Droom weg bij Elephant
De boterzachte klanken van deze Rotterdammers brengen ons in hogere sferen.
Stel je voor. Je vliegt hoog boven de wolken. Met de wind in je gezicht en een euforisch gevoel in je onderbuik. Je zeilt op de wind van de muziek. Tot het applaus klinkt. Nu sta je opeens met beide benen in de kleine zaal van Effenaar. Dát is Elephant. Maar de mannen zelf zijn nuchter en bescheiden. De muziek laat je thuis voelen in eigen stad, en er zelfs ver bovenuit stijgen . ‘’Wij zijn Elephant. We gaan een paar liedjes spelen.’’
Support: Sofie Winterson
Als de lichten doven en de gitarist het podium betreed, ontstaat er een oorverdovende stilte. Sofie komt op en begint rustig met haar set. Het bandlid van MICH doet ons, met haar kalmerende klanken, steil achterover slaan. De samenzang en het minimalistische instrumentgebruik doet denken aan de muziek van The XX. Het is kwetsbaar en eigen. De teksten omschrijven de ongemakkelijke waarheden van het leven. Een prettige overgang naar de hoofd-act van vanavond.
De Dagdroom: Elephant
Het is negen uur: de bandleden nemen hun plaats in. Vanuit het publiek ontstaat er een kalm applaus. Een applaus dat, gek genoeg, wel toepasselijk voelt. Uit respect voor het serene klankenspel zijn wij ook wat stiller. En dan komt het binnen. Elephant neemt je mee naar hun droomwereld. Wij zijn voor even op een plek die alleen bestaat in onze verbeelding. De reis duurt elke keer rond de 3 minuten, voordat iedereen weer neerdaalt.
Dan spelen ze de hit ‘Calling.’ We zingen mee en vliegen weer even hoog als bij de vorige nummers. Maar opeens storten we naar de aarde. De drummer besluit volledig los te gaan op zijn instrument. Al de opgebouwde energie van het afgelopen kwartier, komt tot uitbarsting. Het lied neemt groteske vormen aan. Het publiek mag dan ruw wakker geschud zijn, maar vindt dit onverwachte intermezzo geweldig. Als ze de akkoorden weer gevonden hebben komt het lied tot een eind. Er ontstaat een extase vanuit de zaal, en laat ons weer opstijgen.
De vriendengroep zonder frontman weet iets buitenaards op het podium te zetten. Je merkt dat ze veel in de studio hebben gezeten. Het contact met de zaal was minimaal, en de focus lag op het correct spelen van de nummers. Maar wat speelden ze fantastisch. Ze eindigen de show met hun andere hit ‘Hometown.’ Hierdoor voelen we ons verbonden met elkaar, onze stad en onszelf. Fijne Kerst en wel thuis.