Jo Marches opent de avond. De band speelt dromerige popmuziek met veel synthesizers en een experimentele inslag. Deze synthesizers schommelen soms zo erg in de liedjes dat het tegen het valse aan is. Gelukkig komen er ook aanstekelijke liedjes voorbij met leuke hooks. Naarmate de set vordert lijkt de band wat te aarden en komen ze steeds overtuigender over.
Blaudzun rekent op wat geduld van zijn publiek. Circa drie kwartier na Jo Marches betreed de zevenkoppige band het podium. Het wachten is al snel vergeten. Blaudzun speelt aan een stuk nummers van deel 1 van zijn drieluik ‘Jupiter’. De arrangementen klinken vrolijker en opgewekter dan het oudere werk. De band speelt met veel plezier, terwijl de teksten vaak somber zijn of moeilijke thema’s aansnijden.