DeWolff, Freeze Festival, De Friesland Bankzaal, 22 september 2012
Freeze 2012: DeWolff speelt een ijzersterke en gevarieerde set
Slotnummer The Pistol is de bekroning van hun optreden
DeWolff is dit jaar een van de headliners op Freeze Festival. De heren hebben sinds hun finale bij Kunstbende in 2008 al heel wat bereikt. Vier albums, optredens in alle bekende poppodia van Nederland, Lowlands, Pinkpop... En ze hebben zelfs tijd vrij kunnen maken om Freeze aan te doen.
CONCERT
MUZIEK
DeWolff timmert hard aan de weg. Dit jaar kwam alweer hun vierde album in vier jaar uit. DeWolff IV lijkt wel de bekroning van hun muzikale aspiraties tot nu toe. Hun muziek is rauw, hard, maar toch swingend door het verrassende gebruik van een hammondorgel. Anderzijds is hun muziek ook erg psychedelisch, juist door het gebruik van dat orgel. Snelle gitaarriffs met de zwoele klanken van het orgel zorgen voor broeierige muzikale intermezzo’s. Wanneer de zang van frontman Pablo van der Poel er dan ook nog bij komt, is het feest compleet.
PLUS
DeWolff trapt af zoals gewoonlijk: gewoon knallen. Een muzikaal intro leidt de band in om zo meteen maar af te trappen met Voodoo Mademoiselle. Ze hebben er duidelijk zin in. Meteen daar achteraan spelen ze The Only Thornless Rose: op het album een lieflijk liedje, live een keihard nummer. En dat zonder basgitaar, want die zit er niet in. Het is misschien wel een van de betere voorbeelden van een nummer van DeWolff: zachtaardige gedeeltes met het orgel als leidraad, even later weer het bombastische van de drums met de ijle stem van Pablo. Drummer Luka van der Poel tilt het bombastische tot een hoger niveau. De zaal wordt weggeblazen.
DeWolff speelt opvallend veel oud werk. Van de zeven nummer die de set bevat, zijn er maar drie van het laatste album. Yellow Rat Magic Blues van de eerste EP komt voorbij, van het tweede album (Strange Fruits and Undiscovered Plants) spelen ze Medicine en Don’t You Go Up The Sky. Om vervolgens de set af te sluiten met het meesterwerk van tien minuten, The Pistol, van album nummer drie, Orchards/Lupine. Extreem draderige psychedelische bluesrock, waarbij ze de luisteraar in verwarring achterlaten door rustige gedeeltes met meeslepende zang razendsnel te verwisselen voor een upbeat mengvat van orgel, drums en zoete gitaarlijnen.
MIN
Alles achter elkaar, klinkt het allemaal nogal hetzelfde. Op een orgel is nauwelijks variatie qua geluid mogelijk, zodat alles op elkaar lijkt. Maar dat heeft dan ook alleen het orgel. Een ander minpunt is de stem van Pablo, die ook niet helemaal uit de verf komt. Het instrumentale klinkt te luid in de zaal, zodat hij nauwelijks te verstaan is. Het komt over als geijl.
CONCLUSIE
DeWolff speelt een ijzersterke set, maar het is allemaal wat teveel van het goede. Wel is het een gevarieerde set, vooral omdat ze met oude nummers op de proppen te komen. Muzikaal zit het allemaal goed in elkaar, alleen hangt de zang er soms voor oud vuil bij. The Pistol zorgt voor een fenomenaal slot van hun set. En dan hebben ze nog niet eens een toegift kunnen doen.
CIJFER
8