Normaal gesproken is de zondagavond toch de avond waarop je weer realiseert dat het weekend erop zit. De dag erna weer moeten beginnen aan je werk of studie: nee, dat is niet echt iets om te vieren en daarom is de zondagavond niet geschikt voor een uitbundig feest waarbij de remmen los gaan. Toch kon ik zondagnacht, nadat ik bij het optreden van the Posies was geweest en door de binnenstad weer naar huis fietste, niet anders concluderen dat het een mooie avond was geworden. Een avond in de Effenaar met muziek om van te genieten, om je bij te bezinnen en nog even bij weg te mijmeren. The Posies dus. The Posies is een band die twintig jaar geleden is opgericht door het duo Jon Auer en Ken Stringfellow. Om dit te vieren deed het duo de afgelopen week, zonder de rest van de band dus, Nederland en België aan om een aantal akoestische optredens te geven. Akoestisch, maar dan met elektrische gitaren die heel clean en met veel tremolo stonden afgesteld. Jon Auer en Ken Stringfellow lieten zien dat ze konden zingen als een nachtegaal. Ook gaven ze blijk van het feit dat ze al twintig jaar samen optraden, want de samenzang en het samenspel waren werkelijk subliem. Goede, alternatieve gitaarpop werd verpakt in afwisselende nummers die beurtelings door Jon, Ken of samen werden gezongen. The Posies had er zin in deze avond en kwam zelfs twee keer terug voor een toegift. Dit werd met applaus door het publiek ontvangen en al de klassiekers werden gespeeld. Ook al was het dan een pakkend optreden dat ingetogen werd gebracht, af en toe werd dit afgewisseld met een paar geestige momenten. Zo werd er een grappige ode gebracht aan voorprogramma the Gasoline Brothers die the Posies te gast hadden deze week. The Gasoline Brothers uit Utrecht zijn net zoals the Posies normaliter een viertal. Speciaal voor deze minitournee, waarvan deze avond in de Effenaar het laatste optreden is, brengen zij ook vanavond als duo hun nummers. Ze gebruiken hierbij exact hetzelfde instrumentarium als the Posies. De nummers die gespeeld worden zijn goed in balans. Terwijl Jack Gasoline zingt en de slaggitaar bespeeld, brengt broer Jeff in laagjes een fijn, aanvullend mozaïek van gitaarloopjes aan. Tel daarbij de fijnkorrelige zang van Jeff op die goed combineert met het dromerige gitaargeluid en je komt tot de conclusie dat the Gasoline Brothers als duo ook zeker levensvatbaar is. Maar waar the Posies als duo duidelijk een volgroeide band is in volle bloei, zijn er voor the Gasoline Brothers nog genoeg mogelijkheden om zich te ontwikkelen. En zo werd het een fijne zondagavond waar pakkende muziek de boventoon voerde en het weekend op een passende manier werd uitgeluid.