1. Tame Impala
Lowlands beleeft zondagavond haar absolute hoogtepunt met het optreden van het psychedelische Tame Impala. Alles valt op zijn plek bij de afsluitende show in de Heineken, de muziek, het publiek, de visuals, het is één grote totaalervaring. Die ene maat van Elephant, waarin de band vanuit het niets een discobeat neerlegt om na acht tellen weer te stoppen, laat zien hoe muzikaal en speels Tame Impala is en hoe goed ze het hele publiek constant geboeid weten te houden.
Terug naar Lowlands '15: Flevolands' top 5 x 3
Met Tame Impala, Kendrick Lamar, Fuzz en Kleine Mo
Na Lowlands '15 raakten sommige 3v12FL-redacteuren in een grote coma, terwijl anderen totaal van de aardbodem verdwenen leken te zijn. Nu iedereen weer wakker, herstelt en getraceerd is, blikken we voor een laatste keer terug op Lowlands '15, met dé hoogtepunten van ons favoriete polderfestival: psychedelica-koning Tame Impala, lokale trots Gallowstreet, publiekslievelingetje Kendrick Lamar en de bloeddorstige Kleine Mo.
Kilian Kaysers' top 5
2. Fuzz
Het stoerste optreden van heel Lowlands is zonder twijfel het optreden dat Fuzz gaf op vrijdagmiddag in de Charlie. Vanachter het drumstel leidt Ty Segall zijn band naar een klein uur vol stuwende ritmes, vervreemdende gitaren en de leukste en hardste moshpits. En dat allemaal zonder aan muzikale klasse in te leveren. Dit zijn de enige optredens waarbij het positief is als je met je enkels onder het bloed de tent verlaat.
Het stoerste optreden van heel Lowlands is zonder twijfel het optreden dat Fuzz gaf op vrijdagmiddag in de Charlie. Vanachter het drumstel leidt Ty Segall zijn band naar een klein uur vol stuwende ritmes, vervreemdende gitaren en de leukste en hardste moshpits. En dat allemaal zonder aan muzikale klasse in te leveren. Dit zijn de enige optredens waarbij het positief is als je met je enkels onder het bloed de tent verlaat.
3. Courtney Barnett
Vooraf is Courtney Barnett aangekondigd als hét hoogtepunt van Lowlands. En als je niet bij Fuzz of bij Tame Impala bent geweest, dan was dat het ook. De Australische speelt een hele goede set met alleen maar nummers die inslaan als een bom. Courtney Barnett laat zien hoe je van kleine nummers op plaat, grote feestjes kan maken op Lowlands. Het komt niet vaak voor dat er zoveel muzikaliteit gebundeld in één act op Lowlands staat.
Vooraf is Courtney Barnett aangekondigd als hét hoogtepunt van Lowlands. En als je niet bij Fuzz of bij Tame Impala bent geweest, dan was dat het ook. De Australische speelt een hele goede set met alleen maar nummers die inslaan als een bom. Courtney Barnett laat zien hoe je van kleine nummers op plaat, grote feestjes kan maken op Lowlands. Het komt niet vaak voor dat er zoveel muzikaliteit gebundeld in één act op Lowlands staat.
3. Gallowstreet
Gallowstreet is niet alleen maar de trots van Flevoland: binnenkort is het ook de trots van Nederland. In de Lima laat de band zien hoe je écht een goed feestje bouwt. Met zijn twaalven op het podium laat de compleet analoge blaasband zien dat ze met hun nieuwe eigen werk nog meer goud in handen hebben dan dat ze al hadden met onder andere hun HudMo mash-up. De Lima ontploft letterlijk tijdens het drum ’n bass-nummer Etna.
Gallowstreet is niet alleen maar de trots van Flevoland: binnenkort is het ook de trots van Nederland. In de Lima laat de band zien hoe je écht een goed feestje bouwt. Met zijn twaalven op het podium laat de compleet analoge blaasband zien dat ze met hun nieuwe eigen werk nog meer goud in handen hebben dan dat ze al hadden met onder andere hun HudMo mash-up. De Lima ontploft letterlijk tijdens het drum ’n bass-nummer Etna.
5. PAUW
PAUW laat op Lowlands zien hoe snel de band deze zomer gegroeid is. Of het komt doordat ze net de studio uit zijn of dat ze wel heel veel zin hebben in Lowlands: nog nooit heeft de band zo strak en zo bevlogen gespeeld. Elk nummer knalt erin en brengt de volle X-Ray in een andere wereld. Als Tame Impala de psychedelische koning van het festival is, dan is PAUW op zijn minst de psychedelische kroonprins van Lowlands.
Lennart van der Burgs' top 5
1. Fuzz
Natuurlijk had Ty Segall al drie keer eerder in Biddinghuizen moeten staan, maar wát een debuut maakte de garagerock-koning op Lowlands. Met supergroep Fuzz (samen met Meatbodies’ Chad Ubovic en Ty Segall Bands’ Charlie Moothart) speelde Segall zowel nummers van hun titelloze debuut als veel nieuw werk van aankomend album II. Het sloeg in als een bom: volle biertjes werden kapot geknepen, er werd massaal gecrowdsurft en toen een (bovenstaande) 3v12FL-redacteur in de moshpit verdween, waren we even bang dat hij niet meer levend terug zou keren. Nog nooit heb ik zoveel volwassen mannen gezien dankzij deze totale gekte niet wisten wat ze met hun adrenaline-overdosis aan moesten.
2. Joost van Bellen
Arme Joost van Bellen: in de weken nadat we hem interviewden over zijn graveyard shift (allerlaatste set van het festival), begon de dj zich behoorlijk zorgen te maken over zijn show. Was uiteindelijk nergens voor nodig: na de slopende set van Baauer en Boys Noize won Van Bellen het publiek direct voor zich met opener ‘So Happy Together’. Daarna was het flink stampen geblazen, met onder andere Disclosure’s nieuwe ‘Bang That’ en een mash-up met Eminem’s ‘Without Me’. Inderdaad: nu de Tïtty Twïster is verdwenen, voelt Lowlands een tikkeltje leeg - daar veranderde de nieuwe Oh Mega!-tent niets aan. Volgend jaar zien we Van Bellen graag weer terugkeren op Lowlands, en dan niet in met een graveyard shift: gewoon weer vanaf vrijdag, in een eigen tent waar Van Bellen uitmaakt wie er speelt en wat er gedraaid wordt.
3. Boksen op Lowlands (ft. Marco Roelofs)
Het is een veelgehoord, maar zeer fijn cliché: Lowlands Festival is zo gemoedelijk dat je hier vrijwel geen ruzies, opstootjes of gevechten ziet. Toch werkte de dagelijkse bokspartij op Planet Paradise (gepresenteerd door ex-Heideroosjes zanger Marco Roelofs) verrassend goed: iedere avond werden de boksers onder luid gejoel van vele bloedfanatieke Lowlanders aangemoedigd. Ik liet me tijdens de laatste partij tussen Terminator en Kleine Mo iets te veel meeslepen en riep: ‘Sla hem kapot!!!’, waarna veel toeschouwers geschrokken omkeken. ‘Oh, dat mag je natuurlijk helemaal niet zeggen op Lowlands,’ plakte ik daar dus maar snel achteraan – dat vonden ze gelukkig wel weer grappig.
Het is een veelgehoord, maar zeer fijn cliché: Lowlands Festival is zo gemoedelijk dat je hier vrijwel geen ruzies, opstootjes of gevechten ziet. Toch werkte de dagelijkse bokspartij op Planet Paradise (gepresenteerd door ex-Heideroosjes zanger Marco Roelofs) verrassend goed: iedere avond werden de boksers onder luid gejoel van vele bloedfanatieke Lowlanders aangemoedigd. Ik liet me tijdens de laatste partij tussen Terminator en Kleine Mo iets te veel meeslepen en riep: ‘Sla hem kapot!!!’, waarna veel toeschouwers geschrokken omkeken. ‘Oh, dat mag je natuurlijk helemaal niet zeggen op Lowlands,’ plakte ik daar dus maar snel achteraan – dat vonden ze gelukkig wel weer grappig.
4. Gallowstreet
Toegegeven: natuurlijk zijn we als 3voor12 Flevoland extra trots dat Lelystedeling Chris Bruining het Lima-publiek zo wist op te zwepen. Maar ook zonder Chris was het blazerscircus waarschijnlijk in deze top 5 beland: de jongens (waren het er nu elf, twaalf of dertien?) bewogen zich op de fijne lijn tussen brass, hiphop en techno. Veel meer hoefden ze niet te doen – ze hoefden amper iets te vragen, of het publiek ging zitten, springen en vooral flink dansen. Dat Chris bij de laatste buiging met gesloten ogen de Lowlands-magie nog eens helemaal in zich opnam, zorgde voor bonuspunten bij deze weergaloze show.
Toegegeven: natuurlijk zijn we als 3voor12 Flevoland extra trots dat Lelystedeling Chris Bruining het Lima-publiek zo wist op te zwepen. Maar ook zonder Chris was het blazerscircus waarschijnlijk in deze top 5 beland: de jongens (waren het er nu elf, twaalf of dertien?) bewogen zich op de fijne lijn tussen brass, hiphop en techno. Veel meer hoefden ze niet te doen – ze hoefden amper iets te vragen, of het publiek ging zitten, springen en vooral flink dansen. Dat Chris bij de laatste buiging met gesloten ogen de Lowlands-magie nog eens helemaal in zich opnam, zorgde voor bonuspunten bij deze weergaloze show.
5. Marcel Dettmann
Ik schreef dit jaar sfeerverslagen voor de landelijke tak van 3voor12 en kon daardoor meestal pas na middernacht de muziekshows gaan checken. Hierdoor durfde ik al gauw niet meer het blokkenschema in te kijken, uit angst om geconfronteerd te worden met alles wat ik gemist had. Dat zorgde op zaterdagavond voor een leuke verrassing: na de set van Paranoid London in de Bravo verscheen plotseling de naam van Berghain-resident Marcel Dettman op de schermen. Aangezien ik niet eens wil proberen om de exclusieve Berlijnse club in te komen, stond Dettmann hoog op m’n must see-lijstje. Hij stelde niet teleur. Dettmann draaide een knoertharde set, waar niet alleen de mdma-tieners los op gingen: ook bij de mensen die de volgende dag weer braaf en nuchter sfeerverslagen moesten tikken, werd een behoorlijke dosis natuurlijke serotonine opgewekt.
Daphne Borsts' top 5
1. Kendrick Lamar
Dit was het uitje naar de Efteling waar je als kind van droomde. Toen je er heen reed was het al spannend en toen je eenmaal binnen stond was het nog mooier en grootser dan je had verwacht. Jazeker, we hebben het over een rapper: Kendrick Lamar had het hele publiek om één vinger, verdeelde de Alpha onder in twee ‘gangs’ (en bracht ze weer samen) en serveerde plaat na plaat op een zilveren schaaltje. Het feit dat hij een band mee had vond ik een behoorlijke aanvulling, en wat nog het meest opviel was dat Kendrick Lamar bij langzamere nummers het publiek totaal niet verloor. Het optreden van Kendrick Lamar was alles bij elkaar een absoluut hoogtepunt van deze Lowlands, en een mooie bijna-afsluiter.
2. Tame Impala
Deze Lowlands waren er twee acts waar ik naar specifiek heen wilde: Tame Impala en Kendrick Lamar. Gelukkig kan Lowlands één ding wel heel goed, en dat is plannen. Vanuit de Alpha werd het rennen naar de Heineken, waar Tame Impala gelukkig nog bezig was met het eerste nummer van de set. Het optreden was niet slecht, heel goed zelfs. Kevin Parker zong voor het eerst sinds 2010 daadwerkelijk zuiver, zelfs aangenaam, en ondertussen werd er een prima mix gemaakt tussen ouder materiaal en nieuwe nummers.
Deze Lowlands waren er twee acts waar ik naar specifiek heen wilde: Tame Impala en Kendrick Lamar. Gelukkig kan Lowlands één ding wel heel goed, en dat is plannen. Vanuit de Alpha werd het rennen naar de Heineken, waar Tame Impala gelukkig nog bezig was met het eerste nummer van de set. Het optreden was niet slecht, heel goed zelfs. Kevin Parker zong voor het eerst sinds 2010 daadwerkelijk zuiver, zelfs aangenaam, en ondertussen werd er een prima mix gemaakt tussen ouder materiaal en nieuwe nummers.
3. 125 jaar Propria Cures
Na al het muzikale geweld werd het tijd om tot rust te komen. En waar kon dat beter dan in de Romeo, waar verhalen voorgedragen werden, terwijl er Fokke en Sukke illustraties werden gemaakt? Adriaan van Dis zat voorin en gaf daarmee het goede voorbeeld. Er werden daverende applauzen gegeven en mooie dingen verteld. Hiermee verdient deze act zonder muziek een plaats in mijn top 5.
4. Balthazar
De heren en dame van Balthazar krijgen het gewoon iedere keer voor elkaar, zelfs met een binnentemperatuur van 28°C. De band is altijd, maar dan ook altijd charmant. Hun muziek, maar ook hoe zij die brengen nam ook deze keer de bezoeker mee op reis. En precies dat maakt, hoe vaak je ze ook gezien mag hebben, Balthazar zo’n aanrader, en een passende act voor bijvoorbeeld een top 5 beste acts van Lowlands.
De heren en dame van Balthazar krijgen het gewoon iedere keer voor elkaar, zelfs met een binnentemperatuur van 28°C. De band is altijd, maar dan ook altijd charmant. Hun muziek, maar ook hoe zij die brengen nam ook deze keer de bezoeker mee op reis. En precies dat maakt, hoe vaak je ze ook gezien mag hebben, Balthazar zo’n aanrader, en een passende act voor bijvoorbeeld een top 5 beste acts van Lowlands.
5. Mark Ronson
Mark Ronson was misschien niet het beste optreden dat ik zag deze Lowlands: zijn dj-set was nauwelijks een optreden te noemen. Toch was het wel heel fijn om er te zijn, ik wou dat ik vaker zulke goede muziek te horen kon krijgen als ik ergens de radio aan zou zetten. Zo dachten gelukkig de meeste bezoekers er ook over, ook al was er helaas geen echte band of vocalen. Hoewel de Bravo halverwege een beetje leeg begon te lopen, vond ik Mark Ronson tot het eind aan toe nog vermakelijk.