Het is een drukte van jewelste in de Jupiler Zaal van Mezz. Illnoledge staat op het punt te beginnen, maar het meeste publiek praat al over de mogelijke verrassingen die staan te gebeuren bij de show van Alain Clark. Het blijft dan ook een café setting als Illnoledge de reggae, gepaard met een trip down memorylane, door de speakers blaast. Alle melodieën zijn bekend vanuit de RnB van de jaren ’90. Deze tweekoppige band, bestaande uit Steve Hartley op bass en Mill Voyance op de djembé. Ook staat er iemand met een Macbook achteraan op het podium, die de meeste melodieën verzorgt. Wie het is, weet niemand. Hij steelt overigens de show met zijn dance moves, terwijl de overige twee leden vooral op hun plek marcheren. Gedurende de show is er weinig interactie en lijkt Illnoledge volledig in zichzelf gekeerd. De aandacht van de zaal krijgen de mannen niet, op een aantal dansende mensen achterin de zaal na. Zodra de band toch een poging doet om het publiek mee te laten zien, komt er toch een bescheiden ”yeah yeah” van de bezoekers. Al met al geen slechte show, maar iets meer interactie had er wel mogen zijn.
‘Father and Friend’, ‘Hold On’, ‘Blow Me Away’… Een greep uit de hits van Alain Clark. Tien jaar geleden kwam zijn hit album ‘Live it Out’ uit, en dit jaar is hij terug met ‘Bad Therapy’. Om deze release te vieren tourt hij door Nederland, waarbij ook Mezz wordt aangedaan. Op 14 december stond Alain Clark met support Illnoledge in de Jupiler Zaal om zijn oude hits en de nieuwe nummers ten gehore te brengen. Zou er nog een verrassende wending aan de show zijn gekomen?
Illnoledge
Stipt 21:00 uur doven de lichten voor Alain Clark. De zaal staat ondertussen propvol en er klinkt een luid applaus. Aan het begin van de set is al duidelijk dat deze show vooral om de hits draait, met af en toe een nieuw nummer tussendoor. ‘Blow Me Away’ en ‘This Ain’t Gonna Work’ zijn de publiekstrekkers. Iedereen zingt luidkeels mee, waarop Mezz uitgeroepen wordt tot nieuw achtergrondkoor, voor als zijn eigen backing vocalisten een keer ziek zijn. Een leuk vooruitzicht voor de fans. In tegenstelling tot Illnoledge is er bij Alain Clark heel veel interactie. In alle bescheidenheid praat hij ietwat ongemakkelijk de nummers aan elkaar. Bescheiden hoeft hij echter niet te zijn. Een dijk van een stem, een leuke man om te zien en een geweldige show. Bij ‘Father and Friend’ komt de verrassing voor het publiek. Terwijl Alain Clark het tweede couplet inzet, klinkt de stem van zijn vader door de speakers. Met een verbaasd gezicht kijkt Alain achter zich en ziet zijn vader het podium opkomen. Het lijkt erop dat ook hij niet wist dat dit zou gebeuren. Het duet zet het lied net dat beetje extra kracht neer, tot het emotionele aan toe. Tijdens het toegift speelt hij twee nummers van zijn nieuwe album ‘Bad Therapy’ akoestisch, waarvan eentje er net bijgezet is op de setlist. ‘Cold in California’ en ‘Empy Chair’ klinken droevig en de zaal blijft muisstil. Met ‘Hold On’ sluit hij zijn show af, om daarna in de lobby te verschijnen voor een signeersessie.
Alain Clark