Leef in de Straat: op het gras van de buren

Tuinen Ruinerbrink vormen samen festival

Tekst: Sandra Wanders / Foto's: Mariëlle Hensums ,

Het is zeventwintig augustus tweeduizendzestien. Ik ben op het Leef in de Straat festival - Op het gras van de buren. Letterlijk, want je mag hier in de tuinen van de mensen aan de Ruinerbrink in Emmen naar allerlei moois kijken en luisteren. Er is van alles te doen. Mensen exposeren hun kunst, laten heerlijke dingen proeven, vertellen verhalen, lezen gedichten voor, maken prachtig straattheater en er wordt heel veel muziek gemaakt.

Er is een heuse Band van de Dag, Hollow Man. Ze treden op verschillende plekken op. Zo staan ze op het hoofdpodium en zie ik ze 's avonds in een tuin. Het is druk in de tuin en de jongens hebben er zin in. Sommige liedjes doen aan Coldplay denken. Mooie heldere stemmen en frisse dansbare muziek.

's Middags luister ik naar Savannah Borst die zichzelf begeleidt op gitaar. Dat doet ze mooi, het zijn lieve liedjes.

Het hoofdpodium wordt, met tussenpozen, druk bezet. Zo luister ik naar Peter Zwerver die zijn gedichten zingt. De mensen zitten heerlijk op het gras aandachtig naar hem te luisteren.

In één van de tuinen speelt Case Mayfield, met mooi gitaarwerk en een doordringende stem die zijn mooie teksten prachtig onderstrepen.

Onderweg naar een andere locatie zie ik Daniël Cane staan, mooi groepje mensen eromheen. Genieten!

Voor de laatste band afsluit staat Jeangu Macrooy op het podium. Het is druk, er zitten kinderen op het gras, er dansen mensen. Wat een prachtige stem heeft die jongen! Een parel voor het festival.

En dan is het al bijna afgelopen. Maar niet voordat de Funky Organizers het dak van de tent spelen. Nu danst echt bijna iedereen. Wat een aanstekelijke energie, wat een feest maken die jongens! 

Het was een prachtige, zonnige, creatieve dag die, zoals het hoort, eindigt met een flinke onweersbui.

Niet dat er ook maar één iemand is die zich daar druk om maakt, want het was een fantastisch feest.