Newsense Memory terechte winnaar van Friese Bandcontest

Een verslag van de finale

Willem Smid, ,

Afgelopen zaterdag 20 mei was er de finale van de Fries Popnet Bandcontest. In de krant viel(net als alle andere jaren) te lezen dat het niveau dit jaar hoger was dan de jaren daarvoor. Dat beloofde wat.

Een verslag van de finale

Afgelopen zaterdag 20 mei was er de finale van de Fries Popnet Bandcontest. In de krant viel(net als alle andere jaren) te lezen dat het niveau dit jaar hoger was dan de jaren daarvoor. Dat beloofde wat. Wat men in de krant er ook wel eens even bij had mogen vermelden was de waarschuwing dat het niveau van de presentatie dit jaar wel eens flink lager kon zijn dan de andere jaren. Een overdreven actief mannetje dat totaal niet uit zijn woorden kon komen stond op het podium. Het was irritant. Of was het misschien een tactiek om de eerste band beter uit de verf te laten komen? Slechter dan de presentatie kon het echt niet worden. Het werkte kennelijk wel, want Brennivin viel mij het eerste nummer best mee. Het was een soort popmuziek die bijna tegen de emo aan hing. Dus lange nummers met overbodige breakjes. Toen vervolgens drie hele lieve meisjes het podium op kwamen lopen met een viool in de hand, was het voor mij toch even slikken. Ze namen plaats voorop het podium "goed" gepositioneerd voor de bassist. Het leidde allemaal wat af van de band en dat is dan toch waar het om gaat op zo'n avond. Iets te laat kwam ik de zaal inlopen voor New Sense Memory. Bier bestellen kan toch aardig wat tijd in beslag nemen en achteraf was dat misschien wel jammer. Want, laat ik meteen de spanning maar uit dit verhaal halen, ze hebben gewonnen. De publieks prijs en de jury prijs. Met een mix van punk en een beetje metal en een zanger die er duidelijk lol in had op het podium te staan wisten ze hun 20 minuten op een goede manier te vullen. Strak gespeeld en weinig op aan te merken. Terechte winnaar. Vervolgens was het tijd voor het obligate metalbandje, geen popprijs kan zonder. Slavemill betrad het podium met, zoals dat kennelijk hoort bij hun muziek, een pink en wijsvinger aan iedere hand in de lucht. Dit gebaar werd, afwisselend door de verschillende bandleden, toch een soort rode draad in de setlist. Hun set van 20 minuten harde herrie (metal) werd vol geschreeuwd door twee zangers, waarvan eentje toch wel een erg opvallende gelijkenis had met scooter(how much is the fish?). Na deze "streling" voor de oren overleefd te hebben, was er kennelijk een onaangekondigd gastoptreden van Metallica. Met een gitarist die de zang en rifjes van James Hetfield toch wel erg goed nadeed waren de 20 minuten van AMP aangebroken. Op zich was dit in de basis t niet een slechte band, maar de muziek was te duidelijk een ripp off van Metallica en solo's kunnen leuk zijn, maar per nummer twee is wel erg veel van het goede. De laatste deelnemende band was Caribbean Stud Connection. Met een soort pop achtige funk speelden ze hun set vol. Het kon mij echter niet boeien, de zanger deed het niet echt sterk als frontman en qua podium act had het wel erg veel weg van een kinderen voor kinderen optreden. De muziek was ook net iets te lief. Of dat nu kwam door de rockbands die voor hun gespeeld hadden ... ik weet het niet, maar het mocht allemaal wel iets rauwer. Tijdens het wachten op de uitslag was er nog een optreden van Shaboon, de winnaar van vorig jaar. Met ook de pink en wijsvinger in de lucht wisten ze de pauze goed op te vullen. Vervolgens was er natuurlijk nog de uitslag, maar die heb al eerder verraden.