Alle locaties en alle optredende muzikanten zijn geheim. Waar zouden we naartoe gaan? Dat weet alleen gids Nina. Wanneer de garagedeuren van de brandweerkazerne langzaam open kantelen is het ons ook duidelijk. Omringd door brandweerwagens worden we daar opgewacht door zangeres Rianne Walther en gitarist Casper Talsma van The Indien. Terwijl Fe Wigman foto's van Rianne omtovert tot art deco-achtige kunstwerkjes, laat The Indien dromerige, breekbare liedjes horen. Na vier liedjes vertrekt groep ADO naar de volgende locatie. Het tempo zit er goed in, want er staan maar liefst zes optredens plus een eindfeestje op het programma. 

Al snel komen we bij het Magazijn aan. Het magazijn werd vroeger gebruikt als opslagplaats voor de Energiecentrale. Nu is de Horeca Academie in het enorme gebouw gevestigd. In een hoekje is een plek gereserveerd voor Jara Holdert. Jazzy liedjes met een vleugje folk waarin grootse onderwerpen op een hele tastbare manier dichtbij worden gebracht. 

Na het Magazijn is het alweer tijd voor locatie nummer drie. Deze keer moeten we iets verder lopen. We blijken bij boksschool Haagsche Directe te moeten zijn. Al voordat we een voet over de drempel gezet komt de zweetlucht ons tegemoet. Binnen staan Pop Up Animal Kids omringd door minstens honderd sparrende boksers ons op te wachten. Na een 'welcome to our psychedelic workout' gaat de band los en niet zo'n klein beetje ook. Terwijl de boksers stoïcijns doortrainen laat de band horen waar ze de afgelopen tijd in hun studio, The Womb, aan gewerkt hebben. Dat het psychedelische geluid niet door iedereen wordt gewaardeerd blijkt wel doordat de politie al heeft gevraagd of het geluid een tandje zachter kan. 

Het volgende optreden vindt plaats op een wel heel indrukwekkende plek, namelijk in een enorme leegstaande hal van de energiecentrale. Zangeres Nes laat in deze gigantische ruimte hele kleine Zuid-Amerikaans getinte liedjes horen die doen denken aan Astrud Gilberto. Een verrassende combinatie van plek en geluid die wonderwel goed blijkt te werken. Gids Nina toont zich onverbiddelijk wanneer Nes nog een liedje wil inzetten. Nee! We worden over één minuut op de volgende locatie verwacht dus groep ADO moet de pas er weer in zetten.  

In Studio Loos, om de hoek van de energiecentrale, laat drummer Marco Santos zijn Ode Portrait horen. Volgens de Portugese drummer zelf 'a poetic vision to the world in order to unify people through music'. De instrumentale jazz valt in de smaak, maar opnieuw is het na een kwartier tijd om te vertrekken. Wat zou de laatste locatie zijn? 

Nou gewoon, de huiskamer van Tom. Daar staat de piepjonge band Mik Adrian voor ons klaar. Vanavond is hun debuut avond. Terwijl groep ADO zich om de band heen op de grond nestelt speelt de band onder aanvoering van zanger/gitarist Michiel Kleykamp alsof ze nooit iets anders doen. Hun enthousiasme en vrolijke liedjes werken aanstekelijk. Dit is een bandje waar we snel meer van gaan horen. Met een smakelijk cover van Livin' Thing van ELO komt het laatste optreden van deze muzikale ontdekkingstocht tot een einde. Of toch niet?  

Bij terugkomst op het startpunt staat het kleine podium vol met heel veel instrumenten en wanneer ook de zesde en laatste groep is gearriveerd is het de beurt aan Friends of the Family. Deze Nederlandse Mumford and Sons maakten deel uit van een eerder wijsje en mogen het live-gedeelte de avond afsluiten. In no time is de bomvolle Regentenkamer in één grote, feestende en zwetende massa veranderd. DJ's Mau en Bella luiden deze uitverkochte editie van Lucy's Wijsje uit. Hopelijk hoeven we niet lang te wachten op een nieuwe editie want deze proeverij smaakte zeker naar meer.