#5DO: Noisia cureert rusteloze avond in de Melkweg

Fundament poppodium weert zich kranig

Joost van Beek ,

Het Groninger basscollectief Noisia heeft de laatste jaren een reputatie van jewelste opgebouwd. Wil je een feestje uitverkopen, bel dan met het Noorden. Voor middernacht vormt zich al een dikke rij voor de Melkweg. Want een avondje nokvol drum 'n bass van Noisia en genodigden, daar moet je een keer bij geweest zijn.

De Max is aardig gevuld voor KOAN Sound. Het Engelse duo maakt gretig gebruik van een waaier van stijlen en deelt in die hoedanigheid de eerste zoete koek uit. Hun set is nadrukkelijk gebouwd rond ‘signature track’ Meanwhile in the Future die ons meerdere malen een kijkje in de nabije toekomst gunt (mindfuck!). Hoewel KOAN Sound op recentelijk werk experimenteert met ambient en soundscapes voelen de Britten de thematiek die rond een Noisia-avond zweeft goed aan. Vanavond dus geen ‘zondagochtenddub’ maar een bij vlagen opbeurende set, waarin funky hiphop, dubstep, glitch en drum ‘n bass een organisch geheel vormen.

‘Waar is Posij in godsnaam gebleven?!’, riepen we eind vorig jaar nog. Tja, het is angstvallig stil rond de voormalige 12van3voor12’er en Noisia-protégé, maar er schijnt nieuw werk op handen te zijn. Vanavond mag deze Frank Post om stipt twaalf uur de nacht openen. Dat doet hij soeverein en met verve. Zijn set is overstuur en rusteloos; zo nu en dan laat hij zijn drums plagerig haperen, wat de ontlading na de drops alleen maar ten goede komt. Het uitgedoste publiek in de Melkweg leidt intussen tot carnavaleske taferelen; de dierenpakken en papieren feesthoedjes contrasteren met de industriële thematiek van de avond. Tussen de feestneuzen staat iemand met een pluche kip over het hoofd getrokken. Doordat Posij ook nog in een strak overhemd draait waan je jezelf, met de vingers diep in de oren, op een studentenfeest. Met andere woorden; de stemming zit er goed in.

Intussen stroomt de Melkweg aardig vol waardoor een constante massa partygangers zich door de foyer worstelt. De stroom mensen die zich naar de toiletten begeeft bestaat net zo goed uit wateraars als waterhalers. Spanning en temperatuur stijgen verder tijdens de set van rotten Calyx & Teebee die de avond pas echt goed op gang brengen. De MC die de heren bij zich hebben, op zijn shirt staat in koeienletters RESPECT, is eigenlijk overbodig maar brengt wel schwung. De Noors-Britse as leidt vanavond tot een lekker lompe set waarin tussen het constante geratel plaats is voor subtiele eurohouse, reggeaton en trap. De loodzware bas daagt het fundament van the Max uit, in de zaal zelf ontstaan de eerste cirkelpits en ook de balkons dreigen te verzakken. Die MC AD toont zich zowel bezorgd, ‘Everybody Ok?!’, als extatisch, ‘Push it to the limit!’, en haalt zijn stoffige trukendoos tevoorschijn. En het werkt potverdomme; tegen het eind van de set gaan de aanstekers collectief de lucht in, “Push it to the air, Push it to the limit!”. Een dijk van een set. BAM!

Toch is de set van de Leidenaar Lenzman interessanter, want met zijn subtielere aanpak is hij de meest verfrissende act van de nacht. Zeker, de drums ratelen zenuwachtig, maar Lenzman kleurt zijn producties in met zwellende synths, waardoor deze eerder sferisch dan opgefokt zijn. De relaxte, in rook gehulde MC , versterkt dit. Het deert niet dat zijn raps onverstaanbaar zijn, het is de vibe die het hem doet. Lenzman is als rustpunt ideaal geprogrammeerd tegenover Friction die de opgefokte set van Calyx & Teebee dikjes overdoet. Ook de internationaal gerenommeerde labelbaas (van Shogun) geeft namelijk een knoeperharde show weg. De Pendulum mix van Prodigy’s Voodoo People is een extatisch herkenningspunt midden in de set en via een remix van Faith & Chaos en Phantasm van Drumsound & Bassmith rijgt de Brit de hoogtepunten aaneen. Tegen het eind van de show doet een uitpuilende Max gewillig de hurksprong.

Aan de Amerikaan Gridlok de eer om de Oude Zaal te sluiten. Deze Ryan Powell is opgeleid als klassiek violist maar opereert vanavond vanuit een ander uiterste. Zijn Californische roots openbaren zich door de nadruk die hij legt op uptempo hiphop (inclusief vocalen). Gridlok draait een pikzwarte set, vol loeiende sirenes, wobbelbassen en rechttoe-rechtaan trap. ‘Keep your mindset positive. Always!” roept een extatische tiener voor het podium. Zo is het maar net. Maar Gridlok beroert vooral de onderbuik.

De Oude Zaal gaat al op slot als de gastheren aan hun afsluitende set in de Max beginnen. Toch opvallend dat Noisia deze avond zelf sluit. Een deel van het publiek druipt tegen vieren af, waardoor Noisia niet met zulke absurde getallen als twee jaar geleden wordt gevierd. Maar gevierd worden de Groningers. Hoewel het publiek op de balkons inmiddels wat lamgeslagen is, pit de benedenzaal lekker verder. Noisia bevestigt haar internationale reputatie op de wijze waarop dat ook al gebeurde in Subsonic (Eurosonic) en tijdens Amsterdam Dance Event. Binnen het late uurtje Noisia is er geen tijd voor rustpunten. De Groningers draaien veel eigen werk, Stigma en de remix van Nothing Matters komen voorbij, en plagen met gabber; ‘Gaan we hakken Amsterdam?’ Natuurlijk gaan we hakken. Met de eigen mix van Black Sun Empire's Arrakis dendert Noisia de laatste tien minuten van de derde dag 5 Days Off in. Smack My Bitch Up doet, zoals vaker, dienst als uitsmijter. Of niet? Oke nog een liedje van de aanstaande EP dan, die vol met drum ‘n bass zal staan. En daar wordt de Melkweg heel blij van. Tot zover. De zaallichten flitsen aan en al dat nog klinkt is geroezemoes. Een ontnuchterend moment.