Dat is toch een vreemde ervaring. Die lui die net nog naast je stonden in het publiek staan nu zelf op het podium. En dat gebeurde die avond nog zeker een paar keer vaker. Zaterdag vond de eerste editie van het Hit The North-festival plaats in poppodium Romein. Het festival was georganiseerd door de bands Zea, Persil en The Suicidal Birds. Wellicht dat de Friese afkomst van een aantal van de bandleden reden was om het festival Hit the North te noemen en het te lokaliseren in Leeuwarden. Het Leeuwarder en Friese publiek is helaas (nog) niet zo alto-minded en dus was de opkomst met een dikke 100 bezoekers toch wat matig. Een groot deel van het publiek bestond uit de 10 deelnemende bands, aangevuld met familie en vrienden. Naast de organiserende bands stonden een 5-tal Engelse bands op het podium, die 'ontdekt' zijn op de verschillende Engelse tours door de Hollanders. Ook werden een tweetal Nederlandse collega's uitgenodigd (Malorix en Two Dogs). Het was dus vanaf 7 uur een doorlopend programma van om en om in het Café en de grote zaal. Een vogelvlucht: Le Tetsuo Een Engelse garagerockband met een vette sound. Afwisselend gezongen door de gitarist en de bassiste die hooguit 15 jaar was. Een aanrader. Chips for the Poor Leek aanvankelijk wel wat weg te hebben van de Audio Bullys, maar viel uiteindelijk toch tegen. De muzikanten wisselen tijdens de show een aantal malen van instrument, en dat zegt eigenlijk genoegd. Persil Eén van de organiserende Hollandse bands die onterecht in Engeland populairder zijn dan hier. Want Persil maakt leuke elektropop. Helaas was de zangeres vanavond niet helemaal zuiver, maar dit weer meer dan gecompenseerd door haar charme. Look Look (dancing boys) Aangekondigd als de 'hottest underground dance-act van London'. Dat moet dan wel hele diepe underground zijn, want het ging om twee pubermeisjes die gehuld in maillots en met opgetekende snorretjes op het podium deden wat de meeste pubermeisjes op hun slaapkamer voor de spiegel doen. Wel grappig, en zeker bijzonder maar meer van een 'Le Mistral'-niveau. Malorix Voor mij volslagen onbekend, maar de verassing van de avond: Malorix, en Rotterdamse DJ/producer met ogenschijnlijk Friese roots, want hij droeg een Dokkum-must en droeg nummers op aan Cambuur en de Harkemase Boys. Hij maakt breakbeat-gabber, met soms echte Rotterdamse boink-gabber. Maar het wordt nergens te erg. Het leuke is dat hij daarin de cross-over maakt naar de wereldmuziek die hij blijkbaar in Rotterdam tegenkomt. Tussen het 'hakken' door is er dus ruimte van Rai, Chandra en Afrikaanse trommelgeluiden. Hou deze geluidskunstenaar in de gaten! The Suicidal Birds De dames uit Bakkeveen zijn bezig met het vervolg op hun succesvolle album Z-list. En ze hebben besloten om als duo verder te gaan, dus de drums blijven uit de dat-recorder komen (aangevuld met wat tweede gitaar-partijen en wat zang). De Birds trekken zo te horen de lijn van het eerste album door en lijken zich wat verder ontwikkeld te hebben. Jessie schreeuwt zoals gebruikelijk en de Birds zetten een goede show neer. Wachten is op het nieuwe album. Two Dogs Een Amsterdams duo dat een soort garagerockblues maakt op bas en drum. Met name de basgeluiden zijn lekker vet en experimenteel. Er wordt afwisselend gezongen door drumster en bassist. Het duo is duidelijk nog niet helemaal op elkaar ingespeeld en mist toch eigenlijk wel wat gitaarsound. Das Wanderlust Lijkt de meest 'echte' Engelse band van de avond te zijn, die in ieder geval zelf veel lol hebben. Elektro-pop, leuk maar niet bijzonder. The Lovely Eggs Alweer een duo (6 van de 10!), ditmaal met gitaar/zang door haar en drums door hem. Zea Eén van de meest ondergewaardeerde bands in Nederland. Gelukkig is er in het buitenland meer waardering voor de elektro-rock 'n roll van het Fries/Brabantse duo. Zea is de terechte 'headliner' van de avond want zij zijn zonder meer de beste band en zetten daarom ook de beste show neer. Zea is altijd en overal een aanrader. Op CD (of MP3 of vinyl) maar zeker live. Onduidelijk is wat de toekomst is van dit festival. Volgens de website van Hit the north is de bedoeling dat de bezoekers geïnspireerd worden om ook dergelijke festivals te gaan organiseren. Laten we hopen dat deze bands zelf het goede voorbeeld blijven geven door ook zelf dit festival een vervolg te geven. Wellicht als een soort reizend circus, om zo meerdere plaatsen aan te doen, want een circus was het en dat verdiend een groter publiek.