Den Haag zegt Yes Rasta tegen Morgan Heritage

Lekkere reggae vibes in Paard van Troje

Farah Coppola | Foto’s: Bas Jongeleen ,

Ze zijn weer terug! De broers en zus Morgan zijn er een tijdje tussenuit geweest vanwege hun solocarrières. Nu maken ze hun comeback met het nieuwe album ‘Here Come The Kings’. Met deze promotietour laten ze zien nog steeds goed in staat te zijn om hun rastavibraties over te brengen. De grote zaal van Paard van Troje staat zaterdagavond 29 maart bol van de positieve vibes, klaar om van Morgan Heritage te genieten.

Maar eerst is het tijd voor Jemere Morgan, de zoon van bandlid Gramps Morgan. Het is goed te zien dat Jemere het muzikaal talent van de familie ook in zich draagt. Hij weet de zaal in te pakken met een drietal nummers waarin hij laat zien een ware belofte te zijn voor de toekomst.
 
Wanneer het publiek dan goed opgewarmd is, neemt De ‘Royal Family of Reggae’ het podium over. Morgan Heritage begint met een rustig nummer en toch staat de zaal al meteen op zijn kop. Het is opvallend om te zien dat de muziek van Morgan Heritage een enorm divers publiek aantrekt, van mensen met meterslange dreadlocks tot de gemiddelde melkboer, jong, oud, iedereen is er. Het maakt niet uit hoe je eruit ziet, dat bevestigt de band door een van hun grootste hits ten gehore te brengen: ‘No haffi dread’, met andere woorden: je hebt geen dreads nodig om rasta te zijn. “This is not a dreadlocks thing, divine conception of the heart” zingt de vijfkoppige formatie.
 
Frontman Peter "Peetah" Morgan leidt de band, maar af en toe laat hij de leadzang over aan de andere leden. Zo rapt Memmalatel "Mr. Mojo" Morgan tussendoor en neemt Gramps Morgan de mic regelmatig over. Ook zus Una Morgan krijgt een solomoment. Dit bewijst hoe getalenteerd de Morgans zijn, maar ook is duidelijk waarom Peetah de bandleider is. De kinderen van reggaelegende Denroy Morgan brengen hun rastageloof loepzuiver en vol overgave. Onder andere door hun interactie met de zaal waarbij het publiek regelmatig “Yes rasta” nazingt.
 
Reggaemuziek kan soms een beetje voorspelbaar zijn, maar iedereen wordt blij verrast wanneer de broers Peetah en Gramps met elkaar gaan battlen over een reggae-remix van ‘The girl is mine’ van Michael Jackson & Paul McCartney. Zelfs een uitstapje naar dancehall wordt niet geschuwd. De tijd vliegt voorbij, want ineens kondigen ze aan dat het laatste nummer gaat komen. Ze sluiten af met hun allergrootse hit ‘How come’ en iedereen zingt uit volle borst mee. Hiermee zetten ze de tent nog een laatste keer helemaal op zijn kop voordat ze ons verlaten.