De frustratie vierde hoogtij, afgelopen zaterdag in de meester. Haat, afkeer, hekel en minachting werden in willekeurige volgorde de zaal in gespuwd. Geschreeuwd, eigenlijk, want je mag toch zeggen dat de mannen van zowel Gandhi’s Revenge als Human Alert redelijk wat decibelletjes halen.

Met nummers als Kill the nazi’s en Police beating en een heel nummer compleet over dingen die je haat zet Gandhi’s Revenge de toon voor de rest van de avond. En die toon beviel wel. Mede door het feit dat gitarist Laurens het afgelopen half jaar lekker is ingespeeld en goed in de groep ligt. De nieuwe nummers staan dan ook als een huis. Gandhi’s in een nieuw jasje, maar wel in de oude, vertrouwde stijl. Wat wel opviel is dat Laurens in zijn uppie stond. Even doorvragen leert dat gitarist Joris het te druk had met andere projecten en het qua tijd niet trok. En dat is zonde, want je mist toch de body van twee gitaren.
Tussen alle anti-overheid scheldkanonnades door werd er wel een feestje gebouwd. Zanger Jan Melle deelde whiskey uit, wat natuurlijk altijd goed valt bij de fans.
Een hekelpuntje vanuit de zaal ging naar de techniek. Gandhi’s Revenge kwam als een stoomwals zo hard, maar wel twee straten verderop. Het geluid in de zaal leek bij tijd en wijlen zo zacht dat het zweet van de mannen haast misplaatst aandeed.

Als je een avond boekt met twee punkbands is het geen verassing wat voor volk dit trekt. Wel verassend is dan de keuze van de muziek tijdens de rustmomenten: Linkin Park en Limp Bizkit kwamen veelvuldig voorbij. Toen er naar punk gevraagd werd opperde iemand Sum 41, waarmee eigenlijk ook de plank werd misgeslagen.

Als het over maatschappijkritisch hebt, kom je al snel uit bij Human Alert. Al bijna twintig jaar schopt, pist, spuugt maar vooral schreeuwt deze band tegen heilige huisjes. De gemiddelde leeftijd op het podium lag flink wat hoger dan in de zaal. Niet dat dit de mannen tegen houdt; geenszins zelfs! Er wordt gesprongen, gestuiterd, gekropen en gerold.
De kostuums vallen onder de noemer “een beetje vreemd, maar dan gekker”. Als een soort verongelukte Mythbusters vertellen ze ons dat ze mensen haten, de wereld naar de klote gaat en iedere politicus een fascist is. Kortom, gezellig.
De nummers werden aan elkaar gepraat met een Hans Teeuwen-achtige stand-up, waar vooral de improvisatie liet zien dat het ze goed afging. Zo werd ieder commentaar uit het publiek opgepikt en gebruikt en tijdens de paar schamele seconden rust werd er gevraagd of het op de gang iets zachter mocht, ze hadden last van de herrie.

Voor lichtgeraakte ambtenaren zou het een nachtmerrie geweest zijn. Maar gelukkig waren die er niet en was de avond zeker geslaagd! Helaas was de show onderdeel van de afscheidstoer van Human Alert, want ze mogen best een keer terug komen.