35 jaar is het alweer geleden dat de eerste langspeler van UFO verscheen. Zo’n stuk zwart plastic dat je na twintig minuten om moest draaien. Het duurde enkele jaren voordat de Britten hun sound hadden gevonden. Maar de tweede helft van die jaren zeventig, dat waren gouden tijden voor de heren. Onstabiele line-ups volgden, met als gevolg een kwakkelend bestaan. De laatste twee jaar zit de band echter weer stevig in het zadel, dat bleek ook weer in de Boerderij. The Lizards openen de avond. Een onbekende naam voor velen, maar daar zit toch ineens Bobby Rondinelli voor aan het podium te drummen! Hij speelde onder meer bij Black Sabbath, Rainbow en Blue Oyster Cult. Hij trommelt een lekker potje weg en brengt met z’n maten songs die duidelijke wortels hadden liggen in de sound van bijvoorbeeld Free en Led Zeppelin. Lange, instrumentale, jam-achtige passages, maar ook prima vocale uithalen van zanger Mike DiMeo. Het is bijna niet te doen om de muzikanten te tellen die deel hebben uitgemaakt van de legendarische hardrockers UFO. De kern is echter vrijwel al die 35 jaar intact gebleven: zanger Phil Mogg en bassist Pete Way (die halverwege de jaren tachtig wel even ‘vreemdging’ met Fastway en Waysted). Het is mooi om deze mannen, dik vijftigers, naast elkaar te zien. Way de rocker, met pvc broek, een bierbuikje onder z’n shirt uitpiepend, lang sluik haar voor het gezicht, links en rechts de klassieke rockposes. Daarnaast een afgetrainde Mogg, fit, gespierd, een korte coupe, veelal met de ogen gesloten en in opperste concentratie in zichzelf gekeerd. Ook slaggitarist/toetsenist Paul Raymond oogt niet meer de jongste, maakt dan ook al bijna dertig jaar dan-weer-wel-dan-weer-niet deel uit van de band. De relatieve nieuwkomers zijn gitarist Vinnie Moore (speelde onder met Alice Cooper) en drummer Jason Bonham (zoon van Zeppelin drummer John Bonham), zij horen nu twee jaar bij UFO. Op deze clubtour is er uiteraard met vier songs aandacht voor het vorig jaar uitgebrachte album ‘You are here’. En ook van de twee platen daarvoor wordt er een nummer gespeeld. Maar dat is toch niet waar het om gaat. De dertigers en veertigers die vanavond de grote meerderheid in de zaal vormen (“hebben jullie vaders je meegesleept? Wat hebben jullie misdaan?” grapt Mogg tegen twee kids van een jaar of tien), willen de krakers horen. En UFO speelt die al jarenlang met plezier, zo ook vanavond. ‘Mother Mary’, ‘Only you can rock me’, ‘Lights out’, ‘Too hot to handle’, ze worden met verve gebracht en dat is wel eens anders geweest. De band oogt energiek en beweeglijk, wellicht hebben de ‘jonkies’ deze frisse impuls weten te bewerkstelligen? Roepen dat UFO zonder de grillige stergitarist Michael Schenker niet compleet is, zou de talenten van Vinnie Moore tekort doen. Toegegeven, die specifieke sound heeft hij niet, maar competent is hij zeker. De geschiedenis heeft al meerdermalen aangetoond dat het bij UFO altijd maar afwachten is of een schijnbaar stabiele situatie inderdaad zo stabiel blijkt te zijn. Dus nog even genieten van de toegiften ‘Doctor doctor’ en ‘Shoot shoot’ en de hele ervaring opslaan in het geheugen. Toch maar weer een mooie herinnering erbij!