Het Trouwgebouw op de Wibautstraat wordt al geruime tijd bewoond door het voormalige team van Club 11 en blijft in haar simpliciteit toch een topruimte. Vanavond worden we ontvangen door schaars gekleden dames, zwaar opgemaakt met dikke vlechten onder hun kleine bolhoedjes. Ze dragen een soort hoepelrok waaraan champagne glazen hangen. Een glaasje champagne bij binnenkomst is natuurlijk nooit verkeerd. Muziek Centrum Nederland presenteert vanavond de tiende editie van ‘Six Pack – What’s in a Song?’ waar zes nieuwe, talentvolle bands aan mee doen die ieder twee nieuwe nummers hebben opgenomen voor de toepasselijk genaamde CD ‘Unsigned’. Novack, Avant La Lettre, Feed The Rabbit, Saelors, Secret Umbrella en Mattanja Joy Bradley kregen alle zes vanavond de kans om te laten zien wat ze in hun mars hebben en zorgde voor een zeer muzikaal bonte avond.
Met een bandnaam als Avant Le Lettre liggen de verwachtingen op een bepaalde eenzame, literair getinte hoogte alsof de muziek die nu gaat komen geen introductie nodig heeft en met sterke woorden en gevoelens voor zichzelf zal spreken. Vanavond spelen ze met de ietwat wankelig mannelijke wederhelft van de Saelors, Thijs Havens. Helemaal vooraan, voor het podium, bonst het geluid van de baskick zo hard in de borstkas dat het lijkt alsof je tegen een stale muur aanloopt. Of het de precieze bedoeling was of niet, het geluid stond zo oorverdovend hard dat het aanvankelijk moeilijk was deze barrière te overkomen en van de melodieën te genieten.
Na een korte pauze in de luxe rookruimte staan vier heel anders gekleden jongens op het podium. De versleten shirts en oude spijkerbroeken verklappen de verassing al snel en in vergelijking met de rest van de gestileerde muzikanten van vanavond waren dit de enige echte grungers. Ze beginnen met een rock ‘n' roll gevoel gevleugeld met het (toen nog) zoete stemgeluid van zanger Chino Ayala en als dit je eerste Feed The Rabbit ervaring is zet dit je zeker op het verkeerde spoor. Na enkele minuten breekt Chino’s stem en onthult hij een oprechte, rauwe, ouderwets lekkere grunge stem á lá Eddie Vedder meets Scott Weiland in een klein, lief pakketje dat met grote vragende ogen de zaal in staart.
De Saelors stonden een kwartier later in heuse Saelors-kledij op het podium, met de mannen van Avant La Lettre als schattig achtergrond koor, met z’n alle rond één microfoon. Absoluut bijzondere muziek. Alexandra Duvekot, zangeres, accordeon, gitaar, basgitaar – een multitalent met een prachtig, breekbaar, teder stemgeluid. De klanken doen hun naam eer aan. Het zwevende geluid doet denken aan hartverscheurende zeiltochten over de woeste waters van de Noordzee. De zaal is volgelopen tot aan het podium toe en overal klinken enthousiaste meezingers en schijnen tevreden glimlachen.
De diversiteit van de avond valt vooral op als Secret Umbrella begint. Van zware, rauwe grunge en teder melodramatisch, akoestisch geluid, nu een ietwat commerciële band met een hoog Anouk gehalte. Mannen kijken met grote ogen naar zangeres Paulina Dubaj die helemaal los gaat met haar volle, bijna soulstem.
Als laatst is Mattanja Joy Bradley aan de beurt die samen met de mannen van de Dijk en Kane als band de avond afsluit. Ze zingt over liefdesverdriet en levenservaringen. Mooi om te zien is dat de oudere garde in het publiek inmiddels vooraan is gaan staan terwijl de jongere toeschouwers die de avond toch overheersten zich wat meer naar de rookruimte hebben verplaatst. Deze dame heeft zeker talent en straalt een countrygevoel uit dat in de Nederlandse muziekwereld toch zeldzaam is.
Gezien: Sixpack -What's In A Song?, Trouw, 12 mei 2010