Yori Swart met lef naar de halve finale

Eerste kwartfinale van erg hoog niveau

Tekst: Nieke Frantzen | Beeld: Gaga Mucko ,

De eerste kwartfinale van de Amsterdamse Popprijs 2010 zit er op. Een mooie aftrap op deze laatste dag in augustus van de eerste zes deelnemende bands, die eigenlijk allemaal wel een goede tot zeer goede indruk maken. Al meteen een lastige keuze voor de jury dus, want er gaat maar één band door naar de halve finale.

Eerste kwartfinale van erg hoog niveau

Er staan kleine ronde tafeltjes in de kleine zaal van de Panama, met kaarsjes en witte tafelkleden, waardoor het ineens op een heel knus jazzcafé lijkt. Dit is de eerste ronde van de Amsterdamse Popprijs 2010 en het ziet er, net als vorig jaar, weer goed georganiseerd uit.

Vanavond treden de eerste zes bands op en de diversiteit van de selectie verdient grote complimenten. Van folk met een vleugje Keltisch, tot echte poprock en typische funk muziek, vanavond is er voor iedereen iets en de jury zal kritisch moeten beslissen wie door mag naar de halve finale in the Paradiso.

Bark mag als eerst. Zangeres Marrit heeft moeite met haar zenuwen en met de kauwgom nog in haar mond praat ze nerveus door de microfoon. Hun muziek doet sterk denken aan traditionele Amerikaanse folk, het is absoluut niet verkeerd en een verfrissende eerste act. De tweestemmige zangpartijen zijn in prachtige, pure harmonie en samen met de accordeon en de geweldige contrabas spelen ze (niet altijd even strak) een lekkere set.

De zaal is inmiddels voller gelopen maar mensen blijven voorzichtig, stil voor het podium staan. De tweede band, NEON, heeft duidelijk minder wereldse inspiratie als het eerste optreden. De mannen hebben het podium omgetoverd met gekleurde tl buizen en staan zeker vol zelfvertrouwen achter hun instrumenten. Echte jaren negentig pop met duidelijke funk, jazz en rock-invloeden – feelgood muziek met niet al te ingewikkelde gitaarrifjes. Net zoals Bark voldoet NEON aan een duidelijke formule en zijn ze makkelijk in een hokje te plaatsen, en beide hebben ze vrijwel foutloos hun nummers gespeeld.

De derde band, Days After The Storm, is ook vorig jaar in de kwart finale van de Amsterdamse Popprijs gekomen. Duidelijke psychedelische invloeden en meteen muziek van een ander kaliber dan de eerste twee bands – de zanger heeft een prachtige kalme, volle stem en zingt geen valse noot. De gitarist maakt goed gebruik van zijn bottleneck wat het geheel een zweverig, experimentele indruk geeft. De muziek heeft meer diepgang en rockt meer – tegen het einde van het optreden is het eindelijk tijd voor de oordopjes!

Bij de vierde band wordt het interessant. Er staat een echte ouderwetse Hammond (legendarische elektrische orgel gebruikt door bands als Led Zeppelin en de Rolling Stones)  op het podium  wat onder de muziekkenners in het publiek aardig wat interesse schept. De volgende artiest wordt met grote woorden en veel beloftes onthaald en is ook de winnares van vanavond, Yori Swart. Zelf speelt ze op een akoestische gitaar, ze wordt begeleidt door een elektrische gitaar, bas, drum, hammond en mondharmonica (ook tweede stem). Ze voelen zich allemaal, ondanks hun leeftijd, meer thuis op het podium dan de andere muzikanten van vanavond en genieten er duidelijk van. Ze spelen geen enkele noot te veel, en Yori zelf zingt woorden van een volwassen vrouw.

Het begint wat later te worden, en de eennalaatste band, Prudence is na een korte soundcheck aan de beurt. Jammer genoeg is het iets minder druk, veel aanhang is weggegaan en de mannen van Prudence staan voor een iets minder enthousiast publiek als de voorgaande acts. Lekkere, stevige Britpop. De drummer slaat er flink op los en de strakke ritmesecties door een robuust gitaargeluid. Ook dit zijn ervaren muziekanten en stralen geen greintje onzekerheid uit, ze genieten van hun muziek en dit geeft het weinige publiek wat over is de wilskracht om goed mee te bewegen.

Als laatst is de Amsterdam Funk Connection. Ineens is het podium overbevolkt en deze band is bijna tienman sterk. Drie blazers, toetsenist, twee zangeressen, drummer, gitarist en bassist. Van funk muziek moet je houden, maar met het enthousiasme van de twee zangeressen en de saxofonist is het moeilijk om niet met een glimlach naar ze te kijken en stiekem mee te bewegen. De drummer speelt erg strak, maar helaas falen de blazers nou net daar waar de funk muziek haar kracht vandaan moet halen.

De volgende voorronde is vrijdag 3 september in de Volta met Pilot Paco, The Relish,  Waiting for Lenny, Mondogreen, Diggedyshweng? en Junkbeat.

Gezien: Amsterdamse Popprijs 2010, Voorronde 1, Panama Club, 31 augustus 2010