Met de lichten op het podium gericht oogt het erg sfeervol in café Pakhuis Wilhelmina op de avond van de derde voorronde van de Amsterdamse Popprijs 2010. Een avond met zes hele verschillende bands staat te wachten, met een hoger niveau dan voorgaande jaren.

Voorheen slechts één man maar nu met z’n vieren opent Boltini Circus de avond. De ruimte is nog niet erg vol maar doordat deze band begint met een lekker rockend nummer begeeft iedereen zich gelijk naar voren. De bandleden zelf staan goed te swingen op hun jazzy rock, en er is duidelijk te horen dat de heren goed op elkaar zijn ingespeeld. Elektrische invloeden zijn ruim aanwezig en ook al hebben ze maar twintig minuten, er is toch ruimte voor een gitaarsolo. De band speelt hierdoor drie minuutjes langer dan de twintig toegestane, maar in het publiek lijkt niemand dat erg te vinden.

De volgende aan de beurt is de band PleaSe! , een band met jonge muzikanten, die haar muziek bestempelt als funkadelic hiphop. ‘Als het maar dansbaar is’, aldus de band, en zo is het maar net: de vijf bandleden gaan zelf in ieder geval lekker funky uit hun dak tijdens hun optreden. De nummers zitten vol jazz, soul en lekkere baslijntjes, en terwijl frontman Adam rapt, wisselt zangeres Naomi af met stukjes zang. Daarbij hun vrolijke afro’s maakt het tot een groovy set.

Hierna wordt plaats gemaakt voor de mannen van G.O.T.V ; een band die wel eens de Nederlandse Queens of the Stone Age wordt genoemd. Je begrijpt gelijk waar dat vandaan komt wanneer ze beginnen te spelen, want vanaf nummer één wordt een stevige rockset ingezet. Waaronder ook een instrumentaal nummer, waardoor je kunt horen hoe goed de muziek in elkaar zit, en waardoor ook ruimte is voor experiment. Minder dansbaar dan de voorgangers, zeker meer rockend.

Vierde in rij is de driekoppige band Najchevski, die maar weer laat zien hoe verschillend de bands van vanavond zijn qua genre. Een vergelijking met Radiohead is al snel gemaakt als het eerste nummer wordt gespeeld, maar ook invloeden van Pink Floyd en Incubus zijn te horen. Toetsenist en zanger Merlijn Nash, bassist Robert Koomen en drummer Hans de Jong zetten in twintig minuten een lekkere ‘trip-rock’ show neer, zoals ze dat zelf noemen.

De vijfde band van vanavond valt wat meer uit de toon in vergelijking met de andere bands: My Vanity Project. De bandleden zijn iets ouder dan het gemiddelde bandlid dat vanavond meespeelt, en ook meer richting punk dan er vanavond is gehoord. De helft van de band is van Britse komaf, en de band creëert ook een Engels sfeertje in de zaal. Lekker veel gitaar en bas in een punk/noise genre, doet een beetje denken aan The Pixies.

Last but not least doet Aïscha met band het podium aan. Met toetsen, basgitaar, drums en twee achtergrondzangeressen gaan de twintig minuten ernergiek van start. Aïscha zingt met zoete stem over de man die haar fiets stal en vervolgens haar hart brak, maar ook zingt ze over the Citylife; we zijn tenslotte in Amsterdam. Ze speelt een beetje met het publiek, en eindigt de avond met een jazzy/pop sfeer.

Uiteindelijk wordt Aïscha als winnaar verkozen en zal zij daarom in de halve finale staan van de Amsterdamse popprijs. Het is hiermee niet automatisch voorbij voor de andere bands, want na alle voorrondes zullen nog zeven wildcards worden uitgedeeld.

Gezien: derde voorronde Amsterdamse Popprijs 2010, café Wilhelmina Pakhuis, 7 september 2010