In de opzet van de avond schemerden al wel de bedoelingen van een mogelijk nieuw concept door. In de grote zaal stond een grote mainstream naam geboekt, en in de kleine zaal stonden de minder grote namen, die een stuk dieper draaiden. Hierin schuilde zowel de kracht als de zwakte van de avond.
Er was geen onduidelijkheid over voor wie de stappers kwamen. De grote zaal was in no-time vol, terwijl de dj’s van de Minstens organisatie in de kleine zaal moeite hadden een aangename drukte van dansende mensen binnen te houden. De kleine zaal - ideaal om even bij te komen - werd wel gevonden, maar de minimal/techhouse die Rick Lampe en Zef Filicien draaiden was net te vlak en voorspelbaar. Platen werden sober en veelal pas op het eind uitgemixt, en bleven braaf trouw aan wat in de Loco dice en Luciano scene gangbaar en hip is. De twee liveacts zorgden voor frisse momenten, vooral ‘Yipyippyip’ van Olene Kadar met de Jamaicaanse rauwe stem, zorgde voor wilde reacties, maar waren ook niet bij machte de eer van de zaal te redden.
Hank Long warmde de grote zaal op en werd onverwachts gesteund door zijn Longmen collega. Een beetje met de rem erop, om niet alle gras voor de voeten van de hoofdact weg te maaien, komen tracks voorbij van Grace Jones tot Major Lazer, een klassieker van Mr. Oizo en zelfs Birdy Nam Nam. Het uur na de korte onderbreking door het brandalarm, is verreweg het sterkste van de hele avond, en vlak na enen is het dansende publiek al helemaal op gang voor de hoofdact.
Als tegen half twee Dr. Lektroluv de dj booth betreedt, is het enthousiasme van het publiek al groter dan menig dj voor elkaar krijgt na het draaien van een puike set. Vanavond draaide hij echter niet bijster goed, en dan drukt dat meestal een aardig stempel op de sfeer van de avond, als die gedragen wordt door een naam. Hij kreeg bijna drie uur de tijd - twee maal zolang als hij normaal op grote feesten heeft - maar wist daar duidelijk geen raad mee. Zijn set kende te weinig opbouw of tempowisselingen om de volle tijd te blijven boeien. Een groot deel van het publiek had echter geen moeite met de aaneenschakeling van hits die weinig meer met electro van doen hadden, en bleef ook netjes bij elke break los gaan en met de handen het luv-gebaar maken. Blijkbaar komt Dr. Lektroluv er mee weg en zorgt zijn statische verschijning alleen al voor een feeststemming.
De avond was druk en gezellig, maar muzikaal was het niet bijster interessant, met The Longmen hierop als positieve uitzondering. De line up van de kleine zaal had ook avontuurlijker gemogen. Zeker als nu al opvalt hoeveel er in de minimal/techhouse hoek wordt geprogrameerd, met de vaste Note avond in de kleine zaal, en de Kompakt en Karotte avonden in het verschiet. Terwijl er in Eindhoven zoveel organisaties en dj’s zijn die juist zoveel bredere muziekstijlen presenteren, was vanavond misschien een uitgesproken kans geweest – met de goede gegarandeerde kaartverkoop van Dr. Lektroluv – om daar tegenover in de kleine zaal spannendere en frisse acts te boeken.
Grote zaal: Dr. Lektroluv, Hank Long (met Longmen partner), kleine zaal: Olene Kadar, Mulder, Zef Filicien en Rick Lampe, gezien 3 oktober 2009 in de Effenaar.