Ed Struijlaart trekt volle zalen met zijn tweede album

Van huiskamerconcerten tot een vol Paradiso

Britte Doensen | Foto’s: Peisam Tsang ,

In alle drukte van Amsterdam Dance Event werd er toch nog plaats gemaakt in onze hoofdstad voor zanger Ed Struijlaart. Ed is een man van veel dingen, maar een ding is hij zeker: een doorzetter. De Haagse zanger en gitarist besloot vier jaar geleden alles achter zich te laten en te gaan leven voor zijn droom: muziek maken. Twee jaar lang spaarde hij iedere cent om een eerste album uit te kunnen brengen. En dat die solocarrière hem na zijn debuutalbum bijzonder goed afgaat, mag blijken: op 16 oktober presenteerde hij met trots zijn tweede album, ‘Closer Than Skin’, in een uitverkocht Paradiso.

Ed geeft al jarenlang gedreven huiskamerconcerten om een fanbase op te bouwen en dit is goed terug te horen in zijn optreden. Met zijn performance wordt de bescheiden kleine zaal van Paradiso als het ware gevormd tot een grote huiskamer, met een klein barretje achterin. Voor ieder nummer legt Ed gepassioneerd uit waar hij zijn inspiratie vandaan haalt om zo het publiek toegang te geven tot de tekst. Hij lijkt hiermee een bepaalde stemming in de zaal te creëren die past bij het nummer. De vraag is echter of dit nodig is. Het aankondigen van de betekenis van het nummer laat weinig verbeelding aan het publiek over en dwingt zelfs een bepaalde interpretatie van de muziek op die onnodig is. Hoewel de zanger duidelijk gevoelens in zijn teksten heeft gestopt en een beetje achtergrondinformatie zeker geen kwaad kan, maakt hij de muziek hiermee een beetje goedkoop. 

Eds talent komt daarmee pas echt tot uitdrukking in de twee covers die het live op het podium brengt. ’I’m sexy and I know it’ van LMFAO wordt aan een akoestische versie onderworpen en klinkt eindelijk waar het eigenlijk voor staat: sexy. Hij sluit zijn optreden af met een mooie cover van ‘Viva la vida’ van Coldplay, het nummer dat hij naar eigen zeggen voor de koning zou spelen. ‘Viva la vida’ wordt normaal gesproken samen gespeeld met het theaterkoor Dario Fo, maar Ed weet het publiek zo mee te krijgen dat hij aan zijn toeschouwers genoeg heeft om een koor te vormen. 

Muzikaal is er aan het optreden niets aan te merken. De show is duidelijk perfect voorbereid door de band en de timing klopt precies. Dit lijkt in deze context echter eerder een nadeel dan een voordeel te zijn. De stiptheid van het optreden rijmt zich niet met de nonchalance die je van een performer van huiskamerconcerten zou verwachten. De nummers zijn lekker luchtig, blijven goed hangen, en zijn ideaal om een paar gezellige uurtjes mee te vullen terwijl je bijkletst met je buurvrouw. Leuk voor een huiskamerconcert, maar van weinig onderscheidend vermogen in de categorie feelgood popmuziek.