Vorige maand stond de Utrechtse Batobe nog op Club 3voor12 Den Haag. Daarnaast heeft hij grote festivals waaronder Down The Rabbit Hole, ADE en Noorderslag al aangedaan. Nu is het aan hem de zware taak om het dancepodium op THE LIFE I LIVE te openen. Terwijl hij begint met z’n set is het kerkplein nog helemaal verlaten. Met z’n elektronische tunes en z’n soepele heupen probeert Batobe toch de paar mensen die aanwezig zijn op te zwepen. Als het eerste kwartier van z’n optreden voorbij is wordt de rookmachine op volle toeren aangezet en wordt hij vergezeld door zangeres Laura Tuk. Het duo vermaakt zich prima op het podium en langzaam loopt het kerkplein voller. Batobe en Laura bewijzen beide hun muzikaliteit; Laura door haar diepe, zwoele stem met enorm bereik en volume en Batobe met het afwisselen van het gitaarspel, beats, effecten en synthesizers. Terwijl Batobe heel het optreden lekker uit z’n dak gaat, komt het publiek richting het einde van de set pas los en worden ook daar de eerste pasjes gedaan.
Het podium op het kerkplein was ook dit jaar weer de plek om te dansen met verschillende nationale en internationale dance acts op het programma. Met Batobe, Dazion, Kornél Kovács en Tom Trago spelen zeker niet de minste namen op THE LIFE I LIVE.
Batobe bijt het spits af
Lange Voorhout
INTRO
Dazion laat iedereen dansen
Na een korte pauze is het de beurt aan de Haagse producer Dazion, bekend uit de band Tears & Marble. Naast Tears & Marble, is Cris Kuhlen behoorlijk aan de weg aan het timmeren als Dazion, vorig jaar stond hij al op Lowlands. Hij staat vrij ver naar achter op het podium en verdwijnt bijna achter een rookgordijn dat machinaal wordt gecreëerd. Deze mysterieuze setting past echter goed bij de beats die hij produceert met analoge synths, een drumcomputer en effectpedalen. De set van Dazion bestaat uit exotische ritmes en de dansbare beats. Het kerkplein staat inmiddels aardig vol en de sfeer onder het publiek zit er goed in. Er is duidelijk te merken dat er in het publiek al wat van het bier is geproefd, iedereen danst er lekker op los. Ook Batobe blijft nog even hangen op het kerkplein om te genieten van de Dazion’s set. Als het rookgordijn halverwege het optreden begint te vervagen wordt deze snel weer aangevuld, hierdoor blijft de mysterieuze sfeer behouden. De sfeer tijdens Dazion is erg relaxt en iedereen is lekker aan het kletsen met elkaar onder het genot van een drankje.
Hofplaats & Vijver
Kornél Kovács en Tom Trago sluiten de avond af
Met de Zweedse producer Kornél Kovács verandert het kerkplein langzamerhand in een outdoor nachtclub waar iedereen zijn moves showt. Iedereen heeft het naar z’n zin ondanks dat de temperatuur inmiddels afneemt, hier wordt flink tegenop gedanst. Kornél Kovács gaat zelf ook helemaal op in de muziek achter de draaitafel.
De Amsterdamse Tom Trago neemt het stokje van Kornél Kovács soepel over en het publiek feest rustig verder. Hij begint z’n set alleen op het podium en staat vrij rustig en gefocust achter de DJ booth Zijn stijl is voornamelijk house, maar dit verbindt hij met drie decennia aan dansmuziek. Zo passeren ook funk, disco, hiphop en techno invloeden de revue. Op het gegeven moment komen er nog vier anderen het podium op die flink losgaan. Zo wordt de avond op het kerkplein afgesloten door een knallend einde van Trago’s set. Een ding is zeker: op het kerkplein was het vanavond één groot feest.
TEKST
TEKST
TEKST
TEKST
TEKST
TEKST
TEKST
De Kraaien @ Sniester 2017
Mamihlapinatapai @ Sniester 2017
Donnie @ Sniester 2017
Son Mieux @ Sniester 2017
Grote Markt
INTRO
EVENTUEEL OOK MET NAAM SCHRIJVER ERBIJ
In het Paard wordt de avond afgetrapt met Altin Gün, getipt door Marieke McKenna met de woorden: “Zo nu en dan hoor je iets en ben je gelijk om.” Dat klopt, maar of dat vanavond ook geldt, is nog maar de vraag. De half gevulde kleine zaal van het Paard heeft moeite met het plaatsen van de diversiteit in muziekstijlen en de onverstaanbare taal. Net voor een het tweede nummer stapt een vrolijk gekleurde vrouw het podium op en wisselt vanaf nu zang af met multi-instrumentalist Erdinc Ecevit Yildiz. Deze vrouw, Merve Dasdemir, laat met haar stem de veelzijdigheid van Turkse muziek horen. De funky bas in combinatie met verschillende trommels en bellen creëren een Turkse mengelmoes van psychedelica, pop en rock. Dat het Paard gelijk om is, is betwijfelbaar. Of Altin Gün daarentegen een succes is op Sniester is een feit.
Via de grote zaal met een korte blik op Son Mieux, waar het feestje al goed gaande is, lopen we naar de Gekke Geit om Trio Escobar te zien spelen. De drukte is al te merken vanaf buiten. Drummer Thijn zit vrijwel tegen het raam aangeplakt en bij binnenkomst wordt duidelijk dat het podium ook maar net genoeg ruimte biedt voor de overige twee leden. De classic rock wordt spannend gehouden met een stuk instrumentale blues en een cover dat dusdanig eigen is gemaakt dat ze het ook maar hun eigen noemen. Niet alleen voor goede muziek moet je hier zijn, ook voor de humor kun je hier terecht. Zelfs als een vrouw in het publiek haar mond open trekt en roept dat zanger Remco Prins niet zo moet schreeuwen, wordt hierom gelachen.
Snel terug naar het Paard waar Jo Goes Hunting staat. Dat we deze avant-gardistische popband vandaag tegenkomen op de getipt route is niet zo gek, aangezien ze wel 4 keer getipt zijn. Nu Son Mieux het Paard bezoek hongerig heeft gemaakt naar meer muziek, hoeft Jo Goes Hunting niet lang te wachten op een volle zaal. Met een buitenaards intro, wat iets wegheeft van het opstijgen van een UFO, komt zanger en tevens drummer Jimmi Jo Hueting het podium op. Het publiek waardeert zijn opkomst met een klein applaus en hier en daar wat gejuich. Het lange intro gaat om in verwarrende ritmes waar het publiek in het begin nog niet veel mee durft te doen. Als na een kwart van de set hun bekende nummer ‘Winner’ wordt gespeeld, durft het publiek hier en daar te bewegen. Om de vibe nog spannender te maken vraag Jimmi aan de lichtman of het wat donkerder en duisterder mag. De lichtman geeft gehoor en de band speelt het nummer ‘Hell Of Mine’ om met de hoeveelheid licht de matchen. Helemaal opgegaan in de muziek springt zanger Jimmi het podium af, loopt een klein rondje en gaat vervolgens weer tussen zijn podiumgenoten staan. Helaas voor de band voelen de toeschouwers de bijzondere meerstemmigheid net niet genoeg op om tot het einde te blijven.
Na een korte pauze, gaat de route verder bij MOOON in het Paardcafé. Deze jonge band uit Brabant, bestaande uit twee broers en een neef, heeft dit jaar het tip-record gehaald met maar liefst zes vermeldingen.
Al bij het betreden van het café merk je de aanwezigheid van de groep. Je ziet ze niet, je hoort ze niet: je ruikt ze. Met wierook achter op het podium beginnen de jongens vijf minuutjes later dan gepland. Dat geeft het festivalbezoek genoeg tijd zich te verzamelen in het kleine zaaltje. Binnen één minuut spelen staat niet alleen het café, maar ook de gang absurd vol. De unieke kapsels en gefocuste gezichten zorgen ervoor dat het niet alleen leuk is om naar te luisteren, maar ook om naar te kijken. De jonge talenten weten zichzelf en het grote publiek te vermaken dusdanig te vermaken dat iedereen een stukje mee wilt pakken
Laatkomers proberen zichzelf tussen de menigte te proppen, maar dat gaat niet. De psych surf pop die direct laat iedereen dansen, hoewel hier eigenlijk geen ruimte voor is. MOOON heeft het maar goed voor elkaar, voor het Paardcafé zijn ze al te groot.
De avond wordt in De Zwarte Ruiter afgesloten met de Engelse psychedelische band The Lucid Dream. De band doet zijn naam eer aan omdat je bij de luide deels instrumentale muziek weg kan dromen, maar toch wakker genoeg blijft om te bewegen en de applaudisseren. Het kleine publiek wordt na het eerste nummer gevraagd iets dichterbij te komen, wat ervoor zorgt dat er hier en daar mensen beginnen te dansen. Met een uniek blaas/toetsinstrument op een tafeltje naast de gitarist en tevens zanger Mark Emmerson, maakt hij bij de muziek passende elektronische geluiden. De mix van rock, psychedelica, elektronisch maakt het tot een melodieuze en dansbare geheel waar een enkeling compleet in op gaat. The Lucid Dream is een goede afsluiter voor niet alleen de warme zaterdagnacht, maar ook een goede editie van Sniester.
Altin Gün @ Sniester 2017
Jo Goes Hunting @ Sniester 2017
The Lucid Dream @ Sniester 2017
Mooon @ Sniester 2017
EXTRA INFO