Het publiek moet nog wel even wachten. De band komt net terug uit Maastricht, waar ze die middag nog een show speelden, en een half uur later dan de gepland wordt de avond geopend met het nummer ‘See me.’ De harmonieën zijn vlekkeloos en instrumentaal is het perfect. Het publiek is in de stemming en deint dromerig heen en weer. Het nummer ‘Six feet under’ is een prachtig kalm en emotioneel nummer waar zangeres Maxime Berlag indruk maakt met haar rauwe, lage stemgeluid. Minpuntje: het nummer komt het beste tot zijn recht bij een muisstille zaal, maar het geluid staat niet erg hard en de airconditioning in de SuperMarkt staat duidelijk wél op maximaal. Niet echt prettig wanneer je naar dit soort intense nummers probeert te luisteren. Gelukkig heeft de band er minder last van en laat opperste concentratie zien.
Halverwege de set schudt de band de zaal wakker met het nummer ‘Same room, different house.’ De band maakt meteen gebruik van de aandacht om het speciale nummer ‘Bon vivant’ in te zetten. Het publiek moet de ogen sluiten en zich in Frankrijk wanen. De bandleden laten de versterkers voor wat ze zijn en spelen een prachtig akoestisch liedje dat sterk doet denken aan de soundtrack van de Franse film Amélie. Het is voorbij voordat het begint, maar het is een prettige afwisseling en de SuperMarkt voelde inderdaad even net een Parijs’ cafeetje.