De Amer kan niet klein genoeg zijn voor Douwe Bob

Afwisselende serie concerten met Maurice van Hoek

Tekst: Wouter Bessels | Foto's: Mariëlle Hensums ,

Meer dan 150 mensen op de wachtlijst, drie dagen lang lange rijen voor de ingang en een bovengemiddelde temperatuur op de kleine deel. Het is de plek waar pakweg 85 bezoekers per optreden op het puntje van hun stoel zitten voor Douwe Bob en Maurice van Hoek. Het jaarlijkse drieluik in De Amer van beide muzikanten is verspreid over zondagmiddag, zondagavond en maandagavond. Tussendoor worden gitaren gescoord in Dedemsvaart, eten de heren snert en praten ze uitgebreid bij met hun kennissen uit het noorden. Die ontspannenheid tekent de sfeer van alle drie concerten.

Net als in voorgaande jaren schotelt Douwe Bob een afwisselende bloemlezing uit zijn oeuvre aan, waarbij hij inmiddels kan putten uit drie albums en een legio aan covers. In De Amer is de keuze gevallen op You Needed Me van Anne Murray. Dat levert zondagmiddag bij de eerste regels wat gegiechel van jonge fans op, want die kennen het liedje nog van Ronan Keating. Gaandeweg blijkt dat het zoete liedje prachtig past tussen het materiaal dat de ‘troubadour DB’ speelt.

Ook verrassend is zijn versie van Gentle On My Mind van John Hartford, bekend in de uitvoering van Glenn Campbell. Een wagonlading aan woorden die zondagavond beter uit de verf komt dan een paar uur eerder. Met name de avondconcerten op zondag en maandag laten diepe indruk achter: geconcentreerd en muisstil publiek op de deel, twee gedreven musici op het podium en Douwe Bobs drie maanden oude puppy Tammy die vanaf rij 6 met volle teugen mee geniet. De liedjes klinken die avond loepzuiver, ingetogen en nergens gehaast. Het zijn optredens waarbij alles opeens samenvalt.

Was maatje Maurice van Hoek altijd al wel in de buurt bij DB’s concerten in De Amer, dit jaar valt op dat zijn rol niet slechts die van begeleider is. Hier zitten twee getalenteerde twintigers op het podium die elkaar qua zang en gitaarspel steeds beter versterken, uitdagen en respecteren. De gelijkwaardigheid valt met name in de derde set op. Tijdens Marrakech speelt Maurice een prachtsolo, terwijl hij de slide erbij pakt in Stone into the river. Hollywood is DB’s moment om lekker te soloren, terwijl Maurice daar een solide begeleiding bij speelt.

‘Ik wil Douwe eigenlijk wel vragen voor mijn eigen band’, zegt Maurice op een gegeven moment. ‘Als je mij kan betalen’, grapt DB glimlachend terug. Van zijn debuutalbum Live Forevermore speelt Maurice een paar stukken, waarvan Last Light al bijna het predicaat ‘klassieker’ verdient. Maandagavond is het, op Slow Down na, het laatste liedje dat gespeeld wordt. Een beter moment is bijna niet voor te stellen.

Het maandagavondconcert biedt de meest verassende setlist van de serie. In plaats van We’ll Be Gone speelt het duo Eliza Jane. Qua zang een ware tour de force, waarin DB laat horen nog prima die hoge noten van vijf jaar geleden kan halen. Ron Snippe, gitarist/zanger en begenadigd geluidstechnicus die komend weekend in De Amer speelt, wordt door Douwe Bob en Maurice het podium opgevraagd om samen Peaceful Easy Feeling van de Eagles te zingen. Onversterkt, twee gitaren en drie stemmen. Meer is er niet voor nodig om voor een extra hoogtepunt te zorgen.

Zoals gezegd was de belangstelling ook dit jaar immens groot, maar De Amer laat dit jaarlijkse drieluik niet uit zijn jasje groeien. Het moet wel leuk blijven voor Jan, Harry en alle vrijwilligers. De melige sfeer van het zondagmiddagconcert komt mede op het conto van de fans die uit het hele land naar Amen zijn gekomen, terwijl superfan Klaasje maandagavond zorgt voor een onvergetelijk en hilarisch slotwoord.

Maurice doet binnenkort in Borger (3 maart) en Emmen (19 mei) aan. Douwe Bob keert 4 mei terug naar Drenthe. Om te spelen, om te herdenken. En om zijn enorme muzikale oorspronkelijkheid weer over de Drentse vlaktes te laten klinken. Totdat het volgende Amer-drieluik weer dichterbij komt.