De deathglam pioniers, zoals Dynamo ze op de website aankondigt, hebben na twee en een half jaar weer iets van zich laten horen met een nieuw album. Live valt het tegen. De stem van zanger Mikki Chixx is aanwezig en zeer zeker krachtig. Dat is ook de bas en de drum welke het hele optreden overheersen. Een gitaar wordt bijna het hele optreden niet gehoord, waardoor het optreden eentonig is. Het is zonde, want het derde album van deze heren uit Zwitserland is toch zeker wel de moeite waard. Veel respons van het publiek is er niet voor Stoneman. Er staan een veertigtal nieuwsgierigen achter in de zaal te luisteren en de reacties zijn hoogstens lauw te noemen.

Het volgende Orden Ogan heeft er zin in. De vraag om mee te zingen wordt wat afwachtend ontvangen en als ze vragen of er ook echte Orden Ogan fans in de zaal zijn roept er iemand: ‘nee.’ De heren kunnen er de grap wel van inzien en lachen. Het is de lach van een boer die kiespijn heef,t want het optreden komt daarna niet echt van de grond.

In tegenstelling tot Stoneman en Orden Ogan is Tiamat wel goed. Johan Edlund staat ingetogen op het podium. Beheerst staat hij op het podium. Het optreden wordt geopend met ‘Wildflower’ dat goed ontvangen wordt door het publiek. Vanaf dat moment kan het eigenlijk niet meer stuk. Luidkeels wordt er meegezongen met nummers als ‘Cain’ en ‘Vote for Love.’ Zo nu en dan brengt het een glimlach op het gezicht van Edlund die gaandeweg meer plezier lijkt te krijgen. Het optreden getuigt van gemak: deze heren weten waar ze mee bezig zijn. Ondanks dat het nieuwste werk alweer twee jaar oud is weet Tiamat het publiek in de ban te houden. Het stevige optreden laat zien dat ze de metal niet verleerd is. Langzaam werkt de band naar het hoogtepunt dat bereikt wordt met ‘Sleeping Beauty’ waarna de heren van Tiamat het podium verlaten. Er is nog tijd voor één toegift. Met ‘Gaia’ neemt Tiamat afscheid van Dynamo.

Tiamat Gezien: Dynamo, zondag 28 november 2010.