Op 7 februari kwam de debuut EP ‘My Life As A Teenage Wanker’ van FFOOSS uit bij White Russian Records. Dat moest uiteraard gevierd worden, en dat deed de band dan ook op zaterdag 15 februari met support van Tousch en Magic Tom & Yuri bij Pier 15.

Wanneer uw correspondent teringherrie van dienst, met kleine oogjes en lichte hoofdpijn van het valentijnsgeweld bij Poppodium Phoenix de dag ervoor, tegen acht uur bij Pier15 binnenstapt, is het nog angstvallig stil binnen. Met een reparatie biertje in de hand nemen we plaats op de stoelen die voor het podium staan en in verwachting van ‘s lands bestbetaalde anarchistische punk-goochelduo Magic Tom & Yuri verblijven we. 

Het wachten, wat iets langer duurde door een bijna sketch waardig technisch mankement, wordt dubbel en dwars beloond door de twee leden van het mythische (inmiddels gestopte) Orgaanklap. Magic Tom & Yuri is meer dan een goochelact. Het is absurdistisch, geestig en maatschappelijk relevant, er is voldoende functioneel naakt, als je een moment niet oplet zit je glas vol confetti en het handjevol punksongs van de heren, gebracht met basgitaar en zolderkamerbeats, klinkt eigenlijk te goed om zo’n dienende rol in de show te vervullen als ze vanavond doen. Verder is het maar lastig om het optreden onder woorden te brengen. Dit moet je gewoon meemaken, en dat kun je gelukkig al snel weer: Magic Tom & Yuri staat namelijk op de tiende editie van het koningsnachtelijke punkparadijs Claiming the Crown.

Daarna kan het inmiddels half gevulde Pier15 zich klaar gaan maken voor de vierkoppige garage machine genaamd Tousch, een band die je met zangeres Natousch Gerritsen (The Gypsy Liars), bassist Sebas Simoen (WOOT), gitarist Danny van Tiggele (Mister and Mississippi) en drummer Isai Reiziger (Taymir, Ronde) gerust aan kunt duiden als supergroep. De schat aan ervaring die het viertal heeft hoor je dan ook direct: de band swingt als een malle en het lijkt wel of een busje WD-40 het vijfde bandlid is, zo goed geolied klinken de met echo doordrenkte no-nonsense gitaarliedjes. Overtuigend blaast Tousch de confetti van eerder vanavond uit je oren en doet je al dansend en headbangend vergeten dat je gisteren in de pit je nek hebt verrekt. En dat is potjandorie lekker. Graag heel snel meer van dit!

FFOOSS dan. Christus te paard. Wat. Een. Energie. En wat een ontiegelijke bak geluid ook. Het fuzzy trash-pop duo lijkt maar één stand te kennen, en dat is ‘standje bloed uit je oren’. Drummer Jannes van Kaam en zangeres en gitariste Sophia de Geus hebben een bijzonder aanstekelijke chemie, en het speelplezier van de twee straalt ook af op het publiek. Wanneer Jannes halverwege set vraagt om een wall of death komt die er en lijkt de kater definitief verdreven. Hoewel het vanavond niet echt tot een ouderwetse orkaan van vernietiging komt zoals we die meestal zien bij Pier 15 is stilstaan ook absoluut het geen optie meer. Menigeen krijgt door de show van FFOOSS toch weer drang om te begaaien, al is het wat milder dan we gewend zijn. En eigenlijk is dat ook wel eens lekker, een avond waarop we niet bij gratie gods met zes man de speakers omhoog hoeven te houden. Het betekent dat we nog wat harder kunnen genieten van de overweldigend goede show van FFOOSS. Als je er bij bent tenminste. Want als je er niet was heb je een van de overtuigendste optredens in Breda ooit gemist, sukkel. En gelukkig hebben we ook geen foto’s, dat maakt de avond enkel nog maar legendarischer wanneer we er over een paar jaar over staan te mijmeren, net nadat FFOOSS het Eurovisie Songfestival weer definitief cool heeft gemaakt. Of iets in die richting.