Personal Trainer, gezellige chaos
De onvoorspelbare Amsterdammers zetten plezier op eerste plaats
Als een losgeslagen paard springt Willem Smit, frontman Personal Trainer, het podium rond. Drumstokken vliegen in het rond, instrumenten worden uitgewisseld en het zweet gutst. Chaos manifesteert zich in Effenaar. Met deze drukte komt ook het plezier. Lachende gezichten op het podium, maar ook in het publiek. Een uit de hand gelopen feestje met luistermuziek. Een gemoedelijk onderonsje.
De punctuele Super Soakers lopen rustig het podium op. De rust is maar voor even. De frontman, Mart Boumans, zit bomvol energie. Hij shred zijn akoestische gitaar en danst met gestrekte armen. Zijn enthousiasme zorgt voor een losgeslagen microfoon. Die beweegt alle kanten op, behalve dicht bij zijn mond. Door deze energieke ontploffing praat hij, tussendoor, snel zijn lippen voorbij. Dat alles doet gelukkig niet onder voor de harmonische gitaarmuziek met activistische teksten. De band speelt fantastisch, maar de punk-achtige teksten zijn niet altijd verstaanbaar.
Met drie bierblikjes in zijn hand loopt de geestelijk vader van Personal Trainer het podium op. ‘’Wij zijn Personal Trainer’’ is daarbij de boodschap die Willem Smit de hele show blijft herhalen. Want dat zijn ze. Eigenzinnig en ongrijpbaar, muzikaal en zeker tijdens het optreden. De band komt niet om wat nummers te spelen, maar voor het plezier. We-doen-wat-we-willen mentaliteit. Dat zorgt voor enige chaos, maar de ongeregeldheid heeft geen invloed op de kwaliteit. Smit is een podiumbeest. Na het eerste nummer lijkt hij volledig opgebrand maar blijkt hij bijna onaangedaan. De rest van de band heeft een aanstekelijke vreugde die lijdt tot menig breakdown waarbij iedereen helemaal losgaat op hun instrumenten. Het heeft wel wat weg van een improviserende jazzband, wat het concert ontzettend uniek maakt.
De toetsenist, Abel Tuinstra, steelt de show met zijn waanzinnige gekte. Naast de toetsen bespeelt hij de trompet en de kazoo. Hij stapt vaak weg van zijn plek voor interactie met de bandleden en voor zijn bovenmatige danskunsten en vergezelt Willem voor op het podium. De twee complimenteren elkaar door te dansen en te springen. Maar het moment voor Abel om te stralen gebeurt als de frontman het podium verlaat. De toetsenist vult de zaal met geïmproviseerde teksten en geluiden. Totdat Willem terug komt met een nieuwe voorraad aan blikjes bier.
De onuitputtelijke Willem Smit is niet te stoppen. De hele band was fantastisch en beleefde overduidelijk plezier aan het spelen. De show komt dan toch tot een einde, zelfs losgeslagen paarden moeten rust nemen. Het laatste nummer begint en Willem is op. Verdrinkt in zijn eigen zweet, gaat erbij zitten. Het feestje is voorbij.