Het is zover. De auto’s zijn helemaal ingepakt en we vertrekken om 7 uur ’s ochtends richting Italië. Na 8 uur te hebben gereden, komen we aan in Basel, Zwitserland en besluiten we dat het toch nog een eind is om door te rijden. We besluiten in een goedkoop hostel te slapen, iets over de grens in Frankrijk. Het lijkt allemaal erg ideaal totdat we ons realiseren dat het hostel op het verlengde van een landingsbaan ligt. Een volledige nacht slaap zit er dus niet in.

Het weer in Milaan was gelukkig wel zomers te noemen en daarom zijn we gaan zwemmen in een lokaal zwembad, waar we verplicht waren prachtige badmutsen te dragen. Na deze verfrissende middag onder de hete zon was het tijd om terug te gaan naar het hotel en alle spullen te pakken voor het eerste buitenlandse optreden, wat plaats vond in Gallery 56. Dit bleek een aardig sophisticated tent te zijn, met een lopend buffet en lounge banken door de hele zaal. De geluidsman sprak helaas niet zo goed Engels, maar de aanwezige contactpersoon gelukkig wel. De soundcheck verliep vrij soepel, waarna het tijd was om even te chillen en te pokeren in de avondzon. Het geluid tijdens onze show was vrij goed, en het publiek was uitbundig aan het moshen. Na afloop stormden zij dan ook vol enthousiasme op ons af en hebben we nog een tijdje met hen gepraat en gechilled. Uiteindelijk ploften we vermoeid maar voldaan in bed.

Vandaag hebben we onze roes uitgeslapen en zijn we vervolgens in verschillende groepjes de stad gaan verkennen. Terwijl het ene groepje de stad in ging, heeft het andere groepje zijn kater weggewassen in het dichtstbijzijnde zwembad. In de stad hebben we een heel goed, minuscuul restaurant gevonden, waar de gastvrouw ons met de bekende Italiaanse gebaren heeft geprobeerd uit te leggen wat er op het menu staat. Na vele pogingen en een Google search is het haar toch gelukt en hebben we genoten van een typisch Italiaanse maaltijd. Het komt niet vaak voor dat een Italiaan moeite doet om Engels te spreken, wat een aangename verrassing was na enkele onvriendelijke werknemers in supermarkten en restaurants. Daarna was het weer tijd voor de derde gig, ditmaal in Live Forum.

Eenmaal aangekomen bij onze bestemming, stuitten we op een grote arena. We dachten heel even dat dit de juiste locatie was, maar helaas moesten we omrijden naar de achterkant van de arena, waar we in een kleiner gebouw belandden. Tijd om uit te laden en op zoek te gaan naar iets te eten in de buurt. Helaas was alles al gesloten en kwam het uiteindelijk aan op broodjes kebab bestellen. De eerste twee happen was dit zeker niet verkeerd, maar het begon toch steeds meer te lijken alsof je op een tennisbal aan het kauwen was naarmate je verder at.
De hoeveelheid muggen rondom deze locatie was niet echt normaal. Er stonden dan ook meerdere tafeltjes buiten, volgepakt met anti-muggenspray en andere artikelen om deze helse, uiterste nutteloze insecten aan te pakken. Achteraf heeft dit niet gewerkt, gezien een groot deel van de band helemaal was lekgestoken. (Misschien heeft het wel gewerkt, we weten natuurlijk niet hoe het geweest zou zijn als we geen spray hadden gebruikt. ) Wij sloten rond 12 uur de avond af met een knallende set. Het publiek deed goed mee, inclusief de powermetal band die voor ons speelde, wat het tot een geslaagde show maakte. Eenmaal terug in het hotel is het tijd voor een paar drankjes, wat uiteraard leidt tot een kater hier en daar de volgende dag.

De laatste dag bestond uit een rondje door de stad en uitrusten in het hotel, gevolgd door een maaltijd in een goed restaurant. Gezien een van de bestuurders zich al de hele dag niet goed voelde en bang was dat het de dag erna nog veel erger zou zijn, besloten wij om laat in de avond te gaan rijden. Dus, eenmaal terug van het restaurant was het inpakken geblazen, het hotel betalen, de mensen van het hotel bedanken, en gaan! Dit was niet het beste idee wat wij ooit hebben gehad, gezien we zonder te slapen zijn gaan rijden. De eerste paar uur was dit natuurlijk geen probleem, afgezien van de zalmfilet “gone wrong” van het “goede” restaurant die avond, maar toen het eenmaal licht werd begon de lack of sleep toch wel zijn tol te eisen. Een red bull hier en daar doet wonderen, maar na een tijdje werkt dit ook niet meer. Dus wat doe je dan? Dan slap je jezelf in je gezicht om wakker te blijven. Werkt dit niet, dan slapped de persoon naast jou je wel in je gezicht. Anything om wakker te blijven en niet ergens in de vangrail te eindigen.

Afijn, na zo’n 30 – 40 uur wakker te zijn, waarvan 15 uur te hebben gereden zijn we uiteindelijk toch veilig terug gekomen in Nederland. Uitgeput maar uitermate tevreden met de shows en het publiek in Italie, zit de eerste buitenlandse Variscythe tour erop! Zeer geslaagd en zeker voor herhaling vatbaar.