Tekst: Leontine de Reede (Tom Memorial, Junior Eats Alone, Tim VSOP), Jeroen Thijssen (Nul7Negen, Virtually Nothing, Juice, Bagga Bownz zZz) en Remco van der Ham (Noblesse, Rosie) Foto’s: Ron van Varik (Tomb memorial, Junior Eats Alone, Nul7Negen, Virtually Nothing), Eef te Pas (Juice, Noblesse, Tim VSOP) en Peisam Tsang (Rosie, Bagga Bownz, zZz) Genoeg te doen op het Spuiplein; tien bands, een skatepark, kinderactiviteiten en een festivalmarkt. Toch is het er niet erg druk overdag. Bij het optreden van Rosie stroomt het Spuiplein dan aardig vol en ook Bagga Bownz en zZz konden op flink wat publiek rekenen. De naam Tomb Memorial geeft je wellicht een gevoel en is bijpassend bij de kostuums van de bandleden. Kosten noch moeite zijn gespaard. De muziek gaat echter een totaal andere kant op dan je zou verwachten. Het is tijd om de slaap uit je ogen te wrijven voor de eerste act op het Spuiplein. Verrassend komt de winnaar van de Beach Battle uit de hoek van bands met een U2-achtige sound. De zanger is dan wel geen Bono, met zijn ongetwijfeld door de Matrix geïnspireerde look, maar is goed bij stem. Te helder zou je denken in combinatie met al het zwarte leer wat de bezoekers van de opener op het Spuiplein tegemoet glimt. De tracks zijn weinig vernieuwend maar leveren wel een goede bijdrage voor diegenen die de dag gemoedelijk opstarten. Gaandeweg ontdekken we hier en daar dat Tomb Memorial een degelijke band is die in het Haagse rockcircuit wellicht een plekje zou kunnen veroveren. Na een geringe ombouwtijd en soundcheck verbaast het Haagse Junior Eats Alone vriend en vijand met een professionele set. In het verleden bekend onder de naam Id, vaart de band een nieuwe koers onder een verse naam. Een opvallend intens stemgeluid wordt door een zeskoppige band bijgestaan op de weg naar een optreden wat gerust bijzonder genoemd mag worden. Junior Eats Alone streelt je trommelvliezen en laat zijn bezoekers genieten van melancholische rock die nooit langdradig of te dweperig wordt door een perfecte harmonie met het jazzy geluid van de blazers. De muzikanten spelen op het vroege tijdstip en ondanks het nog vrij lege Spuiplein bedreven en bewijzen met deze set over veel potentie te beschikken. Als we op de teksten van de drie rappers van Nul7Negen afgaan, dan moet het leven in de stad wel heel erg dramatisch zijn en zouden we de stad standaard Zoeterminder mogen noemen. Dat is echter wel meteen het verschil met heel veel huidige hiphop. De heren hebben meningen en de heren hebben wat te verkondigen. Weer eens wat anders dan het geijkte gerap over mooie vrouwen, veel bling-bling en wie de stoerste is. Het gaat over onderwerpen die de mensen dagelijks bezighouden. Dagelijkse problemen, maar ook verdergaand. En zo verontschuldigd de formatie zich dat wij mens zijn en er eigenlijk maar een puinhoop van maken. Een hoop negativiteit. Daarin onderscheiden Spinal, Ill Material en Rhyme Deluxe zich weer niet, maar dus wel in doordachte teksten en een boodschap. Hoogstaande hiphop is het niet, maar wel prettig dat ze verstaanbaar zijn en goed om eens mee te denken over de betekenis achter Sorry, Galactische stappen en Spylacopa. Virtually Nothing gaat vandaag voor een primeur op Plein Open. De metalformatie wil een heuse Wall of Death creëren met het publiek. Helaas gaat dit feestje niet door, op een tiental fervente moshers en headbangers na, die nog wel een poging willen wagen. Dit is vandaag tekenend voor het festival, maar niet voor de band. Waar het publiek eigenlijk vrijwel de gehele dag een beetje loom en suf om zich heen blijft staren, spelen de heren een van hun betere sets ooit. Virtually Nothing doet haar best, maar jammer genoeg mogen ook de subtiele hints op de achterzijde van de basgitaar (MOSH) en gitaar (DANCE) niet baten. Ook de hulp van gastdrummer Stef Broks van Textures niet. Wat wel vaststaat vandaag is dat Virtually Nothing de naam niet eer aan doet. Na positieve kritieken op de cd Understanding Killers blijkt hier gewoon een prima live band te staan, die nog wel wat mag bijschaven maar zeker interessant is in de metalscene. Juice wordt vandaag aangekondigd door wethouder Jetta Klijnsma, loco-burgemeester van Den Haag. Zij herinnert het publiek nog maar eens aan het feit dat hier de winnaar van de Haagse Popprijs 2006 staat in de categorie aanstormend talent. Ook wonnen zij de KoninginneNach Bandverkiezing. Met een cover van XTC, de favoriete band van zanger/toetsenist Vince van Reeken en natuurlijk de op cd opgenomen Golden Earring cover Dong dong diki digi dong, zorgen de vier leden van Juice voor een redelijk afwisselende set. Ook het publiek mag van zich laten horen, en de beste meezingers mogen hun cd-collectie uitgebreid zien met de ep van Juice. Het indierocktrio Noblesse is inmiddels een behoorlijk gevestigde naam en het gaat dan ook erg goed met de heren. Toch lijkt de band in Den Haag maar weinig los te kunnen krijgen en er is amper publiek op het optreden afgekomen. Hoe dat komt? Het is ons een raadsel. Noblesse hoort gewoon bij de top van de Haagse bands, maar toch gaat het buiten Den Haag eigenlijk veel beter dan in hun eigen stad. Gelukkig laat Noblesse zich hierdoor niet uit het veld slaan en speelt gewoon een ijzersterke set met voornamelijk nummers van het debuutalbum Sound The Alarm. Er komt ook wat nieuwe materiaal voorbij. In augustus gaat de band weer terug naar Israël voor een korte tour. Hopen dat ze daar meer los weten te krijgen dan hier in Den Haag. Ze verdienen het in ieder geval wel. De tweede rapact op het Spuiplein vandaag wordt op overtuigende wijze gebracht door Tim (VSOP). Een reus van een rapper die on stage wordt bijgestaan door zijn sidekick, dj en welbekende Hagenaar Jimmy G. Tim windt nergens doekjes om en dat is zijn kracht. Raps vloeien rauw en oprecht. Klagen doet hij graag, over het systeem en onrecht maar ook neemt hij zichzelf breed lachend op de hak. Vooral zijn postuur en loopbaan moeten het ontgelden in een hilarisch, goudeerlijk, epos. De realiteit is hard maar er te zwaar aan tillen doet hij niet. Het is allemaal zo makkelijk te snappen en zo klaar als een klontje. Moeiteloze gesprekken met de toegestroomde luisteraars volgen. Stellingen worden beantwoord met gejuich. En dat is waar hij het voor doet. De liefde voor hip hop met een vuig randje en het bereiken van een crowd die niet noodzakelijk de zijne is. Amen. Al zevenentwintig jaar zijn ze bezig, de op AC/DC geïnspireerde band Rosie, maar nooit eerder stonden ze op Plein Open. Tijdens hun debuut op het Haagse festival lieten ze daarom ook meteen even zien dat ze hier al veel eerder hadden moeten staan. Niet alleen weten de heren het Spuiplein vol te krijgen, ze spelen ook nog eens het overgrote deel van de andere bands compleet van het podium. Er wordt een echte show van gemaakt en dat hoort ook eigenlijk wel bij de muziek van Rosie. Het Spuiplein rockt lekker met ze mee met behulp van uitgedeelde opblaasgitaren. Er wordt toepasselijk afgesloten met een cover van AC/DC. En dan kunnen wij alleen nog maar zeggen: ‘We want a whole lotta Rosie.’ Bagga Bownz is hot, ook zonder Andy Ninvalle en gitarist Rory. Ondanks het vertrek van deze twee topmuzikanten staat er nog steeds een solide machine die ondertussen al een tour door de Verenigde Staten hebben mogen beleven. Ook stonden ze onlangs in het voorprogramma van Papa Roach en de Gym Class Heroes. In september komt het album van de formatie uit en uiteraard was er al hier en daar een voorproefje op dat wat komen gaat. Uiteraard komen ook Dog's life en Scream voorbij. De band is goed op elkaar ingespeeld en de combinatie tussen L-Rock en Mellow C werpt zijn vruchten af, we zijn benieuwd naar het album. zZz sluit de avond op het Spuiplein af. De Amsterdamse formatie bestaande uit Bjorn Ottenheim en Daan Schinkel is qua naam het hoogtepunt van Plein Open. Zeker als je meeneemt dat ze al in het voorprogramma van Franz Ferdinand en Fatboy Slim hebben gestaan en net terug zijn van optredens op Glastonbury en Dour. zZz toont zich een markante band door met z'n tweeën muziek te maken met voornamelijk een keyboard/synthesizer en drums. Het duo doet dit op eigenzinnige wijze, wat helaas niet iedereen kan waarderen. Hier en daar gaan er toch wat mensen wat verveeld weg, om zich in het nachtleven van Plein Open 2007 te storten. Er blijft echter toch nog wel een paar honderd man over om bij zZz toch lekker te dansen en te grooven. Van lounge naar sexy naar wat meer up-tempo. De heren schuwen het niet. Met tracks als Ecstacy en House of sin valt de avond in en zit Plein Open 2007 er weer op. Nu snel naar Plein Binnen.