RK Veulpoepers BV 3.0: beetje stram maar niet versleten

Protestsongs van weleer blijken nog verrassend actueel

Tekst: Thijs Portz / Fotografie: Leon Versmissen ,

In de jaren 70 waren De Veulpoepers een begrip. De anarchistische folkband ageerde tegen bijna alles; van bier tot bank, van het CDA tot radio. De band was enorm populair maar leed naar eigen zeggen aan ‘hitfobie’. In 1982 hielden de notoire klagers het voor gezien. Nu, 30 jaar later, staat het redelijk goed geconserveerde gezelschap op Folkwoods. Met dezelfde protestsongs.

Gezien
RK de Veulpoepers 3.0, tijdens Folkwoods 2012.

Muziek
De Veulpoepers maken klassieke folkstampers. Leunend op aanstekelijke fluit- en vioolmelodieën worden simpele zanglijnen gedicteerd. Nummers waarbij je festivalweides los ziet gaan of kroegen finaal afgebroken ziet worden. Hierbij maakt de band veel gebruik van wisselzang en meerstemmige refreinen. De Veulpoepers kunnen bogen op een groot aantal klassiekers, die stuk voor stuk door het – veelal oudere - publiek worden meegezongen.

Plus
Muzikaal is het allemaal dik in orde. Ook al kennen niet alle muzikanten hun partijen even goed, de band staat als een huis. Zelfs als zanger Zjef Naaijkens, een soort Henk Westbroek, ongelooflijk verkeerd aftikt voor een break, vangen zijn oude bandmaten dat moeiteloos op. De meeste nummers zijn aanstekelijk en het is goed voor te stellen hoe groot de impact van de band destijds geweest moet zijn. Ook al zijn Naaijkens & co. nu zo’n dertig jaar ouder en strammer, aan het einde van de set is iedereen uit zijn stoel opgestaan, wordt er gedanst en krijgt de band een staande ovatie.
 

Min
Protestsongs zijn een produkt van de tijd waarin ze geschreven worden. Door een aantal tekstwijzigingen hebben De Veulpoepers daar een mouw aan proberen te passen. Zo zijn Turken veranderd in Polen en is het nummer ‘Telegraafgelul’ omgedoopt tot ‘TeleGeertgelul’. Het blijft echter wat triest om 50-plussers af te horen geven op een keur aan maatschappelijke 'problemen'. Ook de flauwe en vooral te lange praatjes van Naaijkens tussen de nummers door werken niet in het voordeel van de band. 

Conclusie
De band speelt goed, het publiek krijgt wat het wil: iedereen blij. Toch blijf je het gevoel houden naar een soort gimmick te kijken.

Cijfer
6,5