Begin dit jaar wordt het ei van De Speech gelegd. Als de Groningse band LPG samen met Herrek (de nieuwe band van Gerrit van der Scheer uit Bonne Aparte en Adept) begin september op de UITmarkt staat, is het nog niet duidelijk wat er van De Speech verwacht kon worden. Wel is het duidelijk dat het via verschillende media en in verschillende vormen een verhaal zou gaan vertellen.
Nu de eerste uitgave van De Speech uitgebracht is, wordt het duidelijker waar LPG mee bezig is. Met een EP waarop LPG, Herrek, maar ook At The Close Of Everyday en de Amsterdammers Alamo Race Track te horen zijn en een viertal optredens door het hele land is De Speech 01 een feit. De vier bands hebben op de EP allen één nummer geschreven in een dag- en een nachtversie. En dat is dan het thema van deze eerste liveshow: dag en nacht en tegenstellingen in het algemeen.
Voor de gelegenheid is de kleine zaal van Paradiso omgebouwd met naast het normale podium waar de ongeveer vijfentwintig minuten durende dagversies worden opgevoerd ook een tweede podium aan de zijkant van de zaal voor de semi-akoestische nachtversies van twee nummers. Aan de andere kant van de zaal staat ook nog een set-up voor live visuals van VJ-collecief Snow klaar met allerhande interessante ideeën, waaronder een maquette met met poppetje waar een camera op gericht wordt. Het geheel wordt aan elkaar gepraat door verhalenverteller Nyk de Vries.
De show wordt geopend door een rustige, maar sterke nachtsessie van LPG, waarna Hollandse Nieuwe Herrek als eerste het normale podium bestijgt. De band weet de aandacht die LPG te pakken had niet te behouden. De nummers gaan nog te veel alle kanten op. De bandleden lijken te veel in één nummer te willen stoppen en zijn nog niet voldoende op elkaar ingespeeld.
Alamo Race Track mag daarna hun nachtsessie opvoeren. Iets waar duidelijk veel bezoekers op gewacht hebben. Ze spelen met overtuiging en met Djurre De Haan (Awkward I) terug op bas klopt het plaatje helemaal. De band is duidelijk de poppodia niet meer gewend na de uitstap naar het theater, maar de soms wat knullig ogende show weet wel de juiste snaar te raken.
Tussen de bedrijven door duikt Nyk de Vries telkens op een andere plek in de zaal op om een kort verhaal te vertellen en de volgende band aan te kondigen. Door deze wisselingen van plek en zijn onkunde met de microfoon strand dit helaas vrijwel elke keer in een onhandig schouwspel met slecht geluid en zingers door de microfoon.
De dagversie van LPG is het eerste echte hoogtepunt van de avond. Hun afsluiting met het fantastische 'We Don't Understand' en de sterke dagversie van nieuwe nummer 'Gene' heeft de power die de eerdere optredens misten. De nachtversie van Herrek komt na dit hoogtepunt nog minder over. Laat deze band eerst eens een paar kleine zalen platspelen voordat ze terugkomen naar Paradiso zonder vergeleken te hoeven worden met LPG en Alamo Race Track, want het talent is zeker aanwezig.
Het vj-collectief Snow weet de hele avond visuals van een constante kwaliteit te verzorgen. Het is de aankleding die De Speech 01 net die extra zet in de rug geeft en de verder erg rommelig verlopende avond de broodnodige eenheid weet te bezorgen.
Als afsluiter van de avond mag Alamo Race Track een vol versterkte set spelen en dat is waar het vuurwerk echt tot uitbarsten komt. De nieuwe drummer moet nog wel wat podiumervaring met deze band opdoen en het geheel verloopt wat rommelig, maar de band staat zijn mannetje en als ze dan ook nog zo'n fantastische hit als 'Black Cat John Brown' spelen en afsluiten met de dagversie van hun 'Hypnotized', blijft de zaal toch met een zeer voldaan gevoel achter.
Gezien: De Speech, Paradiso, 6 oktober 2010