Het beloofde een bijzonder optreden te worden. Sean Lennon, inderdaad zoon van ex-Beatle John Lennon, trad woensdag 11 juli op in het Openluchttheater in het Zuiderpark. Een unieke samenwerking met het Paard van Troje. De verwachte regen bleef gelukkig uit en het publiek kreeg een mooi concert voorgeschoteld. Het is de eerste keer dat het Paard van Troje een concert verzorgt in het Openluchttheater in het Zuiderpark, maar als het aan programmeur Henk Koolen ligt gaat dit zeker vaker gebeuren. "Sinds maart 2007 is de programmering van het Openluchttheater in handen van de Stichting Pierrot, bekend van Theater Pierrot in stadsdeel Laak. Zij kwamen naar het Paard met het idee om samen te werken. Het optreden van Sean Lennon is hier het eerste resultaat van." Of er dit seizoen nog meer wordt samengewerkt is nog niet duidelijk, maar voor volgend jaar wil men dit concept zeker uitbreiden. Henk: "Er gebeurt eigenlijk veel te weinig hier. Het is zo'n mooie locatie. Dit is zeker voor herhaling vatbaar." Nog voordat het optreden van Sean Lennon begint is er nog een verrassingsvoorprogramma; Martha Wainwright, dochter van Loudon Wainwright III en Kate McGarrigle en zusje van Rufus Wainwright. Aangezien zij gaat trouwen met Brad Albetta, de bassist van Sean Lennon, is zij gezellig mee in de tourbus. Sean Lennon vroeg haar vervolgens een paar liedjes te spelen. Dat doet ze dan ook graag en laat het publiek een viertal liedjes horen, zichzelf begeleidend met akoestische gitaar. De nummers zijn behoorlijk folk en haar stem doet een beetje denken aan die van Dolly Parton. Haar gitaarspel is een beetje houterig en ze is niet al te best bij stem vandaag, maar toch weet ze indruk te maken met haar mooie liedjes. Sean Lennon speelt vanavond bijna alleen maar nummers van zijn laatste cd, Friendly Fire, en opent met het nummer Spectacle. Het is een sympathieke man, zo blijkt na het eerste nummer als hij gezellig begint te kletsen met het publiek. "Als het begint te regenen komen jullie maar gewoon hier zitten hoor, dat mag best." Je gaat bijna op regen hopen. Wait for me, titeltrack Friendly fire, Dead meat, Parachute en Falling out of love volgen. Alle nummers zijn tot nu afkomstig van Friendly Fire. De liedjes zijn erg melancholisch en gevoelig, maar dat is ook meteen het minpunt van de muziek van Sean Lennon. Het is allemaal net iets te lief en te mooi waardoor het soms gewoon saai wordt. Er mag wel iets meer pit in. Ook rustige liedjes mogen namelijk met kracht worden uitgevoerd. Bij het nummer On again off again, het rustigste nummer van de set, komt dit echter weer wel heel goed over door de prachtige samenzang van Sean Lennon met zijn bandleden. Na het nummer Would I be the one, een cover van Marc Bolan (T-Rex) zit de set er alweer op. Het alom bekende ritueel volgt en Sean Lennon komt terug voor een toegift. Echter niet met de band, maar met Martha Wainwright om samen een cover van de Beach Boys te spelen, Surfer girl. Na dit nummer laat Sean zijn bewondering voor Brian Wilson blijken. "In vergelijking met Surfer girl zijn mijn nummers eigenlijk maar niks. Hij schreef dit nummer op zijn achttiende. Toen kon ik nog net mijn naam goed schrijven." Een heerlijk stukje zelfrelativering. Het volgende nummer Tomorrow speelt hij alleen en laat hiermee meteen zien dat die zelfrelativering nergens voor nodig is. Het prachtige nummer is misschien wel het hoogtepunt van de avond. Tot slot komt de gehele band nog eenmaal op voor het nummer Mystery juice van zijn debuutalbum Into The Sun. Daarna zit het er dan echt op. Ondanks dat veel mensen daar wel vanuit gingen, speelde Sean Lennon geen nummers van vader John. In principe hoeft dat natuurlijk niet, want hij kan een prima set spelen met zijn eigen muziek, maar veel mensen komen toch ook voor de naam. Een à twee nummers, al dan niet de wat onbekendere, van John Lennon zouden daarom best in de set opgenomen mogen worden. Al was het maar om de muziek van zijn vader levend te houden.