Het is donderdagavond, tien uur. Ietwat afgelegen in de Haarlemmerbuurt zit podium JC Volta. In de zaal zitten een stuk of twintig jongeren op banken aan de zijkant. De vloer is leeg. Aan de bar hangt eenzaam een verdwaalde volwassene. Voor hoofdact van de avond Excused optreedt wordt de zaal opgewarmd door coverbandje Another Life Lost. Maar goed ook want het publiek dat speciaal voor deze band naar JC Volta komt blijft daarna hangen voor Excused. De vijfkoppige band begint meteen enthousiast te spelen ook al is de zaal bijna leeg. Het publiek lijkt ze eerst niet op te merken en vervolgt de gesprekken waar ze aan begonnen waren. Maar na een paar nummers weten de mannen van Excused toch de aandacht van het publiek te trekken. Langzaam vult de vloer zich. Het publiek twijfelt; blijven of weggaan? Ze besluiten te blijven. In het jeugdhonk staat goede apparatuur maar deze is helaas te hard afgesteld. Hierdoor wordt zanger Willem van der Kooij overstemd door een muur van lawaai waarbij alleen de drums écht goed te horen zijn. De ballads zijn een goed moment om de band beter te horen en brengen ook wat rust in het optreden. Nummers als Waiting en Move On brengen een welkome rust in al het geluidsgeweld. Van der Kooij bewijst dat ie wel degelijk kan zingen terwijl hij bij de harde nummers er regelmatig naast zit, waarschijnlijk doordat hij overstemd wordt door de instrumenten en zichzelf daardoor niet kan horen. Excused gaat mee in de populaire indierage en is te vergelijken qua muziek met bands als Moke en Voicst. Catchy poppy gitaarliedjes die in je hoofd blijven zitten. De nummers van de band zitten muzikaal gezien goed in elkaar. De vele instrumentale stukken en improvisaties klinken geroutineerd en goed. Ook al leek het publiek niet altijd even enthousiast, zanger Willem van der Kooij is erg tevreden. “We hadden helemaal geen eigen publiek meegenomen dus dan is het altijd mooi om te zien dat het publiek blijft hangen voor jou. We hebben de zaal wel gerocked volgens mij. Het publiek was erg open minded, ze kennen ons niet en toch blijven ze hangen. Eigen publiek is veel kritischer.” De bassist valt hem bij. “Het publiek twijfelde of ze weg zouden gaan of zouden blijven. Ze bleven, dat is het grootste compliment wat je kunt krijgen.” Gezien: 17 januari 2008, JC Volta Foto’s: Jilles van Dam Tekst: Maaike van Dam