June en No Time waren de kandidaten voor een plek in de finale. M!X in Wolvega was het plaats delict en de jury beoordeelde wederom het talent aan de hand van de versgedrukte beoordelingsformulieren.

De ondankbare taak om te openen was dit keer weggelegd voor Supervixen. Bekende gezichten (leden van My Girlfriend = My Weapon), maar muzikaal een totaal ander verhaal. Eén overeenkomst was er nog wel: een indrukwekkend geluidsniveau. Maar Supervixen giet dit ingrediënt in een kom met logge groovende riffs en bakt hiermee een moddervette instrumentale stonerrock-taart met als afmakertje de retro-pornografische beelden op de achtergrond. Russ Meyer had het vast kunnen waarderen. Kritiekpuntje van de jury: bas- en gitaarpartijen hoeven niet altijd exact gelijk te zijn.

Als tweede act van de avond: The Astonics. De soulvolle pop werd zonder al teveel opsmuk en toeters en bellen de zaal in geslingerd en op speelvaardigheid viel niets aan te merken. Wel dacht de jury dat er iets meer beleving te halen moet zijn uit podiumpresentatie en de vocalen. Bijvoorbeeld door de backingvocals van de drummer vaker in te zetten.

Black Cherry Juice wist als derde band voor het eerst het publiek voor zich te winnen. Wellicht ‘eigen’ publiek, maar niettemin viel de interactie op en speelde de band ontspannen en doeltreffend haar funky en groovende pop. De jury merkte op dat het nog een beetje zoeken is naar de identiteit, de eigen sound. Wel oogt de band als een eenheid en is zelfs nagedacht over podiumpresentatie en kleding.

De jongelingen van ROOF hadden de lastige taak om hun wildcard te verzilveren: met een pas aangetrokken bassist miste het gevoel van eenheid in de band nog een beetje; iets dat met de nodige speeluren weer snel verholpen zal zijn. De jury zag verder een echt ‘bandje’ dat goede songstructuren in de rock/pop nummers wist te verwerken. Een aangenaam optreden dus waarbij nog wel iets gewerkt zou kunnen worden aan podiumpresentatie en interactie met het publiek.

Blue June beweegt zich ook in het brede segment van pop/rock/soul (en een beetje jazz) en zal zich dus moeten onderscheiden vanavond. Dat doen ze door het hoge speelniveau nog een trede hoger te leggen. ‘Het totaal plaatje klopt’, schrijft een jurylid, en de wisselwerking tussen zang, gitaar en trompet biedt variatie en klinkt overal logisch. Ook al had de band zelf veel aanhang mee, het kostte de frontvrouw weinig moeite om een goede interactie met het publiek aan te gaan.

Als laatste mocht de band No Time (in no time geformeerd rond zangeres Djoeke Numan) het publiek bespelen. Dat de band goede muzikanten heeft die echter nog wat beter ingespeeld moet raken viel beide juryleden op. De zangeres heeft een dijk van een stem en het lijkt alsof ze daar nog meer uit kan halen dan nu het geval was. Niettemin een belofte voor de toekomst waarbij nog wat nadruk gelegd zou kunnen worden op de richting en uitstraling die de band voor zichzelf ziet.

De andere halve finale is op zaterdag 21 april in Het Bolwerk in Sneek.