Amsterdam kent talrijke oefenruimtes op de meest gekke locaties. Wekelijks spelen bands hier de meest prachtige dingen. Urenlang sluiten zij zich vrijwillig op in donkere goed geïsoleerde plekken van een paar vierkante meter. In deze reeks gaan we met de bands en artiesten mee naar de ruimten waar ze het meest spelen maar bijna niemand ooit komt kijken. Deze keer: Holymen.

Vondelbunker
Vandaag gaan we onder de grond. In 1947 heeft de gemeente Amsterdam midden in het Vondelpark een schuilkelder laten bouwen, beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. Tegenwoordig doet deze schuilkelder dienst als creatieve exploitatieplek onder de naam de Vondelbunker, vlak daarnaast zitten een paar kleine oefenruimten verstopt. Zware metalen deuren vol roest, massief beton, een klamme grotachtige lucht en het gebulder van tram 3 boven je hoofd. Een koelkast die niet koelt maar wel is gevuld met lauw bier en een toilet zonder WC-papier: welkom in de oefenruimte van Holymen.

Hoe zijn jullie hier terecht gekomen?

Sean: Via mijn werk, Jasper de drummer van Six Million Dollar Man kwam regelmatig langs. Fucking goede drummer, hij slaat alles kapot. Hij kwam daardoor steeds nieuwe vellen en stokken halen, ik dacht hèhè eindelijk iemand die net zo drumt als ik. Daar had ik meteen wel een goede connectie mee. Hij vroeg waar we repeteerden, dat was toen nog op een best wel dure plek. Waarop hij vroeg of we niet ook in de Vondelbunker wilden oefenen. Natuurlijk zei ik ja regel dat. Hij liep naar buiten en vijf minuten later kwam hij terug en zei hij: “ja, is cool” en zo makkelijk ging dat.

Moor: Dat is echt belangrijk voor ons geweest, we hadden eerst blokken van 2 uur. Nu konden we als we er goed in zaten ineens gewoon doorgaan tot we niet meer konden.

Sean: Ja dat was eerst echt kut. Dan bouw je op repeteer je de set en zit je er eindelijk in maar dan heb je geen tijd meer om te werken aan andere nummers.

Paul: De eerste keer dat we hier waren, kwamen we binnen om een uur of 17 en gingen we tegen 4 uur in de nacht pas weer weg. Die avond hebben we ‘Fakir’ geschreven wat nog steeds een van mijn favorieten is om te spelen. Het was echt magie, we hebben nog net niet onze kleren van elkaar afgescheurd.

Moor: Dat is echt belangrijk geweest voor ons creatief proces, we hebben hier de ruimte om de tijd te nemen en dingen echt uit te werken.

Holymen

2016
De heren van Holymen: Moor (zang/gitaar), Paul (bas) en Sean (drum) sloten 2016 succesvol af met de winst van de Bossche Band Battle. Ze werden geprezen door de jury om hun originaliteit, muzikaliteit, presentatie en performance. Daarmee wisten ze de betere hand te hebben over ruim 70 andere bands.
2017
Onlangs dropten zij de single Charlatan en daarvoor verscheen eerder ook al de videoclip voor Desert. Beide nummers zijn afkomstig van hun debuut dubbel EP Vanishing Elephants & Disappearing Ladies, die in de planning staat voor deze zomer. Kortom, tijd om eens hoogte te nemen.

'..zijn vader doet het graag met mijn moeder.'

Hoe zijn jullie bij elkaar gekomen?

Moor: Paul en ik kennen elkaar al heel lang, zijn vader doet het graag met mijn moeder.

Paul:  Minder vaak tegenwoordig, haha.

Sean: euhm…

Moor: Nee, zijn (Paul's) vader is getrouwd met mijn moeder dus wij zijn eigenlijk stiefbroers.

Paul: Moor en ik kennen elkaar al lang dus. We speelden vroeger toen we klein waren al veel muziek samen maar heeft er ook wel een lange periode tussen gezeten dat we niet speelden. Pas na dat iedereen zijn ding een beetje gedaan had, besloten we om weer iets op te zetten. Daar kwam toen later Sean bij die al een paar keer was ingevallen. Sean hebben we ontmoet in een gitaarwinkel, waar hij schijnbaar werkte. Meestal zat hij er gewoon in een hoek gitaar te spelen. We dachten eerst ook dat hij alleen gitaar kon spelen, maar hij bleek ook echt goed te kunnen drummen.

Moor: Sean kwam later weer een keer invallen, en die show ging zo goed dat we hem wel moesten overhalen.

Hoe gaan jullie te werk?

Moor: We spelen in deze bezetting nu ongeveer 1,5 jaar.

Paul: Het eerste half jaar was het een beetje aftasten, de stijl vinden. Meestal komt Iemand met een idee, een geluidje of een rifje. Nu we wat langer bezig zijn en de richting weten nemen we bijna altijd wel dingen mee waarvan de rest ook meteen aanvoelt, ja dat is Holymen.

Moor: In andere bands was ik vaak diegene die dingen schreef, dat is hier niet zo. Het is hier juist vaak zo, dat ik niet met complete nummers aankom. Want er blijft vervolgens dan geen fuck van over. Iedereen bij ons schrijft en probeert dingen uit. Het werkt beter voor ons als ook Sean en Paul hun ideeën over een nummer uitstorten. We nemen soms slechts geluiden en korte dingen mee, daar zijn hele nummers uit gekomen.

Sean: Dat was in het begin niet zo.

Paul: Het duurde even tot dat we op één lijn zaten. Waar we aan het begin misschien soms ons eigen idee wilden beschermen, hebben we nu meer zoiets van oké gooi het in de machine van Holymen. Laten we kijken wat er uit komt. Dat heeft denk ik ook veel te maken met de ruimte hebben om de tijd te nemen bij het uitwerken van nummers.

Moor: We nemen als een nummer af is ook veel mee uit het live spelen. Niet alleen de reacties maar ook waar we een nummer in de set plaatsen.

Sean: Soms geven we een nummer een bepaalde intro of overgang, Als het publiek dan reageert als ‘Nobody gives a shit’ dan gaan we er voor zorgen dat het volgende keer beter is. Het komt wel altijd bij ons zelf vandaan. Je weet toch niet echt zeker wat het publiek vindt, alleen maar hoe je zelf vond wat er goed en fout aan ging. Zo duidelijk is dat vervolgens dan ook weer niet. We spelen het dan een paar keer op die manier live om er achter te kunnen komen wat we zelf anders willen.

De repetitie: Holyfuck!
Ik dacht dat de repetitie er waarschijnlijk wat softer aan toe zou gaan dan een live optreden. Daar dachten Moor, Paul en Sean duidelijk anders over. Repeteren bij Holymen gaat er als ik heel eerlijk ben, wellicht nog wel harder aan toe dan hun optredens. In mijn achterhoofd spookt de gedachte om Sean’s drumstel naar een blijf van mijn lijf-huis te brengen. Misschien is het de vrijheid en sfeer van de Vondelbunker, waarschijnlijk is het de behoefte om harder te bulderen dan tram 3. Tussen de nummers door worden nauwelijks pauzes gehouden, er zijn wel onderbrekingen maar die zijn er om suggesties op te werpen en een paar slokken pislauw bier te nemen. Er wordt veel nieuw materiaal gerepeteerd. Waarschijnlijk zal dit terecht komen op hun aanstaande dubbel EP. Iets waar we met recht naar uitkijken.

Showtime
Kun je niet wachten tot de EP uitkomt of wil je zelf oordelen of Holymen harder gaat dan tram 3? Donderdag 18 mei spelen ze in de Sugarfactory tijdens de Radio Mortale live avond en als je geluk hebt spelen zo ook wat van hun nieuwe materiaal. Ook staan ze deze zomer op verschillende festivals zoals het Mañana Mañana & het Over de Top Festival.