Albumrecensie: Black-Bone – Back To Mayhem

Pedal to the metal met debuutalbum Eindhovens rock-'n-roll trio

Tekst: Jerome Crutsen ,

Na een eerste release in januari 2011 in de vorm van een EP met drie nummers, heeft Black-Bone nu zijn debuutalbum afgeleverd. De albumpresentatie was een geslaagd feestje in een overvol PopEi. De band geeft alles, of het nu het Gelredome betreft of een of andere kroeg in de Achterhoek. Met het tien nummers tellende ‘Back To Mayhem’ zet Black-Bone een statement neer: “no bullshit rock-'n-roll” waarmee Eindhoven weer eens goed op de kaart wordt gezet als Rockcity. Vernieuwend is het totaal niet, maar waar het om draait, wordt geschreeuwd in het nummer ‘It’s Only RNR’.

Met de titel ‘Back To Mayhem’ probeert het jonge Black-Bone de rock ’n roll status van Eindhoven Rockcity weer omhoog te krikken. En dat is maar goed ook, want de laatste tijd gebeurt er niet zo heel veel bijzonders meer op dat vlak. Peter Pan Speedrock leeft nog steeds en organiseert een aantal leuke feesten (Speedfest en Klok Rock Orange), 7Zuma7 deed een reünieconcert, er is nog een Denvis en The Dirty Denims zijn onlangs benoemd tot Serious Talent bij 3FM, maar dan is het ook ver klaar met de succesverhalen van het Rockcity instituut. Nu is daar dan ook Black-Bone dat al op Speedfest stond en mocht openen voor Deep Purple en Chickenfoot.

Dit viertal vormt sinds 2007 een jonge energieke rock ’n roll band uit Eindhoven die het wiel duidelijk niet opnieuw probeert uit te vinden en is daar ook eerlijk en helder in. Het draait om pure no-nonsense rock-’n-roll waarbij spelen hoog in het vaandel staat. Het schijfje is opgenomen door Oscar Holleman in zijn RS29 studio. Hierdoor heeft het album, ondanks de rauwe productie, een volwassen geluid gekregen. Vooral in de zang klinkt de invloed van Peter Pan Speedrocks zanger, Peter van Elderen, regelmatig door. Maar ook Lemmy van Motorhead en AC/DC’s Bon Scott zijn terug te horen. Op muzikaal vlak zijn de invloeden van bands als Guns N’ Roses, Airbourne, Motorhead, The Who, AC/DC en The Hellacopters duidelijk hoorbaar.

Niks geen intro; met een roffelende drum, dreunende bass en een riffende gitaar wordt het album geopend met ‘Hard Times’ waarin net als in ‘Hammer Down’, ‘Crash Helmet’ en ‘Turn Me On’ flink gestampt wordt. In ‘Back To Mayhem’ lijkt het op 3 minuut 12 alsof zanger en gitarist Steef zijn stembanden bijna verliest door een ferme schreeuw. De old school rock wordt door de ritmesectie, bassist Sven en drummer Jules, strak en nauw bij elkaar gehouden. Zo duren alle songs nooit langer dan een minuut of drie (en een half). Echt gas teruggenomen wordt er eigenlijk nergens. Een beukplaat op en top gevuld met een ton aan energie die vooral op het podium goed tot zijn recht komt. Het zijn allemaal compacte songs die recht voor zijn raap klinken; kort, maar krachtig en daar hoort dan een dito recensie bij met als slotcredo: Pedal to the metal. Aanbevolen geluidsvolume: heel luid!

‘Back To Mayhem’ is nu te verkrijgen bij de betere platenzaken, via de website en tijdens optredens van Black-Bone.