Op een heerlijke nazomer zaterdag in het hartje van het bosrijke Waalre janken de gitaargeluiden al vroeg in de middag door de lucht. Bosbewoners vluchten terug naar hun paddenstoel en bewoners van het naastgelegen villapark sluiten vol afgrijnzen de ramen en deuren. Kempenerpop is begonnen en uw reporter haalt opgelucht adem; laat de herrie maar komen.
De traditionele opener van het festival is de Kempenerpopprijs. Op een handje vol fans van de SoFo Sessions en wat bar personeel na, is er nog geen kip te beleven op het ieder jaar professioneler aandoende festivalterrein. De aanblik vanaf het podium moet deprimerend zijn: als beginnende band hoop je op meer als je voor het eerst op een openluchtfestival speelt. Wellicht is het voor de organisatie een overweging om de finale van de Kempenerpop prijs te verweven met het avondprogramma. Dan hebben de finalistenzeker publiek. Een andere optie zou kunnen zijn om stevige namen wat vroeger te laten opdraven, maar goed, dat is niet aan mij.
De finale:
Na een eerlijk verlopen loting moeten de mannen van Jacuzy Sunset aantreden op het podium. Hun gitaarmuziek heeft echter weinig om handen en kan niet boeien. Na afloop van hun set kan niemand meer een hoogtepunt noemen en leken alle nummers erg veel op elkaar. Snel door naar de volgende band: SoFu Sessions. Voor 3VOOR12/Eindhoven lezers geen onbekende act; een aantal weken geleden opende dit charmante gezelschap de ‘3VOOR12/ Eindhoven presenteert’ clubavond in de Effenaar.
Vanaf de eerste minuut blijkt dat ze een thuiswedstrijd spelen. Het schaarse publiek wat de moeite heeft genomen om deze wedstrijd te aanschouwen blijkt massaal familie te zijn van een van de SoFu leden. Gesterkt door dit gegeven geeft dit getalenteerde, maar weinig originele, gezelschap een dijk van een optreden weg. De moed zakt bij de overige deelnemers in de schoenen en ze vragen zich nog net niet hardop af of het wel de moeite is om te blijven. De muziek van de SoFu Sessions staat als een huis, de zangers straalt zelfverzekerd in haar prachtige jurk en de piepjonge vrouwelijke bassist maakt indruk en kan met recht gebombardeerd worden als misschien wel het grootste talent van het westelijk halfrond. Kortom het straalt en bulkt van het talent maar om het repertoire origineel en vernieuwend te noemen gaat te ver. Alle nummers klinken goed maar verrassen nergens, een gevoel van ‘dit hebben we eerder gehoord’ overheerst en dat is jammer voor een groep met zoveel potentie in huis.
Met het einde van het optreden van de SoFu Sessions lijkt ook wel het einde van het dagprogramma in de tent te zijn aangebroken, want als de dames van Mister Blue Sky het podium opkomen is de tent leeg. Duidelijk ontstemd door het gebrek aan aandacht komt het Utrechtse kwartet nogal chagrijnig over. Het humeur dringt door tot diep in de zeer originele powerpop liedjes en dat is jammer, want de dames van Mister Blue Sky hebben veel potentie die er vandaag absoluut niet uitkwam. Ze voelde dit ook zelf aan en zijn na het optreden direct terug naar huis gereden; weinig vertrouwen hebbende in een goede afloop.
Als laatste act de uit Horst afkomstige Early Adopters. Nog enigszins vermoeid van een optreden in de halve finale van de Grote Prijs van Nederland gaven de kids een matig optreden weg. De stem was niet al te zuiver en het spel niet al te strak. De songs waren echter zeer afwisselend en de toevoeging van enkele opmerkelijke instrumenten, megafoon en digitale sampler, maakte het optreden toch spannend en vermakelijk. Wie door de onzuiverheden heen prikt, zag in potentie misschien wel de beste groep van de dag optreden. De jury besliste, na een historisch kort beraad dat er niemand anders recht had vandaag op de hoofdprijs dan de SoFu Sessions. En over de gehele linie bekeken was dit meer dan dik verdiend.