Leine (20.30u - 20.55u) De singer/songwriter Leine, ofwel Marjoleine Reitsma uit Amsterdam, schrijft Engelstalige liedjes over kleine dingen. Een blinde man die rent om de trein te halen en die gevreesde blauwe envelop die om de zoveel tijd in je brievenbus flikkert. Om te denken dat ze de zoveelste Katie Melua of Amy Winehouse zou zijn met een zogenaamde 'jazzy' stem is een misverstand. Leine heeft een prachtige, volle stem die live veel meer tot haar recht komt door de geweldige dynamiek. Hiernaast heeft ze de creativiteit (dat minigitaartje deed het 'm!) in huis om het ver te schoppen als singer/songwriter. Haar liedjes zijn oprecht, onopgemerkt en intiem. Opvallend genoeg speelde ze ook een Nederlandstalig nummer tussendoor. Dit viel zo in de smaak bij me dat ik haar na de show vroeg waarom ze niet meer nummers in het Nederlands schreef. "Nederlands is zo eenduidig," verklaart ze, "of je bent enorm to the point, of je bent weer zo vaag poëtisch. Er is geen tussenweg lijkt wel." Al met al een dame om in het vizier te houden de komende jaren. Monstertux (21.20u - 21.40u) Monstertux, een rockband uit het hoge noorden die zichzelf profileert als wolf in schaapskleren dat als heilige doel heeft om muziek te maken. Een heilig doel dat ze wel nakomen, maar op een nogal fletse wijze. Afgezien van de technische kinderziekten bij de bassist weet Monstertux een aardig optreden te brengen, maar echt bekoren kon het me niet. Het Belgische dEUS hoor je goed terug in een nummer zoals "In A Minute", op één ding na: de tekst. Heren, waar gáát dat over? Leuk dat ze zo authentiek inclusief gekras op de website staan, maar daarmee wordt de kwaliteit er niet beter op. Voor mij een typische rockband waarbij je in eerste instantie denkt 'leuk', maar om later nooit aandacht meer aan te besteden. Cool Jimmy (22.00u - 22.25u) Met vijf man sterk uit Utrecht bracht Cool Jimmy een solide, krachtig optreden en toonde zich als band met potentie. Met een zeventienjarige drummer, doordachte nummers en fijn getimede solo's schop je het in elk geval al ver en de vraag daarbij is: wat kan het nog meer worden? Hun album ziet binnenkort het licht en de single die het zal moeten maken is 'Hey'. Een puntje van kritiek afgezien van dit optreden: jongens, een zelfrespecterende rockband kan niet zonder site. Monokino (22.45u - 23.10u) Waar ik stiekem hoopte op Postal Service taferelen bij het horen van 'electro indiepop', kreeg ik in plaats daarvan een regelrechte, ongeïnspireerde bagger. Gitaarriffs die niet aansluiten bij de geclaimde electrostijl, een zanger met evenveel uitstraling als m'n oma met niet te vergeten een zeikstem waar ik na precies dertig seconden al schoon genoeg van had. Nummers klinken rommelig en zonder duidelijk gezicht verlaat - tot mijn opluchting - na 25 minuten Monokino weer het podium. William Wixley (23.30u - 23.55u) Allereerst: complimenten aan de bassist. Zie weinig bassisten tegenwoordig zo relaxed en technisch omgaan met een vijfsnaartje. Wat overigens ook zeker nodig is bij een band dat verdacht veel naar het Eindhovense Beef klinkt met datzelfde reggaegeluidje. Ook voor deze band geldt weer: heel aardig, maar lang niet overtuigend. Het concept is goed, maar de uitwerking matig. SAT2D (00.15u - 00.40u) Na de aankondiging van één of andere Limburgse ambtenaar (waarom dat moest vraag ik me nog steeds af) kon het 'doorgebroken' SAT2D beginnen. Naast het feit dat je met twee 'dwergen' en twee 'sneeuwwitjes' een perfect CDA-ideaal verwerkelijkt hebt, klonken de nummers die ze ten gehore brachten ook zeker niet verkeerd. Stevige, simpele doch doeltreffende, catchy powerpop die een jonge, alternatieve doelgroep zeker kan weten aan te spreken. Gezien: Dommelsch Locals Only! on Tour met LiveXS 2007,De Effenaar (Kleine zaal), zaterdag 6 oktober 2007.