Wotienke sust publiek in een wonderschone slaap

Popronde 2010 begint met een oase van rust

Tekst: Robbie van Zoggel | Beeld: Gwenny Ruiz ,

De Popronde 2010 op het Westergasterrein begint met een oase van rust. Een volle foyer van bioscoop Het Ketelhuis is getuige van de zweverige jazzpop van Wotienke. Na slechts een dik half uur ademloos genot is het over. Het publiek moet zich opeens op een andere manier gaan vermaken; de verleiding naar meer Wotienke is groot.

Popronde 2010 begint met een oase van rust

Wotienke is een Nederlandse singer-songwriter met de vier Tsjechische instrumenalisten Jan, Karel, Ondrej en Martin, die haar met wisselende instrumenten en bezetting aanvullen. Wotienke is al jaren muzikante en door een buitenlandse studie is er een duurzame Nederlands-Tsjechische samenwerking tot stand gekomen. De groep treedt het meest op in Oost-Europa, waar Wotienke in singer-songwritersland inmiddels een bekende is.

De setting van vanavond is het rauwe interieur van bioscoop Het Ketelhuis. De herfst dringt aan; het regent, waait en het is kil. We zijn aan het goede adres: tijd voor een goede film, met een cappuccino vooraf, en rode wijn na. De hoofdfilm van de avond is echter Wotienke. Als ze alleen nog maar het geluid checkt stroomt haar charme al direct de zaal in. De staging met de twee heren -de andere twee hadden het druk met hun 'echte' baan- en diverse instrumenten is mooi. Het wordt muisstil. Typisch genoeg wordt de foyer meer en meer een filmdecor als de regen tijdens het meeslepende I Can't Believe It Rains langs de metershoge ruiten naar beneden sijpelt. 

Voor een korte set van 40 minuten is het echt heel druk; Wotienke is aangenaam verrast met haar uitzicht. De akoestiek in Het Ketelhuis is goed; wel jammer is dat de organisatie niet even aanvoelt om de hoofdverlichting wat te dimmen. Het zweverige orgelspel, stemvervormer, een solo door een megafoon: Wotienke legt in haar set een hele directe link naar de ambient-pop van Hooverphonic. Echt storend wordt dit nooit; met een handvol instrumenten, van contrabas, drums, elektrisch orgel, gitaar tot blaasorgel is de sound heel vol, gelaagd en eigen. Een hele prestatie, zeker als je twee mankrachten in Tsjechië thuislaat. 

Gezien: Wotienke, tijdens Popronde 2010, Het Ketelhuis, 16 september 2010