Vorige week werd pas bekend dat Aestrid uit Soest deze avond zou openen. Dit nadat The Boxer Rebellion eerder ideeën voor supportacts van de tafel had geveegd. Ook in Tivoli een paar dagen terug mocht Aestrid dit doen. Het blijkt een goede keus te zijn. We hebben te maken met rock in de traditie van bandjes die begin vorig decennium zo populair waren. Denk My Vitriol of JJ72. Aestrid voegt daar iets eigens aan toe waardoor het toch weer in de huidige tijd past. Hier en daar een vleugje mathrock en in andere nummers wat progrock. Ook het kapsel van frontman Bo Menning past in die tijd, maar hey, daar gaat het bij muziek dus niet om. Aestrid draait op goed opgebouwde, soms dromerige, composities die werken naar erupties. En zodra je er echt in zit stopt het alweer. Is dit de kracht van de nummers, of is het jammer? Ga het zelf zien!
We hebben drie albums mogen wachten op een eerste bezoek van The Boxer Rebellion aan Eindhoven en de Effenaar. De band bestaat al zo’n tien jaar, en in 2004 leek het er even op alsof ‘het’ ging gebeuren. De band werd in Engeland getipt als ‘the next best thing’ en speelde wat mij betreft een magisch concert in de bovenzaal van Paradiso. De scherpe randjes (check liedje ‘The New Heavy’ van debuut ‘Exit’ eens) zijn er misschien vanaf, maar we hebben hier nu te maken met een volwassen band die geruisloos groeit naar een act die met een volgend album prima in de grote zaal kan staan.
De kleine zaal is netjes gevuld. De band begint met het bescheiden hitje ‘Step Out Of The Car’. Een goede keus, want het wordt herkend. We krijgen vooral nummers van het laatste album voorgeschoteld, afgewisseld met hoogtepunten van album twee (‘Union’). Van de zo frisse debuutplaat worden alleen ‘Watermelon’ en ‘Cowboys & Engines’ ten gehore gebracht. Helaas worden deze ietwat slordig neergezet. Waar veel bands uit dit genre het rustigere werk laten ondersteunen door stevigere nummers blijven de rustigere nummer moeiteloos overeind in een geboeide Effenaar. Het is misschien niet allemaal zo spannend, maar het ‘klopt’ wel allemaal. Halverwege de set wordt ‘Both Sides Are Even’ gespeeld. Een prachtige uitvoering, en terecht dat een shirt met dito tekst bij de merchandise aangeschaft kan worden. Wellicht singlemateriaal? De band combineert een fijn stemgeluid, melodische gitaarlijnen, en ter ondersteuning sfeervolle bas en niet te standaard klinkende drumpatronen. Eigenlijk is het muziek gemaakt om tijdens optredens te voorzien van lange outro’s, maar The Boxer Rebellion kiest ervoor om dit trucje alleen bij nummer ‘Goro’ toe te passen. Dit blijkt ook het einde van de set. Met dit concert heeft de band laten zien wellicht klaar te zijn voor grotere podia. Of het grote publiek er klaar voor is, blijft nog even de vraag.
The Boxer Rebellion, gezien in de Effenaar op 17 mei.