Funk, soul en jazz zijn hot en met het barre winterweer van de afgelopen weken is het dan ook fijn om een avondje ondergedompeld te worden in de zwoele en swingende klanken van Jenny Lane, Wicked Jazz Sounds en Boris. Onder de noemer The Groovalicious Tour geeft het gezelschap wat uit ruim dertig muzikanten bestaat een serie van negen concerten op Nederlandse poppodia. Zaterdag 9 januari was het Paard van Troje aan de beurt.
Inmiddels moe van alle loze weersvoorspellingen en onverschillig over de doemscenario's van het KNMI hebben veel liefhebbers van lichte muziek zich verzameld in de grote zaal van het Paard. Stipt op tijd trapt Jenny Lane af met haar gelikte show die opgebouwd is rondom haar vorig jaar september verschenen album 'Monsters'. Guitig jurkje, kekke schoenen en een hip hoedje geven Jenny Lane de uitstraling van een zangeres vol zelfvertrouwen die haar zaakjes prima voor elkaar heeft. De voormalige achtergrondzangeres van Anouk heeft een sterke zeskoppige band om zich heen verzameld die haar alle ruimte geeft te laten zien en horen wat ze in huis heeft. De show zit solide in elkaar, Jenny speelt -geregisseerd?- met haar bandleden en ze tilt haar show naar een net iets hoger plan dan haar Belgische evenknie Lady Linn. De liedjes zijn niet allemaal even onderscheidend, maar de single 'Say say say' en het nummer 'Fear' doen het erg goed bij het publiek.
Na een korte ombouw is het de beurt aan de Wicked Jazz Sounds band. De band maakt deel uit van het Wicked Jazz Sounds platform wat onder meer iedere zondagavond een jazz/dance avond in de Sugar Factory in Amsterdam organiseert en bracht vorig jaar haar album 'The Biggest Sin' uit. De band gaat van start zoals van een dergelijk orkest verwacht wordt en ook de rest van het optreden wordt precies volgens het boekje afgewerkt. Een song over drie elementen gaat niet alleen over Earth, Wind en Fire maar klinkt ook precies zo. Iedere break en solo zie je van mijlenver aankomen en al vanaf het derde nummer wordt ruimschoots ruimte gegeven aan de bandleden om zich van solo's te bedienen. En bij iedere solo is het weer 'give it up for' de drummer, de trombonist, de toetsenist, de saxofonist enzovoort. En of we maar weer die handjes in de lucht willen doen. Van alle muzikanten maakt alleen percussionist Roël Calister echt indruk als hij laat zien hoe met enkel een tamboerijn een hele zaal in extase gebracht kan worden. Zanger Paul van Kessel vergaloppeerd zich aan een hiphop interlude, een krampachtige poging op typisch Amerikaanse wijze een r&b nummer te zingen en een aanzet tot human beatboxing. Zangeres Bernice van Leer brengt het er wat dat betreft een stuk beter vanaf en houd zich als een volleerd schoenmaker bij haar leest. Alle goede bedoelingen en nét iets te vrolijke mimiek ten spijt is de Wicked Jazz Sound band het nét niet.
Hoofdact Boris reist met zijn band sinds begin 2009 langs de podia ter promotie van zijn album 'Live My Life'. Omringt door een zestal ras muzikanten begint Boris zijn show direct in de hoogste versnelling en maakt daarbij dankbaar gebruik van de aanwezige ruimte op het podium. Muzikaal en fysiek laat hij het publiek alle hoeken van de zaal zien en de fans reageren enthousiast op zijn imposante verschijning. Boris heeft een volstrekt eigen stijl ontwikkeld waar zelfs internationaal weinig vergelijkingsmateriaal voor te vinden is. Voor het optreden in Den Haag is zangeres Caro Emerald als uitsmijter aan de line-up toegevoegd voor een blokje eigen werk. Haar debuutalbum komt eind januari uit en tijdens haar optreden komen onder andere de grote hit 'Back it up' en de toekomstige grote hit 'A night like this' voorbij. De combinatie met de band van Boris is niet optimaal - met name bij 'Back it up' missen de scherpe randjes en achtergrond vocalen die het nummer zo aanstekelijk maken. Het resultaat is een zangeres die haar eigen liedjes staat te coveren met een band die niet goed raad lijkt te weten met haar repertoire. Het geluid in het Paard van Troje klinkt inmiddels dermate slecht dat mensen de zaal beginnen te verlaten en zo de swingende finale missen.
Al met al is Boris met zijn band de absolute headliner in de Groovalicious line-up. Het concept zorgt voor korte ombouwtijden tussen de verschillende bands, waardoor een constante flow en een totaalconcept ontstaat wat met ruim drie uur speeltijd aan de lange kant is. Jenny Lane had als openingsact voor Boris volstaan voor een leuke avond, en het publiek zou niet al murw getoeterd zou zijn voordat de hoofdact begon. Caro is beter af met haar eigen band en de Wicked Jazz Sounds band zou met wat minder hooi op de vork meer de nadruk op haar wicked-zijn kunnen leggen om minder voorspelbaar over te komen.