De bandwedstrijd Bodog Battle of the Bands was uiterst succesvol in Amerika, waar er ruim 7000 bands verdeelt over 350 concerten aan deelnamen. Nu is er ook een Europese variant in twaalf steden, waaronder Amsterdam. Door middel van selectierondes in Winston Kingdom, twee halve finales in Melkweg en de finale in Paradiso wordt bepaald welke band kans maakt op de prijs. Vierentwintig bands streden afgelopen vrijdag en zaterdag om een plek in de finale in Paradiso in januari. 3VOOR12/Amsterdam was erbij op zaterdag. De avond begint om 18.00 en ondanks het wat vroege tijdstip voor het uitgaanspubliek in Amsterdam is de Oude Zaal van de Melkweg al aardig vol. Bij binnenkomst wordt je een kaartje in de hand gedrukt, waarop je aan het einde van de avond jouw top drie van beste bands kunt schrijven. Doormiddel van deze stembiljetten en een rapport van een jury zal bepaald worden welke drie bands doorgaan naar de finale. De Amsterdamse band Dog Called Phenix trapt het geheel af met lekker dansbare rock. Zoals op hun website te lezen valt, ‘Less is more” is hun motto, en hoewel de band slechts uit drie muzikanten bestaat, staat het geheel als een huis. Eenvoudige maar zeer strakke rock, en dat voor een band die pas in mei 2006 is opgericht. De tweede deelnemer Yellow Square legt de nadruk op de 80’s met catchy tunes en wave-achtige pop/rock. Goede zang en ook weer lekker dansbaar.. Niet erg origineel, maar zeker wel vermakelijk, het doet denken aan de stijl van New Order. Vervolgens betreedt Junior Eats Alone het podium. Een podium vol welteverstaan, de band heeft een complete blazerssectie. Al vanaf de eerste song wordt duidelijk dat dit iets heel bijzonders is. Warme jazzy rock and gitaarpop, opzwepend door de blazers, toetsen en percussie en versterkt door het bijna soulachtige geluid van zanger Ronnie Verton. Eerlijke en mooie muziek, niet voor niets stond deze band al in het voorprogramma van Damien Rice en Steve Wynn. Band nummer vier, Lemon, brengt vrolijke soulachtige muziek. Het enthousiasme spettert van de band af, en contrabassist Mark bewijst dat je met zijn instrument nog heel goed kunt dansen. De stem van zanger Paul klinkt bijna als die van Smashing Pumpkins frontman Billy Corgan. Toch is het aan het einde iets teveel van hetzelfde, af en toe een wat rustiger, puur liedje zou voor de afwisseling goed zijn. Niettemin origineel. Nuclear Playground, bestaande uit vier jonge jongens die alternatieve soul-rock maken, moet het weer meer hebben van techniek. De wat hoge stem van zanger Rogier valt een beetje in het niet bij het volle, rockende geluid. Het klinkt verder strak, de muzikanten beheersen hun instrumenten goed en een hoop energie straalt je tegemoet. De tweede helft van de avond wordt ingeluid door Targets. Goede teksten, een lekkere vuil bas geluid en een verrassend sterk stemgeluid van toetsenist en zanger Dennis, die weggedrukt op de zijkant van het podium eigenlijk niet goed op z’n plaats is. De band produceert funky rock die tot swingen aanzet. Er zou wel iets meer interactie mogen zijn tussen de bandleden, zanger Dennis steekt nu met kop en schouders boven de rest uit . Het daarna volgende Amsterdamse The New Low brengt stevige rock songs. Weinig verrassend, maar het zit wel goed in elkaar. Het is eigenlijk een stereotype rockband, misschien zou een verrassend element wat meer pit in de muziek brengen, om teveel van hetzelfde te voorkomen. Incease uit Katwijk aan Zee schudt de zaal wakker met hun metal/rock. Scheurende gitaren en veel blonde krullen van bassiste Esther is wat de toeschouwer te zien krijgt. Goed en strak, maar wederom weinig verrassend. Ze zouden ook wat zuiniger mogen zijn met solo’s, niet ieder nummer heeft er een nodig. Wel is er lekker veel interactie met het publiek. Een all-girls band uit Den Haag bestormt om 22.00 uur het podium. Ace bestaat uit drie meiden op gitaar, bas en drums. Hun punkrock is vol woede en rauwe kantjes. Het grunten van de zangeres is erg overbodig en voegt niets toe aan de muziek, haar stem is van zichzelf al krachtig genoeg. Wel erg leuk dat drie mooie jonge meiden zo’n stevige sound neerzetten, zeer verrassend. We blijven nog even op die stevige rock toer met Garcia. Krachtige vocals, goede samenzang en instrumentenbeheersing zorgen voor een rockend optreden van deze band. Garcia stond al eerder in het voorprogramma van Queens of the Stone Age. Rock zoals rock hoort te zijn. Met het elfde optreden komt er bijna een eind aan de avond. Het is de beurt aan The Dirty Shambles. Vier jongens van rond de 17 jaar zetten een indie/rock geluid neer dat veel weg heeft van dat van de Arctic Monkeys. Ondanks de leeftijd een verschrikkelijk goede sound, volle volwassen zang en swingende rockende muziek. Hoe het kan dat de band dit presteert terwijl de band pas sinds januari bestaat is een raadsel, maar deze jongens komen er wel. De avond wordt afgesloten met een superenergiek optreden van de uit Gelderland afkomstige band With Ice. Kinetische rock noemt de band hun muziekstroming en dat is precies het goede woord voor de hoekige gitaarpop met scheurend toetsenwerk, ironische, originele teksten en een bijna hyperactieve podiumpresentatie. Rustige britpopachtige liedjes worden afgewisseld met zwaar rockende songs en niets is overdreven. With Ice mag met recht de origineelste en meest talentvolle band van de avond genoemd worden. Na het laatste optreden vliegt het publiek naar de stembus om het kaartje in te leveren en na juryberaad deelt presentator en international tourmanager van Bodog mede dat Incease, Junior Eats Alone en With Ice zijn uitgekozen voor de finale in Paradiso. Met name de laatste twee genoemde bands waren dan ook het absolute hoogtepunt van een afwisselende bandavond. Gezien: Twee halve finale Bodog Battle of the Bands, Melkweg, 17 februari 2007. Foto’s: Anouck Wolf Recensie: Sanne de Koning