Aan de oever van de Grote Rietplas in Emmen kijken Tom Chaplin en Tim Rice-Oxley uit over het water. "Het is best fijn dat vrijwel elk festival aan het water ligt. Lekker kalmerend", zegt zanger Chaplin. Het lijkt symbolisch voor de afgelopen jaren, die een stuk heftiger verliepen dan je zou verwachten. Aan Hello Festival de primeur om de Britse popband na zeven jaar te verwelkomen op een Nederlands podium.

Sinds 2013 hebben jullie niet meer opgetreden buiten Engeland. In de tussentijd is privé, maar ook in muziekprojecten veel gebeurd. Hoe kijken jullie daar op terug?

"Het was een heftige periode", zegt Chaplin terwijl hij aarzelend aan zijn achterhoofd krabt. "In 2012 speelde mijn cocaïneverslaving weer op. Ik deed dingen die niet goed voor me waren en op sommige momenten dacht ik dat het einde voor mij nabij was. Die hele periode heb ik uiteindelijk in mijn soloalbum The Wave kunnen stoppen." Ook pianist Rice-Oxley kijkt terug op een roerige periode: "Ik lag in scheiding met mijn vrouw en kreeg een rij-ontzegging voor twee jaar wegens rijden onder invloed. Momenten uit deze periode komen ook terug op het nieuwe album Cause and Effect."

Wanneer kwamen jullie als band weer samen?

Ze lachen. "Dat was een verrassing eerlijk gezegd", zegt Chaplin. "Ik zat meer in mijn eigen wereld, zeker toen ik aan mijn soloalbum werkte. Tim had ik een lange periode niet gezien, hij is een van mijn eerste en beste vrienden. Ik kreeg met de tijd een sterk gevoel dat ik hem weer moest opzoeken. Toen ik langskwam liet hij mij de nummers horen die hij had geschreven over de moeilijke periode in zijn leven. Ik was direct geïnspireerd en zei tegen hem dat we er iets mee moesten doen. De beste manier is een nieuw Keane-album maken."

Hoe ging dat proces?

Rice-Oxley: "We hebben allemaal een eigen smaak en mening over welke kant we op willen. Er is altijd wel wrijving, dat hoort er nou eenmaal bij in een opnameproces. Maar er waren ook nieuwe creatieve ideeën. Een les die je leert wanneer je ouder wordt is het respecteren van die verschillen en inzien dat het eigenlijk heel fijn is om verschillend te zijn. In sommige opzichten is het moeilijk een nieuw album te maken, maar dat maakt het ook leuk. The hard part is also the best part."

Als je eenmaal succes hebt, is het lastig om dat vast te houden. Hebben jullie die druk ook ervaren bij het maken van het nieuwe album?

"Dat dilemma hebben we vooral in het verleden ervaren, wanneer je een tweede en derde album uitbrengt. Met de jaren leer je je nummers beoordelen met verschillende normen en kun je luisteren met andere oren. Zelfs grootheden als Bruce Springsteen en The Rolling Stones hebben hun momenten dat het wat minder gaat en dan vervolgens zijn ze weer helemaal terug. Je kunt alleen maar je hart geven aan de muziek", zegt Rice-Oxley.  

Chaplin: "Onze producer David Kosten kenden we al een tijd en hebben we gevraagd om samen te werken. Hij is erg vastbesloten. We zijn meer uitgedaagd dan ooit te voren in het maken van dit album."

Hebben jullie de band opnieuw moeten uitvinden?

"Dat denk ik niet. Oudere nummers als Crystal Ball en Bedshaped laten een Keane horen van die tijd. Het maken van dit nieuwe album duwde de band naar een hoger niveau. Onze muziek is altijd wel emotioneel en direct geweest, daar reageren de mensen ook op. Ik denk dat Cause and Effect zelfs meer dan ooit te voren dat Keane laat horen. We zijn van 10 naar 11 gegaan. Het zit in de natuur van de liedjes en waar Tim over schrijft", zegt Chaplin.

Is Cause and Effect een begin van meer Keane albums?

"Dat weten we nog niet precies. Het is best spannend na zo’n tijd iets nieuws te brengen. We willen eigenlijk een beetje aftasten hoe dingen gaan: onderweg zijn en muziek maken. We zijn erg trots op de plaat die we hebben gemaakt", zegt Chaplin. "Misschien wel ons meest volwassen album tot nu toe", vult Rice-Oxley aan.

Hoe voelt het om weer als Keane op tournee te zijn?

Chaplin: "Het is heerlijk om weer on the road the zijn. Bij de show die we gisteren in het Deense Aarhus speelden voelden we weer de energie die we heel lang niet hebben gevoeld."

Hebben jullie dat gemist?

"De eerste show na zo’n lange tijd was inderdaad een speciaal moment", lacht Rice-Oxley. "Zeker na een tijd van afwezigheid is het altijd spannend wat het publiek vindt. Ik kan alleen maar zeggen dat ik heel trots ben op hoe we als band weer bij elkaar zijn gekomen, als de jeugdvrienden van vroeger, en tegenslagen hebben weten te uiten in de muziek, in Keane."