Winston Kingdom is vanavond het podium voor de vijfde en tevens laatste voorronde van de Amsterdamse Popprijs 2010. Het publiek laat even op zich wachten maar druppelsgewijs wordt het gezellig druk. Afwisselend en interessant, deze bands doen duidelijk hun eigen ding vanavond.
Kids Never Lie
Zeker interessant zijn deze drie jongens. Met een knallend intro wordt duidelijk waar we mee te maken hebben. Stop bubbelgum-pop, rock, veel synthesizers, catchy rifjes en Duitse beats bij elkaar en je hebt een dansbare boyband ala Kids Never Lie. Ondanks het vele enthousiasme komt het geheel rommelig over. Het is niet al te strak en met hun goed op elkaar afgestemde jasjes lijken ze soms in de oefenruimte te staan in plaats van op een podium. Dromend over Lowlands (ze hebben alle drie hun bandje nog om) overschrijden ze de speeltijd.
Pleasure Principle
Als een trein dendert The Pleasure Principle de Winston binnen. Vol energie en overtuiging, en hiermee slepen de jongens de wildcard binnen voor de halve finale. Met breaks, gitaren, strakke drums en een energieke frontman wordt de aandacht vastgehouden, en de zanger waagt zelfs een vreugderondje door het publiek. Hun doel “er moet gedanst worden”, is duidelijk. Helaas is het voor het publiek hier nog wat te vroeg voor. Al laat de lange bassist hier en daar een steekje vallen, hij is een eyecatcher en swingt de pan uit. Jammer dat de trein tijdens het laatste nummer vertraging krijgt, dit nummer duurt wel erg lang.
Kristel and Johnny boy
Een indrukwekkend duo is Kristal and Jonny Boy, dat dit jaar nog meedeed aan het Mooie Noten festival in Amsterdam. Het stemgeluid van de zangeres doet erg denken aan IJslandse Björk. Haar kunstige danspassen zorgen voor goedkeurend meeknikkende hoofden in de zaal. Wel lijkt de zangeres niet helemaal lekker in haar vel te zitten, en is er veel overleg nodig om het optreden tot een goed eind te brengen. De liedjes zijn als zacht ingefluisterde verhaaltjes, maar na drie van die verhaaltjes wordt het toch een beetje knikkebollen. Artistiek met een hoog kleinkunstgehalte, maar of dit een goede kandidaat is voor een popprijs?
Glorybox
Strak en catchy. Het is duidelijk dat de band al een tijd samen speelt. Volgens eigen zeggen een box vol verassingen, en dat blijkt uit de diversiteit van muziekstromingen die ze spelen. Het oude philicorda orgeltje van de zangeres voegt een catchy randje toe aan de nummers. Ook heeft Glorybox een goed vertegenwoordigde schare fans meegenomen en worden de eerste danspasjes van de avond gemaakt. Goede band, enthousiast, soms wat te hak op de tak , maar een terechte winnaar.
From the Balcony
De stem van de kale zanger van From The Balcony doet soms wat denken aan die van Brian Molko, zanger van Placebo. De band bestaande uit drie man, speelt strak en heeft de gang er goed in. Rocknummers op een presenteerblaadje. Helaas mist de band identiteit en valt er weinig creativiteit in de nummers te ontdekken. Met een beetje meer ruimte voor vrijheid en wat meer gebruik maken van breaks en hoogtepunten in de nummers, zal From the Balcony een stuk interessanter worden.
Spaceguards
Surfmuziek zoals surfmuziek bedoeld is. Geen gelul, gewoon gaan. Dit kunstje doen de bandleden pas sinds een klein jaar. Het is dan ook jammer dat bassist Ton er vanavond vanwege tijdgebrek zijn laatste optreden met de Spaceguards van maakt. Het is duidelijk dat de bandleden weten wat ze moeten doen en ook op het podium is het weinig vernieuwend en is er weinig ruimte voor spontane acties. De Spaceguards komen goed tot zijn recht op een surffestival, maar te weinig pop voor deze wedstrijd.
Wie wint de wildcards?
Deze bands hebben een wildcard gekregen dus spelen zijn ook in de halve finales van 28 september of 13 oktober in Paradiso:
The Amsterdam Funk Connection,The Relish, Pleasure Principle, Najchevski, Angelo Boltini, Waiting for Lenny en G.O.T.V
Gezien: Amsterdamse Popprijs 2010, Voorronde 5 en bekendmaking wildcards, 10 september 2010