Aïcha Gill opent de soulavond in de Jupiler Zaal van Mezz. Een gitarist, toetsenist en zangeres, meer heeft deze formatie niet nodig. De eenheid is duidelijk voelbaar. Een zwoele soulstem, loepzuiver. Ingetogen gitaarspel en subtiele toetsen ondersteunen haar nummers. Ze speelt voornamelijk covers, waaronder Lianne La Havas. Ook eigen nummers komen voorbij. Het zijn er maar twee, maar hiermee bewijst ze wel dat ze ook een goede songwriter is. De tekst ‘No more pain, no more tears’ klinkt door de stilgevallen zaal. Enkelen wiegen mee, anderen nemen een slok van hun bier. Aïcha staat geen moment stil. Zelfs tussen de nummers door is ze in haar element en blijft wiegen. Na twintig minuten eindigt Aïcha haar show met ‘September’, ook een eigen nummer. Iedereen klapt mee op de maat. Hier bewijst de gitarist dat hij ook een aardig partijtje kan zingen. Een terechte opener voor Boris.
Boris is terug, en hoe. De voormalige Idols-winnaar heeft een jaar lang problemen gehad met onder andere zijn platenlabel, maar is de studio weer ingedoken. Zijn EP ‘Best of Me’ is een ontdekking van zichzelf. Samen met voorprogramma Aïcha Gill gaf hij op 17 maart een voorproefje van zijn nieuwe ‘ik’ in de Jupiler Zaal van Mezz.
Na een ombouw van tien minuten is het al tijd voor Boris. De voormalige Idols-winnaar begint ingetogen. De verklaring is al snel duidelijk. De zanger heeft zoveel meegemaakt, gezeik met zijn platenlabel en naamwisseling, dat hij deze uitlaatklep nodig heeft. Hij benadrukt daarom ook meerdere malen dat hij dankbaar is voor de kans die hij nu krijgt en dat hij weer helemaal terug is. Na ongeveer een half uur komt er pit in de show. De Boris zoals we hem kennen, komt naar boven. Hij danst en straalt en de zaal doet lekker mee. “Ik wil gewoon even dansen hoor”, zegt hij als hij de microfoon in de standaard klikt. Meteen gooit hij de heupen los. Mezz zingt mee bij de woorden “can’t get my head around you do me so wrong”. Ondertussen is de zaal goed gevuld en ook op het balkon is het dringen om een plekje vooraan. Rond half elf sluit de band de set met een gitaarsolo waar je ‘u’ tegen zegt.
Dan komt de toegift nog. Niet van hooguit een kwartier zoals je normaal verwacht bij een optreden, maar van een half uur. Met een fles whiskey komt hij het podium op. “Die heb ik natuurlijk wel nodig. Proost allemaal!” Het glas gaat de lucht in, net als de biertjes in het publiek. Een improvisatiemoment ontbreekt tijdens deze toegift niet. Alhoewel… Hij zegt dat het volledig geïmproviseerd is, maar het gaat zo goed dat het ingestudeerd lijkt. Als het echt 100% spontaan is, is het in ieder geval erg tof! Dat hij zijn uithalen nog niet verleerd is, bewijst hij hier ook. Wat een stem heeft die vent. Om de show in stijl af te sluiten, wil hij het einde van zeven jaar (!) geleden in Mezz nabootsen. Alle bandleden moeten bij elkaar gaan staan voor een buiging, waarbij het publiek enkele zinnen uit een nummer blijft herhalen. “Vanaf vandaag: I’m back and I’ll stay!” En daarmee eindigt ook een avond om nooit te vergeten.
Gezien: Aïcha Gill, Boris. Mezz, vrijdag 17 maart 2017.