Buiten stappen mensen uit auto’s en begroeten elkaar met een terneergeslagenheid, maar ook met een lach. Sommigen dragen oude tourshirts van de Earring, roken een sigaret buiten op het terras en raken aan de praat. Anderen volgen gelijk hun weg naar binnen. Zo zijn ook Fred van der Hilst, de eerste drummer van toen nog The Golden Earrings, en Peter de Ronde, vier jaar gitarist bij de Earrings, van de partij. Ook zij zullen zo hun zegje doen. Binnen in het museum is het warm en stampvol. Een kleine expositieplek midden in de grote zaal van het museum is gewijd aan de man die met onder andere ‘Radar love’ en ‘When the lady smiles’ de wereld veroverde.
De zon is afwezig in de lucht boven Hoek van Holland, het is een grijze zaterdagmiddag, eind juli. Een licht briesje strijkt over het industrieterrein, waar weinig bedrijvigheid plaatsvindt, behalve op de parkeerplaats voor het RockArt Museum. Er klinkt muziek: “Help, I’m stepping into the twilight zone…” Op deze dag wordt Haags icoon George Kooymans herdacht: gitarist en oprichter van Nederlands bekendste rockband, Golden Earring. Kooymans overleed onlangs op 77-jarige leeftijd aan de gevolgen van ALS. Museumoprichter en kennis van George, Jaap Schut, twijfelde geen moment: “Een muzieklegende is niet meer en daar moeten we bij stilstaan.”
©
Olivier KIkkert
Herdenking George Kooymans @ RockArt
Een zaal vol herinneringen en respect
Tussen alle andere memorabilia uit de Nederlandse muziekgeschiedenis – van oude dj-tafels en Herman Brood-kunstwerken tot langspeelplaten van Shocking Blue – staan vandaag de spullen van George Kooymans centraal opgesteld. Posters, foto’s, een oude gitaar van George: het is een eerbetoon, met liefde samengesteld door museumoprichter Jaap Schut. “Een grootheid is niet meer,” zegt hij, terwijl hij het condoleanceregister bij de ingang rechtlegt, waar mensen hun afscheid aan Kooymans onder woorden kunnen brengen.
Jaap kent de bandleden van de Earring persoonlijk. Zijn museum is een bastion van de Nederlandse rockhistorie, opgericht in 2005, onder andere vanuit een gouden plaat die hij ooit van Barry Hay kreeg uit dank voor het renoveren van diens huis. Toen Schut eenmaal stopte met werken in de bouw, wist hij al wat zijn volgende project zou zijn. Hij reisde het land door op zoek naar originele objecten uit de Nederlandse muziekgeschiedenis en begon een aantal jaren later het RockArt Museum.
Schut zijn band met de Haagse rockers gaf hem vanzelfsprekende motivatie om een plek te bieden voor fans en vrienden om bijeen te komen. “Zelfs fans uit het buitenland. Mensen zijn vanochtend al gaan rijden,” vertelt Jaap aan een groep belangstellende gasten. “Dat laat wel zien hoe groot de Earring is.”
©
Olivier KIkkert
Herdenking George Kooymans @ RockArt
©
Olivier KIkkert
Herdenking George Kooymans @ RockArt
©
Olivier KIkkert
Please go
Even later, als de zaal nagenoeg volledig volstaat en er een rij van belangstellenden tot aan de voordeur lang is, pakt Jaap Schut de microfoon, stapt het podium op en begint zijn toespraak in de zaal van RockArt met het bedanken van iedereen voor hun komst. “Omhels elkaar. Vandaag nemen we afscheid van George, en heffen we het glas.” Even later worden onder andere oud-bandleden Peter de Ronde en Fred van der Hilst het podium op gevraagd. “Het is zo mooi om te zien hoeveel belangstelling er is voor George, het doet je denken aan de goede oude tijden… Den Haag en Nederland kan trots zijn op wat George heeft neergezet.”
Ook Van der Hilst denkt terug aan de tijden met de Earring, toen nog The Golden Earrings. Hij grapt: “Ik ging zo ongeveer uit de band toen hun eerste top 10-hit ‘Please go’ in 1965 uitkwam. Ik dacht dat ze dat nummer voor mij hadden geschreven! Ik kan me nog goed herinneren hoe George, toen we jong waren, vaak het stuk ‘I’m beginning to see the light’ speelde; daar kon hij mensen echt mee ontroeren, zo mooi dat hij het speelde,” rondt Van der Hilst af.
©
Olivier KIkkert
Herdenking George Kooymans @ RockArt
©
Olivier KIkkert
RockArt in Den Haag?
Het RockArt Museum is al decennialang een toevluchtsoord voor liefhebbers van Nederlandse popgeschiedenis. In kleine vitrines liggen ontelbaar veel relikwieën. “De hele Nederlandse muziekgeschiedenis zit hier, en we slaan alles op. Wij bewaren hier een stukje cultureel erfgoed,” aldus medewerker in het museum Ard Schoep, die trots de gekomen gasten de weg wijst door het museum. “Ik ben, zoals velen hier, besmet met het rock-virus, het RockArt-virus eigenlijk, en dat is het beste virus dat je kan hebben,” zegt hij lachend.
Volgens Jaap is het jammer dat de collectie zich nog steeds in Hoek van Holland bevindt, al helemaal nu een Haagse muzieklegende is heengegaan. “Mensen vragen me: waarom zit je hier, en niet in Den Haag, de rockstad van Nederland?! Ja, dat wilden we ooit. Wij stonden ervoor open. Maar dat is tot dit moment nog altijd niet van de grond gekomen.”
Een klein beetje kritiek op Den Haag is er daarom ook wel. “Deze herdenking had natuurlijk gewoon in het Atrium van het Haagse stadhuis moeten plaatsvinden…”, vervolgt Schut. Zo was hij een tijd geleden ook al bezig met een standbeeld ter ere van de Earring in Den Haag. Een idee was er al: een lp-rek met platen van de Earring ertussen. “Tuurlijk zijn er andere dingen waar de gemeente zich mee bezig moet houden, maar er is genoeg geld, lijkt me. En als er één band een monument verdient, dan is het de Golden Earring wel!”
©
Olivier KIkkert
Golden Earring @ Museum RockArt
Aandacht voor de ziekte ALS
George Kooymans werd in 2021 gediagnosticeerd met ALS, een ongeneeslijke spierziekte. De diagnose betekende direct het einde van Golden Earring. De band, die maar liefst zestig jaar bestond, besloot oorspronkelijk geen officieel afscheid te nemen van het publiek. De Haagse rockers maakten echter onlangs toch bekend, mede op aandringen van Kooymans, in 2026 in Ahoy nog een keer te rocken samen met bevriende muzikanten, onder de noemer: One Last Night. Een groot deel van de opbrengst gaat richting Stichting ALS Nederland.
Het overlijden van Kooymans is daarom ook een moment om aandacht te vragen voor de verschrikkelijke ziekte ALS, én te benadrukken dat er geld nodig is, zo stelt ook Jaap Schut in het slot van zijn toespraak aan de menigte in het RockArt Museum. “Dit is ook een moment om geld op te halen! Er moet gewoon meer beschikbaar komen voor onderzoek. In de medische wereld zijn ze aardig op weg. Met genoeg middelen kunnen mensen meer tijd krijgen, en wellicht ooit genezen.”
Ook Golden Earring-drummer Cesar Zuiderwijk probeert via kunst een bijdrage te leveren aan dat doel. Hij maakt schilderijen die verkocht worden in het RockArt Museum, waarvan de opbrengst volledig naar de ALS Stichting gaat.
©
Olivier KIkkert
Schilderijen van Cesar Zuiderwijk @ RockArt
Een Haagse legende
George Kooymans was muzikant, componist, producer, tekstschrijver en voor velen een voorbeeld. Hij richtte in 1961 samen met buurjongen Rinus Gerritsen de band, toen nog The Golden Earrings, op, wat later Golden Earring werd. Internationaal bleef zijn overlijden niet onopgemerkt. Het legendarische muziekblad Rolling Stone vermeldde deze week ook het overlijden van de gitaarvirtuoos. “Zij waren de bakermat”, aldus Schut. “Alle Haagse bands en Nederlandse muzikanten: George heeft daar mede de baan voor vrijgemaakt. Dit waren de Rembrandts!”
Schut heft het glas aan het einde van de speeches en spreekt de menigte, die deze middag op de herdenking van George Kooymans is afgekomen, nog één keer toe. “George hield wel van een wijntje, dus laten we proosten, en elkaar beloven dat wij gewoon doorgaan met het herinneren, elk jaar weer, van een ongelofelijke muzikant.”
De middag loopt op zijn einde. Een rij vormt zich bij het condoleanceboek. Buiten is het drukker geworden. Mensen blijven komen, om een paar minuten stil te zijn, om even binnen te kijken, om iets op te schrijven. Om George te groeten. De avond valt en uit RockArt klinken de laatste noten van 'Just a little bit of peace in my heart.'