“Hoewel we stiekem wel hoopten dat we iets met The Suicidal Birds zouden bereiken, is dit waar we nu in zitten toch wel een heel speciaal avontuur.” 2005 Was voor The Suicidal Birds een uitermate succesvol en, kun je wel zeggen, turbulent jaar. Met hoogtepunten (het alom goed ontvangen debuutalbum Z-List, de voorprogramma’s bij Dinosaur Jr., de sessie voor BBC Radio 1 in september en, laten we dat ook niet vergeten, de toekenning van de Friese Popprijs), maar ook met het vertrek van drummer Roel en een plaats op de reservebank voor gitarist Sido. En we zijn nog niet van ze af, want later in 2006 moet hun tweede album verschijnen, en om het nieuwe jaar maar alvast goed van start te gaan zijn beide dames eind januari naar Leicester afgereisd om daar hun tweede Engelse avontuur te beginnen. Dat hen op 15 februari opnieuw in de studio’s van BBC Radio 1 brengt. Tussen alle voorbereidingen door had bassiste Chay nog wel even tijd om daarover een paar vragen te beantwoorden. Maar eerst: over de UK release van het debuutalbum (in maart 2005) is maar weinig terug te vinden. Hoe is het Z-List daar eigenlijk vergaan? “De CD is daar ook goed ontvangen, we zijn vrij snel door de BBC Radio One opgepikt. "Me Animal" werd als openingsnummer bij de eerste BBC Radio 1 show gedraaid en ze hebben ons al vrij vlot daarna uitgenodigd voor een sessie. Die was in september 2005 en kreeg ook hele goede reacties. Het was voor ons zeer speciaal om "even" naar Londen te gaan om een sessie op te nemen. Echt een legendarisch avontuur, zowel voor ons persoonlijk als voor de band. We hebben er met erg aardige en goede technische mensen gewerkt en heerlijk rondgezworven door de catacomben van het BBC-gebouw. We zijn op plekken geweest waar de groten der aarde hun opnames hebben gemaakt en dat doet wel wat als je van muziek houd. De CD is daarnaast ook in België uitgebracht met een leuk optreden als support act van Dinosaur Jr. in de Ancienne Belgique in Brussel. Op nadrukkelijk verzoek van de Dino's overigens. Ook weer zo’n speciaal avontuur. Net een spannend meisjes boek.” Hoe beviel het optreden in Paradiso, jullie debuut als duo, en hoe was Noorderslag? “Het optreden in Paradiso was spannend. Ook omdat vorig jaar ons eerste optreden in Paradiso was. We hadden niet verwacht dat de zaal zo vol zou zijn dus van enige zenuwen was wel sprake. Het publiek was erg enthousiast en dat was voor ons zeker een duw in de goede richting, omdat we zelf niet zo tevreden waren over onze verrichtingen. We hebben nog behoorlijk aan de set gesleuteld voor we op EuroSonic (opnieuw volle zaal) de hakken in het zand konden zetten en met het schuim om de mond, zweet op het voorhoofd de set de zaal in slingerden. Dit keer ging het al een stuk beter. Gezien de reacties en de CD- en T-shirtverkoop vond het publiek het prima te vreten wat we ze hebben voorgeschoteld. Noorderslag was een ander verhaal, veel pers en nog even vlug een interview voor de BBC voor we het podium op konden. Ook hier speelden we voor een volle zaal en we hebben ons helemaal leeg gespeeld. Ook hier waren de reacties goed en via onze site hebben we veel mail binnen gekregen van mensen die aangenaam verrast waren. Ook van buitenlandse persmensen hebben we goede recensies gekregen, vooral uit Engeland en Frankrijk. We zijn er erg blij mee hoewel we zelf vinden dat we nog wel wat in de set moeten groeien.” Kun je wat over de aanloop van deze tour vertellen? Doen jullie ook een paar de zelfde plaatsen aan als vorig jaar? “De nieuwe tour is eigenlijk opgezet om een paar redenen. We konden de vorige keer niet alle plaatsen aandoen omdat er dan te veel "gaten" in de tour zouden zitten en dat is voor site-seeing wel leuk maar het word er wel erg duur van, dus wel hadden nog wat plaatsen staan waar we beslist naar toe moesten. De directe aanleiding was wederom een uitnodiging van de BBC. Dit maal om een livesessie van een half uur te doen met publiek er bij. We zijn met "Me Animal" op de 41ste plaats gekomen in de BBC 1 Festive Fifty, hun beste 50 songs van het jaar 2005. Toch niet gek, als je bedenkt dat de lijst is samengesteld door het publiek. We wisten van het bestaan van die hele lijst niets af. We hebben de uitnodiging natuurlijk aangenomen en hebben daar een tour aanvast gemaakt. We hadden al wat contacten opgedaan tijdens de vorige tour dus dat was erg handig. En toen het gerucht eenmaal ging dat we wederom naar Engeland zouden gaan kregen we wel een aantal optredens aangeboden. We moesten ons wel degelijk even achter het oor krabben, want dat hadden we niet verwacht. Vervolgens brak er een periode aan van boeken en plannen en mailen en wat een heuse bandmanager al niet meer doet. Er komt nogal wat bij kijken om een tour in elkaar te schroeven. Ik bedoel, je moet gage vragen (niet te veel en niet te weinig), eten, drinken en slaapplekken regelen, en zorgen dat je de tour logistiek een beetje handig laat verlopen want anders ga je me toch een partij kilometers maken en verdwijnt al het geld in de tank van de bus en kom je met een stel wallen onder je ogen thuis waar ze de hele rosse buurt van Amsterdam op kwijt kunnen. We spelen o.a. in Leicester, net als de vorige keer in The Attik, en daar hebben we Emily Breeze and the Doberman als support act. Een band die we de vorige keer in Bristol ook als support hadden. In Lancaster spelen we ook op de zelfde plek, in Feedback at Korners, met Steveless, een band die we zelf heel tof vinden. Verder spelen we op andere plaatsen met een aantal bands als sub.act. Wat we vooral heel leuk vinden, is dat we op een aantal plaatsen spelen waarvan de organisatie ons al ergens eerder heeft gezien, dus die vonden het mooi om ons te boeken. Op 8 februari is er een radiosessie voor een radiostation in Londen. We doen daar een interview en een spelen korte set. Op de meeste plaatsen spelen we als hoofdact met een paar bands uit de regio als voorprogramma, en op sommige plaatsen spelen we op minifestivalletjes. Op 15 februari doen we weer een BBC-sessie.” Zijn er na de tour al (Nederlandse) speeldata bekend? “Uit mijn hoofd: 18 februari in de Little Devil in Tilburg en 13 mei, onder voorbehoud, in Vera, samen met Dada Swing uit Rome. Er zijn nog wel meer dingen in de planning maar daar kan ik nu nog niks over zeggen.” In een eerder dit jaar verschenen artikel hadden jullie nog geen keuze gemaakt tussen een drumcomputer of een nieuwe drummer. Zijn er inmiddels nieuwe ontwikkelingen, en hoe verlopen de audities voor een nieuwe drummer? “Op dit moment zijn we gefocust op het duo ding en staat het oefenen met een drummer op een zacht pitje. Daar gaan we weer wat mee doen als we wat meer tijd hebben om alles voor een band met drummer goed op te zetten. Er komt dit jaar ook zeker een nieuwe plaat uit, en ook dat staat helemaal los van het drummer/band ding. En ook los van Transformed Dreams. De plaat zal wel bij TF uitgebracht worden maar pas als wij hem goed vinden.” Ten slotte, hoe kijken de dames zelf terug op het afgelopen jaar? Chay: “Het spelen in een bandje is één ding, en hoewel we het stiekem gehoopt hadden dat we er wat mee konden bereiken, dat het misschien opgepikt zou worden, is dit waar we nu in zitten toch echt wel een zeer speciaal avontuur. We hebben in een jaar tijd zoveel ins en outs meegemaakt rond en in het muziekwereldje waarvan we geen idee hadden. Rare dingen, rot dingen, leuke dingen, verbazingwekende dingen. Je komt op plekken waar je nog nooit bent geweest of soms zelfs maar van gehoord hebt. En The Suicidal Birds is wel de band waar we in spelen maar het is ook een ding op zichzelf geworden. Iets waar we heel hard voor moeten werken en iets waar we veel plezier aan beleven. Het heeft zeker ook z'n mindere kanten maar die wegen niet op tegen de leuke.” The Suicidal Birds toeren van 1 t/m 15 februari door Engeland. Eind februari, wanneer het duo weer een beetje bijgekomen is van alle avonturen overzee, volgt het tweede deel van het interview. Daarin natuurlijk een uitgebreid tourverslag, en meer over hun plannen met de radio-opnamen die ze mee terugnemen.