De avond werd afgetrapt door Scram C Baby, naar eigen zeggen de enige Amsterdamse band die fan van PSV is. Wat is dat toch een goede band, want wat heb je meer nodig dan een zanger, gitarist, bassist en een drummer om een onvervalst potje goede rock n roll te maken? Puur, strak en energiek. Ik was vooral onder de indruk van de ritmesectie. Hulde aan de bassist met zijn über vette geluid en zijn goede baspartijen die de nummers van de juiste cadans en groove wist te voor zien.
Toen zZz begon te spelen was het als een warm bad, want net zoals elke alternatieve muziekliefhebber had ik ze al een paar keer zien spelen en was nog nooit teleurgesteld. zZz bestaande uit organist/keyboardspeler Daan Schinkels en zanger/drummer Björn Ottenheim, wisselden de nummers van de eerste en tweede goed met elkaar af en al snel zat de stemming er helemaal in.
Het is gemakkelijk te zeggen wat goed en wat slecht aan de show was. Zo waren de uptempo nummers, voornamelijk de nummers van de oude plaat en ongeveer de helft van de nieuwe plaat, zonder enige uitzondering goed. De downtempo nummers daarentegen konden daarentegen de zaal niet in vervoering brengen. Nummers als Amanda en Loverboy klinken gezapig en een beetje nichterig. Zanger Bjorn Ottenheim klinkt op Loverboy als Margreet Dolmans die zingt, wat natuurlijk een ontzettend contrast is met bijvoorbeeld de rauwheid en intensiteit van het nummer Lucy van de eerste plaat, dat wel de zaal op zijn kop wisten te zetten.