Het grote HPC Winterfest verslag (deel 1)

Live verslag van de zesde editie met meer dan zestig acts

Foto's: Remie Stronks, Peisam Tsang, Stephan Kaffa, Wouter Vellekoop, Nike Liscaljet, Jan Rijk | Tekst: Lilianne Laan ,

Zaterdag 1 maart is de dag, het Haags Pop Centrum de plaats en muziek in de meest uiteenlopende stijlen het weapon of choice; tijd voor de zesde editie van het inmiddels legendarische HPC Winterfest! In het Haags Pop Centrum aan de Burgemeester Hovylaan staan in het gehele pand, van de Grote Zaal tot het HPC Café en vele van de oefenstudio's die zich daar tussen bevinden, meer dan zestig acts op het programma. Met onder andere optredens van JARA, Julie Scott, UnseeN PerceptioN en Magnavox Radio. Bekijk hier deel I van het verslag, live geupdate vanuit het hart van de actie!

Muziekminnend Den Haag loopt weer uit voor deze jaarlijkse showcase van HPC-based opkomend muziektalent. Echt een winter hebben we niet gehad, maar voor de muziek was het een goed seizoen, getuige de bomvolle line-up. Een recordaantal van zestig bands laat het HPC dit jaar uit zijn voegen barsten.

 

In het HPC café is het gelijk hammertime met coverband Don & The Usual Suspects. Covers met ballen spelen ze; geen uitgekauwde klassiekers, maar pittige powernummers van The Black Keys tot MC Hammer. Ze scoren met nummers als 'Smoorverliefd' van Doe Maar. En dat werkt, want een zeer jonge fan beklimt het podium en klampt zich vast aan de zanger. Er staat om twee uur al heel wat schoon volk in het café en daarmee start Winterfest 2014 gelijk in een prima stemming. (LL / PT)

Blue J. mag aftrappen in de Grote Zaal alwaar enthousiaste familie en vrienden uit hun dak gaan. Ze doen ook een cover van een andere haagse band, F.(PT)

TUNE zorgt voor een gezellige voetjes-van-de-vloerparty in het HPC café. Alleen 'I Love You Too' valt erg buiten de boot in vergelijking met de rest van de set. Maar ha, zien we daar een keytar? (SK)

De met rozen versierde microfoonstandaard houdt het niet lang bij de rauwe nu-metal van Dead Market. De nieuwe drummer weet zijn eerste optreden met de band stukken beter te doorstaan. (NL)

Black Mesa Preservation Society maakt, zoals ze het zelf omschrijven, 'gamer-metal'. Het publiek bestaat dan ook uit allemaal gamers, die het sportief opvatten dat twee bandleden nog in de snackbar zitten en te laat komen.(NL)

UnseeN PerceptioN doet de Haagse populatie metal-aficionado's verzamelen in de Grote Zaal. We horen een uitstekende pot moddervette metal die garant staat voor de eerste mosh- en cirkelpits van de dag. De dubbele basdrum en het warme zware grunten doet de zaal op zijn grondvesten trillen. Zo, we zijn wakker hoor. De onderarmen van de zanger doen vermoeden dat hij zojuist blootshands een paar geiten van de ingewanden heeft ontdaan. Sfeervol! (LL)

Mimra in studio 27 is ook sfeervol, maar stukken subtieler. Gitaar, drummer en zangeres María Magnúsdóttir worden geflankeerd door fagot, cello en contrabas. Het is even zoeken hoe de onvermijdelijke geluidsoverlast uit de andere zalen ingepast moet worden (deur toch maar dicht), maar als Mimra van start gaat vergeet je de ruis meteen. Hun 'orchestrated pop' creëert een harmonieuze droomwereld. Troostend zijn de diepe klanken van de strijkers, hoopgevend María's lichte stem. Mooi! (LL)

In het knusse studio 17 is het tijd voor een robbertje garagerock met The Bottlecaps. Strakke outfits, een mooi Hoffner Macca-basje, goed haar - deze drie muzikanten eren hun helden op meerdere manieren. The Doors' 'Love me two times' wordt natuurgetrouw gecovered. Lekker helden eren, lekker spelen, nog even werken aan een eigen geluid. Maar Doors-meets-Strokes belooft wel wat. Puike drummer! (LL)

Magpies in studio 15 heeft vandaag zijn eerste optreden. Het is volle bak voor de band die de mosterd duidelijk bij de jaren '80 haalt; denk Bauhaus en David Bowie. Behalve muzikaal uit zich dat ook in de strakke aankleding van de band. (JR)

Rebel Rambler in het HPC café speelt voor een matig gevulde zaal lekker doordenderende rock met een blues- en een stonerrandje; we horen er zowel Queens Of The Stone Age in als Triggerfinger. (WV)

De 30 minuten speeltijd waren te snel voorbij met de uitgesponnen atmosferische blackmetal van MURW. Hopelijk komen ze snel met een album, want het publiek wil meer. (NL)

Just Add Water in studio 14 put zijn inspiratie uit de jaren '60 en '70. Zowel inspiratiebronnen als hun eigen muziek zijn goed, maar ze mogen dat zelf nog wel wat meer gaan uitstralen. (WV)

RockDivas in de Grote Zaal neemt daarna het rock'n'roll estafettestokje over. De zaal staat goed vol. We horen goede en stevige vrouwenrock, maar nog niet zo puntig als de stiletto's van de frontvrouw. (WV)

María Magnúsdóttir mag nog een keer haar stem verheffen met Cult Of The Secret Samurai in Studio 27. Hun liedjes zwenken tussen pop en triphop. (WV)

Het is een feest van herkenning voor de oude metalheads bij Deathhammer. De death en trash metal covers worden door het publiek uit volle borst meegezongen en verwelkomd met het nodige headbangen. (NL)

Drive By Clouds bestaat uit twee gitaristen en een drummer. Zij nemen je in studio 15 mee op een folky trip richting Pacific Coast Highways. (PT)

The Black Veins is opgestaan uit de assen van The Upstairs. Met drummer Benjamin Lampe en zanger/gitarist Lesley Warendorff zijn er nog twee leden over. Bij The Black Veins wordt het trio aangevuld met bassist Josine van der Splinter (onder andere bekend van BNN-programma Golden Oldies). Het optreden van vandaag geldt als try-out, het 'officiële debuut' van de band vindt vrijdag 7 maart plaats in het Paardcafé.

De bandnaam komt van een Radiohead-nummer, maar muzikaal doet het geenszins aan de naamgever denken. Een sterk spelend Fake Plastic Trees zorgt voor een vrolijke noot in het Café en hier en daar gaat er zelfs een voorzichtige voet van de vloer.

Dan in de Grote Zaal: Uncle Vernon, Den Haags' only Tom Waits coverband. Ze geven een intens optreden en dat merkt ook het publiek: enthousiasme alom (JR).

Magnavox Radio speelt in studio 19 met redelijk standaard 13-in-een-dozijn rock. Met toetsen, maar die voegen weinig toe. De studio werd dan ook langzaam leeggespeeld, mede door het volume. (JR)

De roodharige Julie Scott voorzien van cellist en toetsenist geeft rond etenstijd in de grote zaal een bijzonder sterk optreden waarin ze overtuigend een eigen smoel gaf aan de covers die gespeeld werden.(NL)