Albumrecensie: Nouveau Vélo – Reflections Albumrecensie: Nouveau Vélo – Reflections

“The flowers are open, the sun reaches my eye. I can feel it in my heart.” Wat een prachtzinnetjes, in al hun eenvoud. Wat een lentegevoel. En wat een opening van het tweede album van Nouveau Vélo: ‘Reflections’. ‘Day At Work’ had het ‘Beautiful Day’ (van U2 uiteraard) kunnen zijn van afgelopen verkiezingen. Maar zoals er voor pessimisme geen plek is op het nieuwe album van Nouveau Vélo, zo durfden ongetwijfeld weinig politici deze niets-aan-de-hand-pop de soundtrack te laten zijn van hun verkiezingscampagne. 

Maar het is duidelijk: Nouveau Vélo maakt weer healing pop zoals de band die al op de eerste EP’s liet horen. Met een iets kleinere knipoog en vooral met minder camouflage. Waar op het titelloze debuutalbum de zangschroom al wat door zanger Rolf Hupkes werd afgeworpen, is op ‘Reflections’ bijna zijn volledig natuurlijke stemgeluid te horen. En wat klinkt dat dan mooi. Vooral in het tweede deel van het voor deze jongens naar epische proporties neigende ‘Together Again’ (6 minuut 15!) klinkt hij bijzonder eerlijk. En zelfs wat ontwapenend. De ongerepte zang valt extra goed op door de functionele ritmesectie en de plek vooraan in de mix van het geluid, waar ook het gitaarspel stevig is gepositioneerd.

De receptuur is dus onveranderd gebleven, maar in de kunst van songwriting heeft de band zich duidelijk ontwikkeld. Datzelfde geldt voor de rijke en gedetailleerde producties, waarvoor de hulp van producer Jan Schenk is ingeroepen. Er wordt meer uit diezelfde, minimale middelen gehaald en volop gevarieerd tussen de nummers. Zo heeft datzelfde ‘Together Again’, zonder meer van alle elf het nummer met de meeste cadans, een middenstuk dat haast even psychedelisch is als een gemiddeld Thee Oh Sees-bruggetje. ‘Mind Spills Over’ heeft ook zo’n duidelijke tweedeling waarin werkelijk alles verandert en uiteindelijk dwingende zang over schurend gitaarspel als hoofdmoot overblijft. 

Ook al heeft de band slechts één fulltime gitarist, op dit album wordt opnieuw sterk geleund op het gitaarspel. De gitaarlijnen zijn doorgaans behoorlijk speels en dynamisch, maar op het outro van ‘Fade’ wordt een heel ander – melancholisch – geluid gevonden. De prachtige melodieën volgen het iteratieve “life is a dream” op, wat zo uitgeschreven misschien wat kazig klinkt, maar in het midden van de muziek behoorlijk raak is. Deze variatie had het album met al die eindeloos-in-het-hoofd-echoënde gitaarriedeltjes ook wel echt even nodig om eentonigheid te voorkomen.

Voor de meeste nummers geldt dat zo’n vrolijke noot zelden eerder op het Excelsior-label is gehoord. Zelfs ‘Doomsday’ is (muzikaal) allesbehalve nomen est omen. Uitschieter in vrolijkheid is liefdesliedje ‘You’ dat de herinnering aan The Drums (die van die surfhit ‘Let’s Go Surfing’, weet u nog?) oppoetst. Ook ‘Birthday’ is opgewekt en nonchalant van toon. Evenals afsluiter ‘So Much Better’ waarin sterk wordt afgeweken van de songstructuur die tot dusver regelmatig als format is gebruikt. Het nummer kent de rijkste orkestratie van de plaat en verrast met de inbreng van een blazer en het orgeltje op de achtergrond. Heel erg poppy. Heel erg healing. 

Zijn het niet de gitaarlijnen die de aandacht opeisen, dan wel de teksten van Hupkes. Of die nou gaan over het ongeloof over het gedrag van zijn hart, over het niet klaar zijn voor een verjaardag of de postbode die een fout maakt; hij neemt je mee in zijn relaas en zorgt ervoor dat zijn tekst de jouwe wordt. Want meezingen, of meeneuriën op zijn minst, is wat je zal. Tenminste, als je zoals de band je in ‘Together Again’ opdraagt te doen, luistert met je hart.

‘Reflections’ van Nouveau Vélo verschijnt op 17 maart 2017 op Excelsior Recordings. Een dag later is de albumpresentatie in het Stroomhuis.