Tekst: Ramon Keyzer (Djenn, Gemstone), Lilian van Dijk (Annatar, Seven, The Sheer), Jeroen Thijssen (R.O.O.O.M) en Remco van der Ham (Tribute 2 Bob Marley, Henk Westbroek) Foto’s: Ron van Varik Zaterdag 7 juli 2007 kan wel eens de geschiedenisboeken ingaan als een historische dag. Al Gore kwam vandaag met zijn Live Earth oproep. Naast de aandacht voor het klimaat was er ook de bekendmaking van de zeven nieuwe wereldwonderen. Ook was er de start van de jaarlijkse Tour de France en de eerste wedstrijd van de oefencampagne van ADO Den Haag. Dit alles weerhield een duizendtal toeschouwers er echter niet van om naar Vlietpop af te reizen. Vooruit, Vlietpop neemt ook een stukje historie in. Seven komt in het Guinness Book of World Records door zeven maal op een dag te spelen. Leidschendam was de vierde plaats die zij aandeden tijdens hun recordpoging. Naast Seven stonden onder anderen ook Henk Westbroek, The Sheer en R.O.O.O.M op het Zijdepark. Djenn opent de dag dat hele wereld om de klimaatproblematiek en Life Earth concerten draait op, het in verhouding kleine festival, Vlietpop in Leidschendam. Een aantal bandleden van Djenn stonden al eerder op dit podium onder een andere bandnaam. De ervaren bandleden beheersen hun instrumenten erg goed, maar de poprock liedjes zakken meestal na een vaak interessant en verwachtingsvol intro helaas in. Tekstueel kan er ook nog flink wat verbeteren, want de herhalingsfactor in de nummers is wel erg groot. Aardige opener, niet meer en niet minder. Gemstone heeft al de nodige nationale aandacht gehad. Zo zijn ze een week lang bij Rob Stenders op 3FM geweest en hebben ze airplay gehad op Radio 538. Nu speelt deze Haagse band op Vlietpop en dat gaat ze prima af. Deze poprockband speelt in de ‘standaard’ bezetting bas-gitaar-drums, maar dan met leadzangeres. Ze spelen rockliedjes die variëren van ingetogen tot stevig. Vooral de gitarist weet te overtuigen en bespeelt samen met de spontane zangeres het publiek. Er zijn ook aardig wat fans aanwezig die alle nummers woordelijk meezingen. Na het optreden loopt bijna heel Vlietpop met een Gemstone keycord, die massaal vanaf het podium het publiek in werden gegooid. Leuk optreden van een veelbelovende band die nog lang niet haar top bereikt heeft. Annatar kijkt blij. De winnaar van de Vlietpopslag heeft er zin in. En het Leidschendamse publiek ook, want daaronder zitten veel liefhebbers van melodic dark metal. Even uitleggen aan de leken onder ons: een mix van gothic metal, doom metal en power metal. De mannen en hun frontvrouw gaan er direct stevig tegenaan. De hoofdrol is weggelegd voor Madicken de Vries, die met haar operastem menigeen koude rillingen bezorgd. Met weidse gebaren onderstreept ze de teksten van haar liederen. Wel jammer dat ze af en toe net niet helemaal zuiver zingt. Toch een beetje last van zenuwen? Gitarist/zanger Mischa van der Hout is de tweede blikvanger van de band. Zijn lange haren wapperen alle kanten op. Hij is niet vies van een stevig potje grunten en wat stunten met zijn gitaar. Opmerkelijk zijn verder de mooie geluiden die van toetsenist Wietse Braam uit zijn Korg en Oberheim synthesizers tovert. Blijft overeind dat het nog mooier zou zijn geweest om de band ’s avonds op het podium te zien, want een wat duistere sfeer met wat rondzwermende vleermuizen past veel beter bij deze muzieksoort. Seven is met zijn vierde optreden bezig in de reeks van zeven deze dag. De vermoeidheid heeft nog niet toegeslagen: de mannen gaan er even energiek tegenaan als anders. Seven staat op drie sterke peilers: Paul Jan Bakker, een van de beste gitaristen van Nederland, tweede gitarist Nils Zuiderhoek en drummer Oscar Kraal, die een prachtige fundering neerlegt voor zijn collega-muzikanten. Dat neemt niet weg dat er toch iets ontbreekt. Zanger Seb van den Berg heeft te weinig uitstraling en het repertoire blijft een beetje in het mainstream Haagse rockgebeuren hangen. De nummers zitten wel goed in elkaar en, getuige de twee nieuwe die deze middag voorbij komen, er zit progressie in. Bij optredens van Seven zijn de toehoorders meestal verdeeld: de ene helft vindt het gewoon goed, de andere helft heeft er moeite mee dat deze band niet duidelijk een eigen gezicht heeft. Het Vlietpoppubliek is niet zo onder de indruk van Seven. Van de grote menigte die Annatar trok, verdwijnen veel mensen naar achteren om wat te gaan kletsen of kraampjes te bekijken. Maar als The Sheer begint, komt iedereen weer naar voren. Hier staat een totaal andere band, heel eigenwijs, met precies dat wat Seven mist: een eigen smoel. Het wordt hard werken voor de mannen. Meteen na het inzetten van het eerste nummer heeft zanger-gitarist Bart van Liemt ineens geen gitaargeluid meer. Ook zijn monitorgeluid is niet optimaal. Je ziet hem zwoegen om er toch een geslaagd optreden van te maken. En dat lukt hem en zijn mannen - Jasper Geluk op toetsen, Jorn van de Putte op bas en Gert-Jan Zegel op drums - helemaal. The Sheer heeft iets sprankelends en komt juist op festivals goed tot zijn recht. Barts mimiek en zijn vreemde sprongen over het podium trekken alle aandacht. Jasper gooit er een mooie tweede stem tegenaan en gaat, voor zover zijn positie tussen zijn instrumenten het toestaat, ook heftig tekeer. De nummers liggen goed in het gehoor. Twee meisjes vooraan staan het hele optreden door als bezetenen bellen te blazen. Het staat mooi, maar Bart vind het niet zo fijn om ineens een zeepbel in te slikken. Niet meer doen, dames. Overwegend rock is er te horen op Vlietpop dit jaar. Uitzondering hierop is de Haagse formatie R.O.O.O.M die met hun urban pop een fijne afwisseling bieden en net aan het begin van de avond in het prettig brandende zonnetje een lekker feestje neerzetten. R.O.O.O.M lijkt zich goed te herstellen van het optreden opParkpop, wat toch wat teleurstelde. Verschil is ook dat zangeres Romagna er dit keer voor heeft gekozen niet alleen in een bikini op te treden. De Rulers Of Our Own Mind spelen uiteraard songs als First thing en Enjoy your life. Gelukkig komt de act wat beter naar voren op dit kleinschalige festival en biedt een prettige combinatie met de zomerzon. Na een wat rustiger intermezzo zit de groove er weer in met Love for the Rooom en zo ook met Overdose, Mastermind en Reload. Op Reload gaan er ook wat voetjes van de vloer en doen er best wat mensen van het toch wat stoïcijnse publiek lekker mee. Abrupt komt er dan toch een einde aan het optreden, want na Reload is de tijd toch echt om. Je ziet het niet vaak: coverbands op de buitenpodia van de Haagse festivals, uiteraard The Clarks op Kaderock als uitzondering, maar dat het toch veel publiek trekt bewijst de Tribute 2 Bob Marley op Vlietpop. Op Kaderock zijn The Clarks en Cesar Zuiderwijk ieder jaar de grote publiekstrekker en ook op Vlietpop weet een coverband het meeste publiek op de been te brengen. Nou is Tribute 2 Bob Marley ook wel een hele goede coverband. De band staat, hoewel het een gelegenheidsformatie is, als een huis en zanger Junior heeft zowel qua stem als qua uiterlijk veel weg van Bob Marley zelf. In de band ook een aantal Haagse bekenden als Cyril Directie (o.a. Kane en Total Touch) en Robert Pronk (Quarantine). Uiteraard komen hits als No woman no cry, Could you be loved, Stir it up, One love en Get up, stand up voorbij. Alles wordt natuurlijk meegezongen en Vlietpop wordt één groot feest. Het publiek is helemaal opgewarmd voor Henk Westbroek, de afsluitende act van vandaag. Ook bij Henk Westbroek wordt het namelijk een groot meezingspektakel. Vanavond komen namelijk alle grote hits van Het Goede Doel voorbij. België, Gijzelaar, Vriendschap, Hou van mij, Ik dans dus ik besta, Nooduitgang en natuurlijk ontbreekt Alles kan een mens gelukkig maken, in 1991 een enorme hit met René Froger, niet in de setlijst. Ook de solohit van Henk Westbroek, Zelfs je naam is mooi, komt voorbij. Echt hoogstaand is het optreden niet, maar voor iemand die zoveel fantastische nummers heeft voortgebracht kunnen we eigenlijk niet meer dan respect hebben. Een goede afsluiter van een meer dan geslaagd festival. Naar eigen zeggen is het zelfs de drukst bezochte editie in jaren. Henk Westbroek sluit af met Sinterklaas wie kent hem niet. Bij de tijd van het jaar past het niet, maar leuk is het wel en het publiek zingt dan ook massaal mee. “Pepernoten, pepernoten, pepernoten!” De massale schreeuw om een toegift kan helaas niet worden gehonoreerd. Het is elf uur en het festival moet stoppen. Tot slot volgt er nog een bedankwoord voor Ruud van der Lans, die na zeven jaar stopt met de presentatie van Vlietpop. Achter de schermen blijft hij echter nog wel actief voor Vlietpop. Het publiek druppelt langzaam weg van het festivalterrein en kijkt men tevreden terug op een mooie festivaldag.